Ανέστης Βλάχος: Στο νοσοκομείο ο ηθοποιός

Δύσκολες ώρες έχει ο δημοφιλής ηθοποιός του Θεάτρου και του Κινηματογράφου, Ανέστης Βλάχος. Την δυσάρεστη είδηση πως ο ηθοποιός νοσηλεύεται στο νοσοκομείο έκανε γνωστή ο γιος του με ανάρτησή του στο facebook.

Πιο αναλυτικά, ο γιος του Ανέστη Βλάχου κοινοποίησε μια φωτογραφία του πατέρα του και έγραψε:

«Ο πατέρας μου, Ανέστης, κλήθηκε να λάβει έναν δύσκολο ρόλο, αυτή την φορά ρόλο ζωής, βρίσκεται στον Ευαγγελισμό και θέλουμε να πιστεύουμε ότι με την βοήθεια του Θεού θα βγει νικητής και θα είναι γρήγορα κοντά στα παιδιά του και στα εγγόνια του. Οι ευχές σας, η αγάπη σας και οι προσευχές σας είναι με βεβαιότητα πολύτιμες. Πατέρα απέδειξε ακόμα μια φορά πόσο δυνατός είσαι», έγραψε με συγκίνηση και με την ελπίδα πως ο αγαπημένος ηθοποιός και μπαμπάς του θα βγει νικητής δίχως να αναφέρει λεπτομέρειες.

Προσεύχομαι δυνατά, παρακαλάω για όλο τον κόσμο. Είναι στήριγμα η πίστη. Όλα καλά θα πάνε, όλα θα γίνουν, αρκεί να το ζητήσεις σε Εκείνον. Και Αυτός ξέρεις. Η οικογενειακή αγάπη και συνεύρεση είναι ευτυχία.

Το χαμόγελο αγαπημένων μου προσώπων είναι ευτυχία. Έπειτα, λίγοι καλοί φίλοι δίνουν και αυτοί στοιχεία ευτυχίας. Μα η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η υγεία μας που μας την επιτρέπει ο Θεός», είχε δηλώσει ο ίδιος σε μια από τις συνεντεύξεις του ενώ την τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν το 2019 στο γάμο της κόρης του

Σύντομο βιογραφικό

Ο Ανέστης Βλάχος είναι έλληνας ηθοποιός, που έγινε γνωστός μέσα από τον κινηματογράφο τη δεκαετία του ’60. Έχει παίξει σε περίπου 200 ταινίες και γρήγορα τυποποιήθηκε σε ρόλους «νταή» και «κακού». Κορυφαία στιγμή της καριέρας του ο πρωταγωνιστικός του ρόλος στο ψυχολογικό θρίλερ του Κώστα Μανουσάκη «Ο Φόβος» (1965), μία ταινία που επαινέθηκε τόσο εντός όσο και εκτός ελληνικών συνόρων κι έκοψε πολλά εισιτήρια.

Ο Ανέστης Βλάχος γεννήθηκε στην Προσοτσάνη της Δράμας στις 7 Φεβρουαρίου 1934 από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο παππούς του, Φίλιππος Βλάχος, ήταν σύνδεσμος του Παύλου Μελά κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, ενώ ο πατέρας του Ηρακλής Βλάχος σκοτώθηκε στο Αλβανικό μέτωπο το 1940.

Οι σπουδές και το ατύχημα

Το 1946 εγκαταστάθηκε με τη μητέρα του στην Αθήνα κι έκανε διάφορες δουλειές για να επιβιώσει. Όταν πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, γράφτηκε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου-Θεάτρου του Λυκούργου Σταυράκου, με συμμαθητή, μεταξύ άλλων, τον Κώστα Καζάκο. Παράλληλα, εργαζόταν ως οικοδόμος για να καλύπτει και τα δίδακτρα της σχολής. Ένα ατύχημα που του συνέβη στην οικοδομή (ένα καρφί μπήκε στο μάτι του) του στέρησε την όραση από το ένα μάτι, αλλά η ατυχία του αυτή δεν στάθηκε εμπόδιο στην πολύχρονη καριέρα του. Τα έξοδα της νοσηλείας του κάλυψαν η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν.

Το 1954 έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία του Νίκου Κούνδουρου «Μαγική Πόλις». Ακολούθησαν δεύτεροι ρόλοι σε πλήθος ταινιών, μεταξύ των οποίων «Ο Δράκος» του Νίκου Κούνδουρου (1955), «Το κορίτσι με τα μαύρα» του Μιχάλη Κακογιάννη (1956), «Η κατάρα της μάνας» του Βασίλη Γεωργιάδη (1961), «Το σπίτι της ηδονής» του Γιώργου Ζερβουλάκου (1961), «Μικρές Αφροδίτες» του Νίκου Κούνδουρου (1963), «Η Κύπρος στις φλόγες» του Ερρίκου Θαλασσινού (1964), «Λόλα» του Ντίνου Δημόπουλου (1964), «Με τη λάμψη στα μάτια» του Πάνου Γλυκοφρύδη, «Κιέριον» του Δήμου Θέου (1968), «Ληστεία στην Αθήνα» του Βαγγέλη Σερντάρη (1969), «Στο Δρόμο του Λαμόρε» του Δημήτρη Μαυρίκιου (1979), «Θανάση σφίξε κι άλλο το ζωνάρι» του Θόδωρου Μαραγκού (1980), «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Νίκου Τζήμα (1980), «Τα όπλα μου ρίχνουν λουλούδια» του Γιάννη Φαφούτη (1981), «Αυτόπτης Μάρτυς» του Μάρκου Χολέβα (1993) και «Lilly’s Story» του Ροβήρου Μανθούλη (2002).