Η αναβάθμιση της τουρκικής επιθετικότητας και η επείγουσα ανάγκη επιστροφής στο δόγμα αποτροπής

«Σταματάνε οι προκλήσεις , αρχίζουν οι συζητήσεις», ήταν το… δόγμα της ελληνικής κυβέρνησης για τα ελληνοτουρκικά, όπως το είχε εκφράσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Οι συζητήσεις έχουν αρχίσει προ πολλού βεβαίως. Από το Βερολίνο, πριν «σταματήσουν οι προκλήσεις».

Οι προκλήσεις της Άγκυρας φυσικά και δεν έχουν σταματήσει. Το χειρότερο είναι ότι τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι η τουρκική απειλή και οι διεκδικήσεις έχουν σαφώς αναβαθμιστεί κι εμείς παριστάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε. Από που προκύπτει αυτή η διαπίστωση;

Η περίπτωση της παρενόχλησης του γαλλικού ερευνητικού σκάφους είναι η πιο πρόσφατη απόδειξη.

Η τουρκική φρεγάτα έφθασε στο σημείο να παρακολουθεί τις κινήσεις του γαλλικού ερευνητικού σκάφους ακόμη και δυτικά της Καρπάθου!  Τα πλοία του τουρκικού στόλου πλέουν και ασκούν έλεγχο σε περιοχές που μέχρι πρόσφατα ούτε οι ίδιοι οι Τούρκοι μπορούσαν να φανταστούν.

Έχουν «διαβάσει» την ελληνική στάση η οποία αποκλείει οποιαδήποτε «δυσάρεστη έκπληξη» έναντι των Τούρκων. Το μήνυμα της «ισχυρής και αποφασιστικής αποτροπής» έχει αντικατασταθεί από τη «θετική ατζέντα για την Τουρκία»  κι άλλες ευρωπαϊκής, γερμανικής, προελεύσεως θεωρίες που μόνο την Αθήνα δεν εξυπηρετούν.

Θα σπεύσουν πολλοί να επισημάνουν ότι η Τουρκία έχει πολύ μεγάλα προβλήματα και στο εσωτερικό της αλλά και σε σχέση με τις ΗΠΑ, ακόμη και με τη Ρωσία. Τις τελευταίες ώρες η Άγκυρα καλείται να διαχειριστεί την «κόκκινη κάρτα» των ΗΠΑ για τα F-35 και την απειλή της Ρωσίας που της έστειλε σαφές μήνυμα: «Αν πουλήσετε μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία, οι σχέσεις μας θα επανεξεταστούν». Σε αυτά ας προσθέσουμε τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της γειτονικής χώρας.

Πιστεύει κάποιος ότι όλα αυτά τα θέματα θα οδηγήσουν σε αλλαγή στάσης της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας; Πιστεύει οποιοσδήποτε ότι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ο Ερντογάν αποχωρήσει από το προσκήνιο θα έχουμε απέναντι μας μια «καλύτερη Τουρκία»; Μάλλον χειρότερα θα είναι τα πράγματα.

Μπορούμε να συνεχίσουμε να παριστάνουμε ότι δεν έχουμε καταλάβει την αναβάθμιση της τουρκικής επιθετικότητας. Μπορούμε να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι η Τουρκία συμπεριφέρεται ήδη ως «αφεντικό» σε περιοχές που μας ανήκουν.

Ή μπορούμε να επανέλθουμε ακόμη και τώρα στο δόγμα της ισχυρής και αποφασιστικής αποτροπής το οποίο όποτε χρησιμοποιήθηκε είχε αποτέλεσμα. Δυστυχώς δεν μπορούμε να βρούμε ούτε ένα σημάδι που να δείχνει ότι όσοι έχουν την ευθύνη των αποφάσεων στην Αθήνα το σκέφτονται έστω ως ενδεχόμενο.