«Η Ελλάδα δεν πεθαίνει, όχι όμως κι εσείς…»

Το συμβάν προ ετών είχε σταθεί αφορμή για να προκληθούν αντιδράσεις από μουσουλμάνους μετανάστες και από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους αλληλέγγυους (προς κάθε τι αρκεί να μην είναι ελληνικό) οι οποίοι είχαν σπεύσει να συνδράμουν. Σε βαθμό παρεξηγήσεως διότι ακόμα και οι μουσουλμάνοι είχαν καταγγείλει προσπάθεια να καπελωθούν από «κόμματα»…

Θυμίζουμε. Σωτήριο έτος 2009, μετανάστης είχε ισχυρισθεί ότι αστυνομικός κατά τη διάρκεια ελέγχου τού είχε σκίσει μία σελίδα από το κοράνι που είχε επάνω του. Ακαριαία είχε εκδηλωθεί το γνωστό ανάθεμα περί ρατσισμού, αστυνομικής βίας, μη σεβασμού των (παράνομων) μεταναστών, ισλαμοφοβίας, αν είχαν σκιστεί μία ή δύο σελίδες από το κοράνι, ποιοι στίχοι ακριβώς ήταν, γιατί να μην γνωρίζει ο αστυνομικός ότι αυτό είναι κοράνι και αν το γνώριζε ακόμα χειρότερα διότι τότε το έκανε επίτηδες.

Και δώσε του ρεπορτάζ και συνεντεύξεις και έρευνες και CSI για τις σκισμένες σελίδες του κορανίου και ξανά μανά δηλώσεις του αγανακτισμένου μετανάστη που αναπαριστούσε πως ο αστυνομικός του έσκισε τις σελίδες δείχνοντας τα πειστήρια της ασέβειας. Στα πρόθυρα της τζιχάντ έφθασε η χώρα με τον γνωστό πρόεδρο της Μουσουλμανικής Ένωσης Ελλάδας Ναΐμ Ελγαντούρ να απαιτεί δημόσια συγγνώμη από την ΕΛ.ΑΣ., από αξιωματικό που θα έχει και έναν μουσουλμάνο δίπλα του, και να προειδοποιεί ότι «η καταστροφή του κορανίου αποτελεί για εμάς τους μουσουλμάνους τη μεγαλύτερη προσβολή» και πως «ό,τι έγινε μας έχει θίξει βαθύτατα, ενώ πολλοί μουσουλμάνοι νιώθουν ιερή οργή και έχουν κηρύξει πόλεμο». Επεισόδια, καταστροφές, τραυματισμοί, συγκρούσεις στο κέντρο της Αθήνας από «αγανακτισμένους» μετανάστες για την προσβολή.

Σε μία σοβαρή χώρα, το πρώτο που θα έκαναν οι Αρχές θα ήταν να ψάξουν αν πρόκειται για στημένη προβοκάτσια και το δεύτερο να απελάσει αυτούς που απειλούν με «ιερό πόλεμο» την χώρα που τους φιλοξενεί και προκαλούν τα επεισόδια. Εδώ όμως απολογούνταν όλοι για την καταγγελία ενός παράνομα ευρισκόμενου στη χώρα τύπου που είχε καταγγείλει απροσδιόριστα αστυνομικό και η καταγγελία του οποίου έγινε αφορμή για επί διήμερο αναταραχές. Για την ιστορία, ο νεαρός μετανάστης που κατήγγειλε το περιστατικό συνελήφθη λίγους μήνες αργότερα ως μέλος συμμορίας διαρρηκτών και καταδικάστηκε για κλεπταποδοχή, ενώ αποκαλύφθηκε ότι είχε δηλώσει ψευδώς ότι είναι Ιρακινός, παρουσιάζοντας πλαστά χαρτιά, ενώ ήταν Σύριος.

Κλικ και ερχόμαστε 12 χρόνια μετά. Συγκεντρωμένοι αλληλέγγυοι (ποιοι άλλοι) για τον Κουφοντίνα επιτίθενται σε περαστικό εποχούμενο σε «παπάκι» που έχει μαζί του εικόνα της Παναγίας, του την παίρνουν βιαίως, τη σπάνε, την ποδοπατούν και όταν ο άνθρωπος σκύβει και τη μαζεύει του την ξαναπαίρνουν τη σκίζουν και την ποδοπατούν ξανά. Αν αυτό γινόταν με το κοράνι ή με οποιοδήποτε άλλο ιερό κείμενο ή σύμβολο άλλης θρησκείας οι ίδιοι οι οποίοι διέπραξαν τη βεβήλωση και βέβαια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρωτοστατούσαν σε δηλώσεις και διαμαρτυρίες για ρατσισμό και με όλο το γνωστό εγχειρίδιο καταγγελιών. Επειδή όμως, βεβηλώθηκε η εικόνα της Παναγίας όχι απλά δεν τρέχει τίποτα για τους συντρόφους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι πιθανό μέσα τους να επιχαίρουν, ούτε καν να αδιαφορούν.

