Ελλάς – Ινδία (και όχι μόνο) συμμαχία

Πριν από λίγα χρόνια θα ακουγόταν ως ανέκδοτο ή ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Τώρα είναι μία ακόμα είδηση από τις πολλές του είδους που τείνουν να γίνουν ρουτίνα.

Το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας και της Ινδίας έκαναν κοινή άσκηση νότια της Κρήτης. Είχε προηγηθεί άσκηση των Ινδών με τους Αιγυπτίους ανοιχτά της Αλεξάνδρειας.

Προ ημερών πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα ο Ινδός υπουργός Εξωτερικών ο οποίος εξέφρασε τη βούληση της χώρας του για ανάπτυξη διμερούς στρατηγικής συνεργασίας.

Έχοντας υπόψιν τα μεγέθη της Ινδίας, οικονομικά, δημογραφικά, στρατιωτικά, γεωπολιτικά, κατανοεί κάποιος τι μπορεί να σημαίνει αυτό. Και μόνο το γεγονός ότι οι Ινδοί εμφανίζονται στη Μεσόγειο, σε ελληνικά νερά, πρόθυμοι για στρατηγική σχέση, λέει αρκετά.

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει συνάψει αμυντική συμφωνία με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έχει στείλει πυροβολαρχία Patriotστη Σαουδική Αραβία, έχει συμπήξει εδώ και μία δεκαετία μαζί με την Κύπρο τα τριμερή σχήματα συνεργασίας  με το Ισραήλ και την Αίγυπτο τα οποία εξελίσσονται όλο και περισσότερο στον αμυντικό τομέα, επίκειται η διευρυμένη Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) με τις ΗΠΑ, εκκρεμεί η αντίστοιχη με τη Γαλλία.

Γενικά, επιβεβαιώνεται η δυναμική η οποία αναπτύσσεται εδώ και καιρό, διαμόρφωσης μίας ζώνης συνεργασίας η οποία εκτείνεται από τη Γαλλία μέχρι τον Ινδικό και αποκτά χαρακτηριστικά γεωπολιτικού πυλώνα με ρόλο ασφάλειας/σταθεροποίησης σε μία περιοχή με πολλαπλές εστίες αστάθειας και εν εξελίξει ή δυνάμει ανάφλεξης.

Ο κομβικός γεωγραφικός και γεωπολιτικός  ρόλος της Ελλάδας και της Κύπρου είναι εμφανής στον χάρτη καθώς ο ελληνικός χώρος συνολικά  είναι ο κρίκος που «κουμπώνει» το ευρωπαϊκό σκέλος του σχήματος με το μεσανατολικό/ασιατικό. Η δε αυξημένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην ελληνική επικράτεια στο πλαίσιο της διευρυμένης αμυντικής συνεργασίας και η αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ αραβικών κρατών του Κόλπου με το Ισραήλ («Συμφωνίες του Αβραάμ») ολοκληρώνουν την εικόνα μίας αναδυόμενης νέας αρχιτεκτονικής ασφαλείας τεράστιας έκτασης που ενσωματώνει διαφορετικά γεωπολιτικά τερέν.

Ένας διάδρομος ασφαλείας από το Γιβραλτάρ μέχρι τον Ινδικό ωκεανό  που θα αποκτά όλο και περισσότερο χαρακτήρα στρατιωτικής συνεργασίας ή και συμμαχίας με επιμέρους διμερείς ή πολυμερείς συμφωνίες έχει προφανή πολλαπλασιαστική ισχύ λόγω των συμμετεχόντωνκρατών.

Αυτές οι εξελίξεις ενισχύουν την αντίληψη ότι η γεωπολιτική εμβέλεια της Ελλάδας εκτείνεται πολύ πέραν της άμεσης γεωγραφικής της γειτονιάς και ότι οι σωστοί χειρισμοί, οι σωστές αποφάσεις και η υπέρβαση τουμικρο-ιδεατικού εγκλωβισμού στα Βαλκάνια, βοηθούσης και της συγκυρίας, μπορούν να οδηγήσουν τη χώρα στη θέση και στον ρόλο που όχι μόνο της ανήκει, αλλά που είναι και προϋπόθεση συνέχισης της εθνικής πορείας. Αυτό που έρχεται γενικότερα στη ευρύτερη περιοχή μπορεί να αποδειχθεί η  τέλεια καταιγίδα και αυτός είναι ένας πολύ σοβαρός επιπλέον λόγος για τη χώρα να βρίσκεται στη σωστή θέση, στη σωστή πλευρά, στον σωστό χρόνο.