Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος στο pagenews.gr: Ο ευρασιατικός άξονας οργανώνεται – Τα στρατόπεδα

Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος, Ειδικός επιστήμονας Άμυνας και Ασφάλειας, μίλησε στο pagenews.gr και στην εκπομπή Point Zero με τον Λάμπρο Καλαρρύτη, την ώρα που φαίνεται να διαμορφώνεται ένα ευρασιατικό στρατόπεδο και ένα νέο πολυπολικό σύστημα, με βασικούς παίκτες την Κίνα και τη Ρωσία αν και η στάση της Δύσης ωθεί τη δεύτερη προς την πρώτη παρά τον μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Επίσης, ο κος Λαμπρόπουλος σχολίασε διεξοδικά το δίλημμα των Γερμανών έναντι ΗΠΑ και Ρωσίας ενώ εξήγησε τον ρόλο της Ινδίας καθώς και το μήνυμα που στέλνουν οι ΗΠΑ προς τις χώρες «στόχους». Επίσης, στη συνέντευξή του στον Δημήτρη Τάκη ασχολήθηκε με τη στάση της Τουρκίας αποκαλύπτοντας πως οι διεργασίες στο εσωτερικό της είναι καθοριστικές, ενώ τον λόγο του έκλεισε αναλύοντας τις επιλογές της Ελλάδας και τις προοπτικές των συμμαχιών της καθώς ανοίγει ένα ιδιαίτερα σημαντικό γεωπολιτικό παράθυρο ευκαιρίας για τη χώρα μας.

Για τη μορφοποίηση του ευρασιατικού στρατοπέδου και το νέο πολυπολικό σύστημα:

Αυτή η αντίληψη δεν είναι ενιαία, τουλάχιστον ως προς τα συμφέροντα ορισμένων παικτών όπως είναι η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν, η Τουρκία, το Πακιστάν. Δεν είναι ενιαία γιατί υπάρχουν και αντικρουόμενα συμφέροντα αλλά συγκλίνει στο εξής: Στην ύπαρξη ενός πολυπολικού κόσμου στον οποίο ο ευρατλαντικός χώρος, οι Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως αλλά και η Ευρώπη, δεν έχει τον ρόλο που είχε μέχρι πρότινος. Η εμπέδωση αυτού του κόσμου έχει δημιουργήσει μια σειρά προσπαθειών, κυρίως από τη μεριά της Κίνας που είναι η ανερχόμενη δύναμη, στο οικονομικό πεδίο πρωτίστως.

Για το ότι Κίνα και Ρωσία είναι οι βασικοί παίκτες αλλά και ανταγωνιστές:

Η κινεζική επιρροή αυξάνει. Η ρωσική επιρροή στην Κεντρική Ασία είναι παρούσα. Και ενώ υπάρχουν αποκλείνοντα συμφέροντα μεταξύ Ρωσίας – Κίνας, κυρίως εξαιτίας του φόβου της πρώτης για την αυξανόμενη επιρροή της δεύτερης στον άμεσο περίγυρό της. Η Ρωσία είναι πάντα ένας αυτόνομος πόλος που έχει πάντα τα δικά του συμφέροντα και δεν θα ήθελε σε καμία περίπτωση η πολιτική της να εξαρτάται από αυτή της Κίνας αλλά δεν έχει τα οικονομικά που απολαμβάνει η Κίνα.

Για το δίλημμα των Γερμανών έναντι ΗΠΑ και Ρωσίας:

Εδώ υπάρχει το θέμα των συναλλαγών. Η Γερμανία είναι μια πανίσχυρη γεωοικονομική δύναμη, δεν είναι στρατιωτική όμως. Και με την πολιτική της, ήδη διαμορφωμένη από το 2011, επιδιώκει να εκμεταλλευτεί την ύπαρξη ενός πολυπολικού κόσμου όπως τον εννοούν η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, η Τουρκία. Και είναι σαφές ότι το δίλημμα για το Nord Stream 2 έχει τεθεί εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που θέλουν οι Αμερικανοί είναι να δώσουν ένα μήνυμα ότι είναι παρούσα υπερδύναμη και ότι είναι έτοιμοι να αναλάβουν τα ηνία του πλανήτη. Και για να περάσει αυτό το μήνυμα, χρειάζεται η απαραίτητη προβολή ισχύος. Και βαίνουμε προς ένα παγκόσμιο μοντέλο διεθνών σχέσεων.

Για το τι θα κάνει η Τουρκία την ώρα που σημειώνονται διεργασίες στο εσωτερικό της:

Ο Ερντογάν προσπαθεί να φτιάξει ένα εσωτερικό μέτωπο ώστε να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές όταν αυτές γίνουν. Του λείπουν ποσοστά, όμως. Σκοπός του να αντισταθμίσει αυτά τα ποσοστά και για αυτό κάνει κινήσεις που φαίνονται παράλογες αλλά δεν είναι όπως με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Ο λόγος του ήταν εσωτερικός. Γιατί οι ισλαμικές μάζες ήταν αντίθετες με αυτή τη Σύμβαση. Και έτσι διαμορφώνεται η στρατηγική για τη χώρα του. Η Τουρκία θεωρεί τον εαυτό της έναν αυτόνομο πόλο.

Για τις επιλογές της Ελλάδας και τις προοπτικές των συμμαχιών της:

Πρέπει να σφυρηλατήσει τις υφιστάμενες συμμαχίες που έχει τόσο με την Αίγυπτο όσο και με το Ισραήλ, τα Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία. Και με την Κύπρο βέβαια! Είναι ένα «τετράγωνο» λοιπόν, που μπορεί να δημιουργήσει τεράστιες προοπτικές γιατί είναι χώρες που ούτως ή άλλως έχουν καθοριστικό ρόλο στη Μεσόγειο ενώ έχουν και στήριξη από τις ΗΠΑ και την κυβέρνηση Μπάιντεν. Η Ελλάδα να βάλει ως στόχο την εμπέδωση των συμμαχιών της και δει πώς θα κινηθεί στις εξελίξεις που θα έρθουν.