Το κόκκινο τηλέφωνο

Μία από τις ειδήσεις που βγήκαν μετά την πρόσφατη συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν ήταν το «κόκκινο τηλέφωνο». Και μάλιστα όχι ένα, αλλά τρία, σε διαφορετικά επίπεδα. Επιχειρησιακό, συμβούλων και κορυφής.

Όπως είπε ο Ερντογάν θα μιλούν οι δύο σύμβουλοι, Ιμπραήμ Καλίν και Ελένη Σουρανή, και ο ίδιος με τον κ. Μητσοτάκη. Το όλο στήσιμο έχει κάτι από Βερολίνο. Θυμίζει αρκετά την περσινή συνάντηση στη γοτθική πρωτεύουσα μεταξύ Καλίν και Σουρανή παρουσία του συμβούλου εξωτερικής πολιτικής της Άνγκελα Μέρκελ, Γιαν Χέκερ, η οποία είχε κρατηθεί μυστική, μέχρι που αποκαλύφθηκε από τον Τύπο.

Πολλά ακούστηκαν για το τι διημείφθη ή και συμφωνήθηκε εκεί, αλλά αυτά αποδεικνύονται ή διαψεύδονται στην πορεία. Προφανώς και δεν περνά απαρατήρητη η απουσία του υπουργείου Εξωτερικών και στις δύο περιπτώσεις, η οποία μάλλον είναι η ίδια σε συνέχειες.

Πολλοί, ως συνήθως, έσπευσαν να πουν ότι «καλό είναι που συμφωνήθηκε κόκκινο τηλέφωνο, χρειάζεται να μιλάνε». Ένα μέρος της πολιτικής και της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα λειτουργεί με προκάτ αντιδράσεις. «Κόκκινο τηλέφωνο ίσον καλό», «να μιλάμε με την Τουρκία είναι πολύ καλό».

Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το τηλέφωνο από μόνο του δεν είναι ούτε καλό ούτε κακό. Εξαρτάται από το τι λες και με ποιον μιλάς. Αν τηλεφωνήσεις σε κάποιον για να τον απειλήσεις είναι πολύ κακό. Αν συνομιλήσεις για κάτι παράνομο και σε παρακολουθεί η αστυνομία, το τηλέφωνο αποδεικνύεται κακό για εσένα και χρήσιμο για τους αστυνομικούς.

Αν παίρνεις κάποιον τηλέφωνο επανειλημμένα και δεν σου απαντά, παίρνεις το μήνυμα ότι μάλλον σε αποφεύγει και έτσι το τηλέφωνο γίνεται μέσο επικοινωνίας δίχως καν να υπάρξει κανονική χρήση του. Αν καλέσεις κάποιο από τα ύποπτα πενταψήφια και χρεωθείς τους μισθούς ενός χρόνου για να μάθεις το μέλλον σου, τότε το τηλέφωνο λειτουργεί ως κρυστάλλινη σφαίρα που όντως σου λέει το μέλλον σου, ότι για τους επόμενους δώδεκα μήνες θα είσαι άφραγκος.

Αν η Τουρκία εργαλειοποιήσει το κόκκινο τηλέφωνο και για κάθε αντίδραση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε παραβίαση του εθνικού χώρου το σηκώνει για «πέσουν οι τόνοι» και «να αποφευχθεί ατύχημα», το χρησιμοποιεί δηλαδή για να νομιμοποιεί τις παρανομίες της και να τις καθιστά αντικείμενο διαλόγου και μάλιστα τηλεφωνικού, τότε το κόκκινο τηλέφωνο θα δικαιολογήσει το χρώμα του που είναι αυτό της τουρκική σημαίας.

Σε κάθε περίπτωση μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου την εξής ερώτηση: Πόσο βέβαιος είσαι ότι αν η Τουρκία έχει στα χέρια της κάτι με πολλαπλές χρήσεις δεν θα το χρησιμοποιήσει εις βάρος σου; Ε;