Να τα πούμε στον Μεβλούτ

Εντός ημερών αναμένεται στην Αθήνα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου σε «ανταπόδοση» της επίσκεψης του Νίκου Δένδια στην Άγκυρα και σε συνέχεια των συνομιλιών που έχει αποφασιστεί να γίνουν υπό την πίεση του περιώνυμου διεθνούς παράγοντα.

Το γιατί η Ελλάδα πρέπει μονίμως να πιέζεται για να κάνει αυτό που θέλουν τρίτοι, κατά κανόνα εις βάρος της είναι μία μεγάλη συζήτηση και μια λυπηρή ιστορία. Επειδή έτσι τους μάθαμε. Και όταν κάποιον τον μάθεις κάπως, δύσκολα τον ξεμαθαίνεις και τον μαθαίνεις αλλιώς. Ωστόσο αυτό και μπορεί να γίνει και επιβάλλεται. Όλα ξαναμαθαίνονται.

Το ερώτημα είναι τι ακριβώς υπάρχει για να συζητήσουν οι δυο υπουργοί μετά τα όσα έγιναν στην προηγούμενη συνάντησή τους, όπου από ελληνικής πλευράς ειπώθηκαν αυτά που έπρεπε να ειπωθούν και απαντήθηκαν αυτά που έπρεπε να απαντηθούν, δημόσια, προκαλώντας αμηχανία στον υπουργό Εξωτερικών του πειρατικού κράτους.

Είναι πολύ πιθανό ο Τσαβούσογλου να επιχειρήσει τη ρεβάνς επί ελληνικού εδάφους και να ανοίξει πάλι τη ληστρική ατζέντα οπότε θα πρέπει να λάβει πάλι  απαντήσεις, ίσως εμπλουτισμένες για να πάρουν και τρίτοι το μήνυμα ότι υπάρχει νέος κώδικας επαφής.

Αν εγείρει θέμα δήθεν τουρκικής μειονότητας στη Θράκη ας ερωτηθεί τι απέγιναν οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες της Κωνσταντινούπολης – και όχι Ιστανμπούλ –  και οι περιουσίες τους. Και επειδή δεν θα απαντήσει, θα μπορούσε να ενημερωθεί ότι επιζώντες και απόγονοί τους θέλουν να επιστρέψουν και να διεκδικήσουν επιστροφή των εστιών τους ή αποζημίωση. Και ότι, παρεμπιπτόντως, ξεκινά καμπάνια για τη διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, οι απόγονοι των οποίων επίσης θα διεκδικήσουν ιστορική αποκατάσταση και οικονομική αποζημίωση.

Αν θέσει ζήτημα Λωζάνης ας του επισημανθεί ότι όντως υφίσταται εκκρεμότητα εφαρμογής της στην Ίμβρο και την Τένεδο, απ’ όπου επίσης «εξαφανίστηκαν» οι Έλληνες και όπου η Συνθήκη προβλέπει αυτοδιοίκητο και αστυνομική δύναμη αποτελούμενη από Έλληνες γηγενείς. Και ότι απαραίτητο είναι αυτά να εφαρμοστούν άμεσα.

Αν αναφερθεί σε νησιά του Αιγαίου με απροσδιόριστη κυριαρχία, ας του διευκρινιστεί ότι εγγύς των μικρασιατικών παραλίων υπάρχει αριθμός νησιών τα οποία λόγω της λαθροχειρίας των Τούρκων που όρισαν χωρικά ύδατα στα τρία ναυτικά μίλια και όχι στα τρία κανονικά μίλια που προβλέπει η Συνθήκη της Λωζάνης  βρίσκονται στη λάθος πλευρά των συνόρων, ανήκουν στην Ελλάδα και πρέπει να επιστραφούν.

Εφόσον αρέσκονται να μιλούν για μειονότητες θα είχε ενδιαφέρον να ερωτηθεί αν ο ίδιος είναι κουρδικής καταγωγής, ο Ερντογάν ελληνικής και δη ποντιακής, ποιας πραγματικά καταγωγής είναι άλλοι γνωστοί Τούρκοι αξιωματούχοι και αν υπάρχει κανένας κανονικός Τούρκος στην κυβέρνηση τους. Επίσης μιας και συνηθίζονται να αναφέρονται σε προγόνους τους ναυάρχους πειρατές, ας του υπενθυμισθεί ότι σε πολλές περιπτώσεις οι πειρατές καταλήγουν να κρέμονται από κάποιο κατάρτι, ενίοτε δικού τους πλοίου.

Τέλος αν η Συνθήκη της Λωζάνης δεν τους αρέσει και θέλουν αναθεώρηση όπως συχνά – πυκνά λέει ο Ερντογάν, υπάρχει η Συνθήκη των Σεβρών η οποία ανταποκρίνεται καλύτερα στη γεωγραφία και την ιστορία της περιοχής. Και η οποία προβλέπει σε μεγάλο βαθμό την απόδοση κυριαρχίας και εδαφών τα οποία κατέχονται από απογόνους πειρατών. στους ιδιοκτήτες τους, στα ιστορικά έθνη της περιοχής. Τα υπόλοιπα μπορούμε να τα συζητήσουμε στην τρίτη  συνάντηση Δένδια  – Τσαβούσογλου η οποία αν υπάρξει θα μπορούσε να γίνει στη Σμύρνη για να τους υπενθυμίσουμε δυο πράγματα και για αυτή.