Πέθανε ο Μιχάλης Αδάμ

Έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Αδάμ. Ο καλλιτεχνικός χώρος βυθίζεται ξανά στο πένθος. Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο του Παναγιώτη Μαντέλη και του Βαγγέλη Παππά ένας ακόμα σπουδαίος άνθρωπος του θεάτρου έκλεισε τα μάτια του.

Ο Μιχάλης Αδάμ, ο γνωστός θεατρικός παραγωγός και ένας από τους πιο ισχυρούς άνδρες στο χώρο του θεάματος στη χώρα μας κατέληξε σκορπώντας τη θλίψη σε συγγενείς, φίλους και συναδέλφους. Ήταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλός στο Θέατρο Badminton και δεν σταματούσε ποτέ να παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις. Έφερε στη χώρα δεκάδες παραστάσεις που άφησαν ιστορία και υπερπαραγωγές που εντυπωσίασαν το κοινό.

Την δυσάρεστη είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή στο Facebook ο Στράτος Φαναράς.

“Χάσαμε πριν από λίγες ώρες τον αγαπήμενο μας φίλο, τον αδελφό μας Μιχάλη Αδάμ. Αιώνια η μνήμη σου Μιχάλη μου. Να οργανώνεις παραστάσεις στα λιβάδια του ουρανού μέχρι να συναντηθούμε πάλι. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε και να κάνουμε ακόμη”, έγραψε χαρακτηριστικά.

Μιχάλης Αδάμ

Μιχάλης Αδάμ: Ήθελα να βοηθήσω, να δω τι γίνεται

Πριν από αρκετά χρόνια, σε συνέντευξή του στο In2life, ο Μιχάλης Αδάμ είχε μιλήσει για την ενασχόλησή του με το χώρο του θεάματος. Όπως είχε πει:  «Απλώς ήμουν “φανˮ των θεαμάτων. Από μικρός είχα πολλούς φίλους που ήταν ηθοποιοί, που ήταν μέσα στα θέατρα. Αυτή η διαδικασία μου άρεσε πάντα. Πιτσιρικάς ακόμη ήμουν συνέχεια στο Ανοικτό Θέατρο του Μιχαηλίδη στην Κυψέλη. Μου άρεσε όλη η διαδικασία της προετοιμασίας της παράστασης. Ήθελα να βοηθήσω, να δω τι γίνεται και τι δε γίνεται, πως γίνεται και τα λοιπά. Πάντα λοιπόν είχα σχέση με αυτά τα πράγματα, δεν είχα ασχοληθεί επαγγελματικά.

Μετά βρέθηκα στη Νέα Υόρκη καταπιάστηκα με τη δημοσιογραφία, κάνοντας αρκετό ραδιόφωνο και δουλεύοντας σε εφημερίδες. Εκεί στην ουσία άρχισαν τα καλλιτεχνικά δρώμενα να γίνονται επαγγελματικό μου αντικείμενο. Θυμάμαι στα τέλη του 1980- αρχές του 1990 είχα μια εκπομπή σε ένα ραδιόφωνο- Cosmos FM λεγόταν- στη Νέα Υόρκη. Ήταν μια τρίωρη πολιτική και πολιτιστική εκπομπή κάθε Σάββατο- κάτι σαν μαγκαζίνο, μέσα από την οποία απέκτησα και διατήρησα πολλές σχέσεις με καλλιτέχνες. Επειδή εγώ είχα μόλις πάει στην Αμερική και είχα πιο πολλή σχέση με την πατρίδα από ό,τι άλλοι παραγωγοί, μου είχαν εμπιστοσύνη».