Ελληνικές ταινίες: Σκηνοθετικά λάθη που δεν έχει προσέξει κανείς

Ελληνικές ταινίες: Σε ορισμένες ελληνικές ταινίες έχουν γίνει σημαντικά λάθη στις σκηνές αρκετές φορές, είτε ήταν ελληνικής είτε ξένης παραγωγής.

Οι ελληνικές ταινίες, όπως το θρυλικό «Κάτι να Καίει», αγαπήθηκαν πολύ όλα αυτά τα χρόνια. Ο ελληνικός κινηματογράφος περιλαμβάνει ταινίες γυρισμένες στην Ελλάδα, από Έλληνες ή ξένους σκηνοθέτες. Χρονολογικά αλλά και υφολογικά, διακρίνεται στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο (μέχρι τη δεκαετία του 1960), τον νέο ελληνικό κινηματογράφο (δεκαετίες του 1970 και 1980) και τον σύγχρονο (1990 και μετά).

Ελληνικές ταινίες: Πότε εμφανίστηκαν οι πρώτες;

Οι πρώτες απόπειρες έγιναν στις αρχές του 20ού αιώνα και στη διάρκεια του Μεσοπολέμου εμφανίστηκαν οι πρώτες ώριμες ταινίες, όπως η «Δάφνις και Χλόη» (1931). Κατά την περίοδο 1955 – 1967, στη λεγόμενη «Χρυσή Εποχή», γυρίστηκαν μερικές από τις γνωστότερες ταινίες, συμπεριλαμβανομένων των «Στέλλα» (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ιστορία μιας Κάλπικης Λίρας» (1955) του Γιώργου Τζαβέλλα, «Ο Δράκος» (1956) του Νίκου Κούνδουρου, «Ποτέ την Κυριακή» (1960) του Ζυλ Ντασέν, «Τα Κόκκινα Φανάρια» (1963) του Βασίλη Γεωργιάδη και των κωμωδιών του Αλέκου Σακελλάριου («Ο Ηλίας του 16ου» – 1959, «Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο» – 1959, «Τα κίτρινα γάντια» – 1960 κ.ά.).

Εν μέσω της δικτατορίας των ετών 1967 – 1974, το εμπορικό σινεμά των προηγούμενων ετών παρήκμασε και ταυτόχρονα εμφανίστηκε το ρεύμα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, που αναζωογόνησε τη σκηνή με την Μεταπολίτευση. Κεντρικές μορφές αυτής της περιόδου είναι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ίσως ο πλέον καταξιωμένος Έλληνας σκηνοθέτης, ο Αλέξης Δαμιανός, ο Παντελής Βούλγαρης και ο Νίκος Νικολαϊδης. Σύντομα όμως, η τάση για πιο καλλιτεχνικές ταινίες μείωσε δραματικά το ενδιαφέρον του κοινού. Στις ταινίες που ξεχώρισαν τη δεκαετία του 1980 ανήκουν τα Ρεμπέτικο (1983) και Λούφα και παραλλαγή (1984) των Κώστα Φέρρη και Νίκου Περάκη αντίστοιχα.

Ελληνικές ταινίες: Ποια σκηνοθετικά λάθη έχουν γίνει;

Σε ορισμένες ελληνικές ταινίες όμως, έχουν γίνει σημαντικά λάθη στις σκηνές αρκετές φορές, είτε ήταν ελληνικής είτε ξένης παραγωγής. Οι πιο παρατηρητικοί σίγουρα θα τα έχουν προσέξει. Σε μερικούς, όμως, μπορεί να έχουν διαφύγει αυτές οι λεπτομέρειες. Για αυτό παρακάτω υπάρχει μια μικρή λίστα με σκηνοθετικά λάθη που έχουν σημειωθεί.

«Η βίλα των Οργίων»

Η ταινία κυκλοφόρησε το 1965 και μια από τις πιο αστείες σκηνές είναι όταν η αστυνομία συλλαμβάνει επ’ αυτοφώρω τους μοιχούς της βίλλας Λάμπρο Κωνσταντάρα και Μέλπω Ζαρόκωστα. Ενώ οι αστυνομικοί τους συλλαμβάνουν βράδυ όταν τους μεταφέρουν στο αστυνομικό τμήμα, έχει μια ηλιόλουστη μέρα.

«Χτυποκάρδια στο Θρανίο»

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη στην ίδια σκηνή φοράει γόβες διαφορετικού χρώματος. Στο ένα πλάνο εμφανίζεται με μαύρες γόβες και στο δεύτερο πλάνο με άσπρες.

«Τζένη Τζένη»

Η Τζένη Καρέζη υποδύεται τη φοιτήτρια Φιλολογίας η οποία παντρεύεται τον Νίκο Μαντά τον οποίο ενσάρκωσε ο Ανδρέας Μπάρκουλης. Το μαλλί της ηθοποιού άλλαζε σε κάθε σκηνή της ταινίας. Σε μερικές λοιπόν, εμφανιζόταν με κοντό καρέ και σε άλλες με μακριές πλεξούδες.

«Καλημέρα Αθήνα»

Η ταινία κυκλοφόρησε το 1960 και έπαιζε και η εντυπωσιακή ξανθιά Ντέπυ Μαρτίνη η οποία το 1955 είχε κερδίσει τον τίτλο της Β’ Σταρ Ελλάς. Σε μια σκηνή της ταινίας εμφανίζεται με δύο διαφορετικά φορέματα.

«Οι σφαίρες δε Γυρίζουν Πίσω»

Η ταινία ήταν το πρώτο ελληνικό γουέστερν το οποίο σκηνοθέτη ο Νίκος Φώσκολος. Προβλήθηκε το 1967 και πρωταγωνιστούσε ο Κώστας Καζάκος, ο οποίος ενσάρκωσε τον κατάδικο Τσάκο. Η ταινία απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και ήταν το ντεμπούτο του Φώσκολου στη Finos Film ως σκηνοθέτης. Ωστόσο, σε μια σκηνή υπήρχε ένα λάθος, καθώς τα μούσια του Καζάκου εξαφανίστηκαν.

«Η Δασκάλα με τα Ξανθά Μαλλιά»

Η ταινία γυρίστηκε το 1969 στη Μακρυνίτσα στο Πήλιο με σκηνοθέτη τον Ντίνο Δημόπουλο. Έσπασε τα ταμεία καθώς έκοψε 739.001 εισιτήρια. Ο Φίνος φημιζόταν για την τελειομανία του μα ένα λάθος ξέφυγε από όλους τους συντελεστές της ταινίας, που την παρακολούθησαν πριν βγει στις αίθουσες. Ο Παπαμιχαήλ έχει γραφτεί στους τίτλος έναρξης ως Παπαπαμιχαήλ.