Δημήτρης Λιγνάδης: Αντιδράσεις της αντιπολίτευσης μετά τη συνέντευξη Μενδώνη

Οι αντιδράσεις προκλήθηκαν στον πολιτικό κόσμο μετά τη συνέντευξη Τύπου της Λίνας Μενδώνη, για την υπόθεση του σκηνοθέτη και ηθοποιού Δημήτρη Λιγνάδη.

Ο Νάσος Ηλιόπουλος δήλωσε σε πολύ υψηλούς τόνους:

«Η σημερινή συνέντευξη της κ. Μενδώνη αποτελεί μνημείο πολιτικής δειλίας και απάτης. Με 20 μέρες καθυστέρηση ανακάλυψε ότι ο κ. Λιγνάδης “είναι επικίνδυνος” και πως την εξαπάτησε. Το μόνο που περιμέναμε σήμερα από την κ. Μενδώνη ήταν η παραίτηση και η απολογία της για τη συγκάλυψη. Η παραίτησή της πλέον δεν είναι αρκετή. Η μη παραίτησή της όμως είναι εξοργιστική.»

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε:

«Η ευθύνη για την προσπάθεια συγκάλυψης βαραίνει στο ακέραιο τον κ. Μητσοτάκη, του οποίου προσωπική επιλογή ήταν ο κ. Λιγνάδης.»

Γεννηματά: «Ντροπή!»

Πολύ σκληρή και η δήλωση της Φώφης Γεννηματά. Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ είπε:

«Ο κ. Μητσοτάκης και η κ. Μενδώνη έσπασαν σήμερα κάθε ρεκόρ της υποκρισίας και θράσους. Προκαλούν την κοινή γνώμη. Αλήθεια ποιος διόρισε στο Εθνικό Θέατρο τον «επικίνδυνο», όπως ομολόγησαν κ. Λιγνάδη; Αλήθεια ποιος επί εβδομάδες προσπαθεί με κάθε τρόπο να συγκαλύψει την υπόθεση; Την απάντηση πλέον την γνωρίζουν όλοι οι Έλληνες. Και για τα δύο ερωτήματα. Η κ. Μενδώνη, με εντολή του ίδιου του κ. Μητσοτάκη. Η υπόθεση έχει ήδη πάρει το δρόμο της δικαιοσύνης και δεν πείθει κανέναν η σημερινή καθυστερημένη αντίδραση της Κυβέρνησης. Σε οποιαδήποτε Ευρωπαϊκή χώρα, κάποιος θα είχε αναλάβει την ευθύνη και θα είχε παραιτηθεί. Αλλά εδώ για την Κυβέρνηση της ΝΔ η λέξη «φιλότιμο», είναι απόλυτα άγνωστη. Ντροπή!»

ΚΚΕ: Ευθύνες του πρωθυπουργού

Από τη μεριά του, το ΚΚΕ έκανε το εξής σχόλιο:

«Οι ευθύνες της υπουργού Πολιτισμού και κυρίως του πρωθυπουργού για την “υπόθεση Λιγνάδη” δεν κρύβονται ούτε παραγράφονται με καθυστερημένες δηλώσεις καταδίκης. Οι ευθύνες τους αφορούν κυρίως στη διατήρηση του Λιγνάδη στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, παρά τις φήμες κι ακόμη περισσότερο τις καταγγελίες, για περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, ακόμη και ανηλίκων. Αντί να πάρουν θέση για αυτά τα φαινόμενα, κρύβονταν πίσω από εξαγγελίες για “Κώδικες Δεοντολογίας”, αλλά και από υποκριτικά καλέσματα ορισμένων προς τον πρωθυπουργό “να προχωρήσει σε κάθαρση”.»

Ο Περισσός προσθέτει ότι:

«Οι ευθύνες τους, όμως, έχουν να κάνουν και με το γεγονός ότι συντηρούν κι εντείνουν την εργασιακή ζούγκλα και την ανασφάλεια στον χώρο του Πολιτισμού -και όχι μόνο- αναπαράγοντας τις οικονομικές και κοινωνικές πιέσεις, που υποχρεώνουν κάποιον ή κάποια να “μένουν σιωπηλοί”. Αλλά και διατηρώντας το απαράδεκτο νομοθετικό πλαίσιο του Ποινικού Κώδικα, που ρίχνει στα μαλακά τη σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας.»