Σάββας Καλεντερίδης στο pagenews.gr: Το mega project της Δύσης για τη «Νέα Μέση Ανατολή»

Μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης έδωσε ο Σάββας Καλεντερίδης στον Λάμπρο Καλαρρύτη στο pagenews.gr και την εκπομπή «Point Zero». Ο γεωστρατηγικός αναλυτής και συγγραφέας σχολίασε τις διερευνητικές επαφές Ελλάδας και Τουρκίας, αναφέρθηκε στα σχέδια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ εξήγησε ποια είναι τα σχέδια της Δύσης για τη «Νέα Μέση Ανατολή».

Έπειτα αναφέρθηκε στον ρόλο του Ισραήλ στην περιοχή, σημείωσε ότι η Τουρκία θέλει να αρπάξει υδρογονάνθρακες από όπου μπορεί, ενώ εκτίμησε ότι με τη νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ αλλάζουν τα πράγματα για την Άγκυρα. Μίλησε, επίσης, για το Κουρδικό ζήτημα και πώς το διαχειρίζεται η Τουρκία, ενώ στη συνέχεια αναφέρθηκε στον κίνδυνο που απειλεί Κύπρο και Ελλάδα, αλλά και στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται για τις δύο χώρες. Διαβάστε τι είπε ο Σάββας Καλεντερίδης στον Λάμπρο Καλαρρύτη:

Για τις διερευνητικές επαφές Ελλάδας και Τουρκίας:

«Η φιλοσοφία της έναρξης των διερευνητικών επαφών το 2002 μπορεί να είχε ένα νόημα. Για ποιον λόγο: γιατί τότε ίσχυαν δύο πολύ σημαντικές παράμετροι που καθιστούσαν τις διερευνητικές επαφές και επιβεβλημένες, θα έλεγα. Η μία ήταν ότι ο Ερντογάν είχε ανάγκη τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, αλλά και τις συνομιλίες με την Ελλάδα. Γιατί είχε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα στο εσωτερικό της Τουρκίας και αναφέρομαι στο σύστημα και στο “βαθύ κράτος” που είχε ως στόχο την ανατροπή του και η δεύτερη παράμετρος ήταν ότι η Τουρκία τότε, ο Ερντογάν, είχε θέσει ως πρώτη προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ.

Οπότε, η Ελλάδα εκμεταλλευόμενη αυτά δια των διερευνητικών επαφών θα προσπαθούσε στην ουσία να καταστήσει τα ελληνοτουρκικά ως ευρωτουρκικά προβλήματα και έτσι να αφαιρέσει βάρος από την Ελλάδα και να το μεταθέσει στις Βρυξέλλες. και να έχουμε μια ευτυχή κατάληξη.

Μπορώ να πω ότι οι διερευνητικές επαφές που γινόταν περίπου κάθε εξάμηνο, άσχετα με την ατζέντα, επειδή συναντώνται οι διπλωμάτες, λειτουργούσαν και ως ένας μηχανισμός αποσυμπίεσης. Αυτός είναι ένας λόγος που δεν είχαμε μέχρι το 2015 καμία μείζονα ελληνοτουρκική κρίση.

Όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Η στρατηγική χαράσσεται όταν ισχύουν κάποιες παράμετροι, όταν δεν ισχύουν, καταρρέει η στρατηγική.

Ο Ερντογάν, μετά το 2010-11, και ιδιαίτερα μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, άλλαξε. Σταθεροποίησε την εξουσία του, εξουδετέρωσε όλους τους αντιπάλους που είχε, άρχισε να στρέφεται προς τη δεξιά και την ακροδεξιά πτέρυγα και του κοινοβουλίου και των ψηφοφόρων και έτσι έθεσε ως τελευταία προτεραιότητα την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ.

Υπό αυτή την έννοια έχασαν κάθε νόημα, τουλάχιστον για την Ελλάδα, αλλά από ό, τι φαίνεται και για τον ίδιο οι διερευνητικές επαφές. Γι” αυτό και τις διέκοψε ο ίδιος αμέσως μετά το πραξικόπημα.

Τώρα, ο Ερντογάν είναι ο επισπεύδων γιατί υπάρχουν πολλοί λόγοι που καθιστούν δεδομένη την επιστροφή του τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικό και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον Αραβικό κόσμο και στις ΗΠΑ εν όψει της νέας κυβέρνησης.

Η Ελλάδα και η Κύπρος, παρά τα λάθη που έγιναν, είχαμε δουλέψει σκληρά και είχαμε δημιουργήσει μια κατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε σχέση με τις παραβιάσεις της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στο Αιγαίο. Θέλει να επιστρέψει στη φιλοδυτική ροή για τους δικούς του λόγους, αλλά το μεγάλο εμπόδιο είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.

Μέσα από τις διερευνητικές έψαξε τους “χρήσιμους ηλίθιους”, με πολιτικούς όρους και όχι με αυτούς της κοινωνικής ηθικής, να τους πείσει για τις επαφές και έτσι ασχέτως του αποτελέσματος του 61ου κύκλου, που ήταν μια κωμωδία αυτό που έγινε στην Κωνσταντινούπολη, να δώσει ένα άλλοθι στους συμμάχους του στην Ευρώπη να πουν στις 25 Μαρτίου γιατί να μιλήσουμε τώρα για κυρώσεις που η Ελλάδα και η Τουρκία ήδη είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ή των διερευνητικών και συνομιλούν».