Ο ρατσισμός για αυτούς έχει μονοσήμαντη έννοια. Αφορά στην προσβολή ή την παραβίαση δικαιωμάτων άλλων, κατά προτίμηση μουσουλμάνων μεταναστών, και όχι τη βεβήλωση ελληνικών και χριστιανικών συμβόλων. Αυτό πολλοί του «χώρου» είτε το ανέχονται είτε το υποθάλπουν είτε το παρακινούν είτε το διαπράττουν ευθέως ή δια «αλληλέγγυων αντιπροσώπων».

Κάποια στιγμή θα πρέπει οι εκλεγμένοι πολιτικοί εκπρόσωποι στο Κοινοβούλιο των κανονικών ανθρώπων και κανονικών Ελλήνων (ναι, υπάρχουν και τέτοιοι) που είναι η δημοκρατική πλειοψηφία αυτής της χώρας να αφήσουν τα προσχήματα πολιτικής ορθότητας και να κατονομάσουν αυτούς που τα διαπράττουν αλλά και (κυρίως) αυτούς που τους παρέχουν πολιτική κάλυψη ως αυτό που πραγματικά είναι. Να τους αποδώσουν δημοσίως και επισήμως τη μομφή του εχθρού της ελληνικής ταυτότητας, του ελληνικού χαρακτήρα του (ελληνικού…) κράτους και εν τέλει του ελληνικού λαού που είναι ο νόμιμος ιδιοκτήτης και κυρίαρχος αυτής της χώρας η οποία λέγεται Ελλάδα. Η χώρα δεν είναι κοινόβιο. Έχει περιεχόμενο και φυσιογνωμία. Όποιος διαφωνεί και δεν θέλει η Ελλάδα να είναι Ελλάδα αλλά κάτι άλλο ή τίποτα, μπορεί να αποχωρήσει και να δοκιμάσει να εφαρμόσει τις ιδέες του αλλού.

Εντωμεταξύ δεν έχει δικαίωμα ούτε να προσβάλλει, ούτε να υβρίζει , ούτε να βεβηλώνει, ούτε να βανδαλίζει οτιδήποτε ελληνικό (και όχι μόνο, εννοείται). Η χώρα είναι ελληνική, δεν είναι συνεταιρική και η φυσιογνωμία της δεν είναι προς διαπραγμάτευση και πολύ περισσότερο προς κατάλυση. Είναι προφανές ότι η πλειοψηφία των αποκαλούμενων «αντιεξουσιαστών» είναι ένα συνονθύλευμα ατόμων με «χακαρισμένο» εγκέφαλο, αυτό που λέμε μη αναστρέψιμα βλαμμένων. Μια ματιά στα συνθήματα, στα βλέμματα, στην πώρωση, στη συνθηματολογία, στη θεματολογία, αρκεί για να καταλάβει κάποιος ότι αυτό δεν είναι αποτέλεσμα μόνο παρακμής ( αυτή έχει και άλλους τρόπους να εκδηλώνεται), αλλά και μίας παρατεταμένης υβριδικής επιχείρησης με συγκεκριμένη στόχευση.

Σε συνδυασμό με χουλιγκάνους, ποινικούς και πρακτορεμένες ομάδες, αποτελούν ιδανικό εργαλείο πρόκλησης έντασης και με την κατάλληλη «παραμετροποίησή» αποσταθεροποίησης. Επειδή όμως από ένα υβρίδιο χαζών, καμένων ιδεοληπτικών, ποινικών και πρακτόρων δεν μπορείς να αναζητήσεις ευθύνες πέραν των ποινικών, παρά μόνο να καταστείλεις για να προστατέψεις την πλειοψηφία, η κύρια ευθύνη, πολιτικά, θα πρέπει να αναζητηθεί και να αποδοθεί σε πολιτικές ομάδες που τους παρέχουν πολιτική και ιδεολογική κάλυψη και δικαιολόγηση, κυρίως δε σε κοινοβουλευτικά κόμματα που λειτουργούν ως ηθικοί αυτουργοί.

Η προέκταση της ανοχής και υπόθαλψης του μίσους και της ύβρεως προς την Ελλάδα και το έθνος είναι η ανοχή και υπόθαλψη και δια αυτού του τρόπου η παρακίνηση σε δολοφονίες στο όνομα μίας δήθεν ιδεολογίας που στο τέλος της ημέρας είναι ο φερετζές του εγκληματία. Ο στόχος αυτών που επιτέθηκαν στον αστυνομικό στη Νέα Σμύρνη ήταν να τον σκοτώσουν. Λογικό, εφόσον πρότυπο είναι ο Κουφοντίνας.

Εξάλλου αν προσέξει κάποιος το σύνθημα που φώναζαν τα χαζά που βεβήλωναν την εικόνα της Παναγίας θα δει ότι συμπυκνώνει τη στοχοποίηση όλων εκείνων που ενοχλούν τους καθοδηγητές τους και που όλως τυχαίως είναι αυτά που συγκρατούν ως αρμοί την κοινωνία και το έθνος. «Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο και η Πατρίς» φώναζαν οι για λύπηση αφιονισμένες βλακόφατσες. Το σύνθημα, μνημείο ηλιθιότητας και μίσους , μπορεί πάντως εύκολα να επιστραφεί. «Η Ελλάδα δεν πεθαίνει, όχι όμως κι εσείς, θα ζήσει η οικογένεια, θα ζήσει και η Πατρίς».