Για την στρατηγική της Τουρκίας και το σχέδιο της Δύσης στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής:

«Η Τουρκία αντιμετωπίζει ένα στρατηγικό αδιέξοδο. Υπάρχει ένα mega project των ΗΠΑ, της Δύσης να πω καλύτερα, το οποίο ξεκίνησε να εφαρμόζεται με τον πόλεμο του Κόλπου. Ποιο είναι αυτό το σχέδιο; Η περιοχή από τον Περσικό Κόλπο, όλος ο Αραβικός κόσμος, η Μέση Ανατολή, η Κύπρος, η Κρήτη, η υπόλοιπη Ελλάδα μέχρι την Ευρώπη, να καταστεί μια ζώνη ασφαλείας στην οποία θα εξορύσσεται και θα μεταφέρεται το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο με ασφάλεια από χώρες φιλικές προς τη Δύση, κυρίως στις αγορές της Ευρώπης, οι οποίες είναι ενεργοβόρες και δεν έχουν δικά τους κοιτάσματα.

Αυτό το σχέδιο πέρασε από πολλά κύματα. Ακόμα και το σχέδιο Ανάν ήταν μέρος αυτού του σχεδίου. Γιατί αυτοί που επιδιώκουν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο και έχουν ξοδέψει τρις δολάρια θέλουν στην Ανατολική Μεσόγειο να κατασταλάξει το τι ανήκει σε ποιον. Με το σχέδιο Ανάν, αν είχε υπογράψει η Τουρκία, τότε θα ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα για το τι ανήκει σε ποιον σε έδαφος και θαλάσσιες ζώνες.

Αυτό δεν πέτυχε, θα το ξαναφέρουν τώρα με την Πενταμερή. Για να ολοκληρωθεί αυτό, μιλάνε για την Πολυμερή της Ανατολικής Μεσογείου, η οποία μπήκε στα συμπεράσματα της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ του Δεκεμβρίου. Εκεί, λοιπόν, πάλι η Τουρκία δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.

Όταν είδε ότι προχωράει το East Med Gas Forum με την παρουσία του Πομπέο, όταν είδε η Τουρκία να υπογράφεται η συμφωνία του Αβραάμ και κυρίως όταν είδε η Τουρκία τις πέντε χώρες του Κόλπου να άρουν το εμπάργκο και να επανασυνδέονται με το Κατάρ, όταν είδε ότι το Κατάρ έγινε συνδεδεμένη χώρα με το ΝΑΤΟ, τότε είδε την εικόνα και το σχέδιο.

Το φυσικό αέριο του Κατάρ, του Μπαχρέιν, του Ομάν και των άλλων αραβικών χωρών και τα πετρελαϊκά αποθέματα με αγωγούς θα μεταφερθούν στο Ισραήλ και θα γίνει (σ.σ. το Ισραήλ) ένας τερματικός ενεργειακός κόμβος όπου το πετρέλαιο με δεξαμενόπλοια θα μεταφέρεται στις αγορές. Και με την απόληξη του αγωγού φυσικού αερίου στις ακτές αυτός θα διασυνδεθεί είτε με τον East Med είτε με έναν αγωγό που θέλει η Τουρκία και κάποιοι στο Ισραήλ μέσω Τουρκίας να μεταφέρεται στην Ευρώπη.

Είδε η Τουρκία όταν αν γίνει η Πολυμερής σε αυτό το τραπέζι που θα καθίσουν οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, δεν θα έχει καμία σύμμαχο».

Για τους κινδύνους και τις ευκαιρίες που υπάρχουν για Ελλάδα και Κύπρο και ο ρόλος της Γερμανίας:

«Υπάρχει μια παραφωνία στη Δύση και αυτή λέγεται Γερμανία. Γιατί η Γερμανία παίζει έναν περίεργο ρόλο σε σχέση με την Ελλάδα. Θέλει μία Ελλάδ απου θα είναι ένα ανυπόστατο κράτος. Η Γερμανία είναι η χώρα που δήθεν θα έκοβε με το μαχαίρι τις μεταναστευτικές ροές. Η Γερμανία είναι αυτή που δημιουργεί ένα περιβάλον αστάθειας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Η Γερμανία είναι αυτή που δίνει ευήκοον ους στην Τουρκία στο ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, η Γερμανία είναι αυτή που μιλά για συζήτηση εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία.

Θα μπορούσαν η Ελλάδα και η Κύπρος να ήμασταν το προπύργιο της Δύσης στην περιοχή, να αναδειχθεί η γεωπολιτική αξία και της Κύπρου και της Κρήτης και της υπόλοιπης Ελλάδας υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι θα υφίσταται και η Κύπρος και η Ελλάδα.

Έχουμε τώρα διαλυτικές τάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας από τη Δύση και τον κ. Γκουτέρες και της Ελλάδας, κυρίως από τη Γερμανία».