Η δεξίωση στο Προεδρικό (μέρος Α) – Την επόμενη φορά βραβεύστε απευθείας τους δουλεμπόρους

Στην Προεδρική δεξίωση για την επέτειο αποκατάστασης της Δημοκρατίας υπήρξαν και προσκεκλημένοι οι οποίοι θα παρασημοφορούντο στο πλαίσιο υποτίθεται «υψηλών συμβολισμών».

Έτσι μεταξύ άλλων προσκλήθηκε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για προφανείς λόγους, ο οποίος όντως αξίζει κάθε διάκρισης για αυτό που πραγματικά αντιπροσωπεύει. Είναι το απόλυτο  παράδειγμα μετανάστη δεύτερης γενιάς – και μάλιστα τελείως διαφορετικής φυλετικής καταγωγής, είναι έγχρωμος – ο οποίος και ενσωματώθηκε και διακρίθηκε παγκοσμίως και τιμά τη χώρα που φιλοξένησε τους γονείς του, τον ίδιο και τα αδέλφια του, τη χώρα του. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από αυτά που λέει αλλά και από αυτά που κάνει.  Από τον τρόπο που σέβεται την ελληνική σημαία, από τις δωρεές που κάνει στις γειτονιές που μεγάλωσε, Ζωγράφου και Σεπόλια, από τις αναφορές του στην Ελλάδα.

Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, το γεγονός ότι είναι χριστιανός ορθόδοξος και οι γονείς του τον ανέθρεψαν με αυτήν την ταυτότητα έπαιξε ρόλο στην ενσωμάτωσή του. Θα έπρεπε να τιμηθεί και η μητέρα του που ζει και στο πρόσωπό της και ο πατέρας του ο οποίος έχει εκδημήσει, επειδή προφανώς σε αυτούς οφείλεται ότι ο Γιάννης και τα αδέλφια του βγήκαν τέτοιοι χαρακτήρες.

Υπάρχει η υπόνοια πάντως, λαμβανομένου υπόψιν και του γενικότερου κλίματος που επικρατεί σε μέρος του συστήματος, ότι δεν προσεκλήθη με αυτό το σκεπτικό αλλά προκειμένου να πλασαριστεί το αφήγημα της «πολυπολιτισμικής Ελλάδας» και της «καλής» (λαθρο)μετανάστευσης μέσω του Γιάννη, ο οποίος κάθε άλλο παρά αυτό το αφήγημα αντιπροσωπεύει.

Σε αυτό συνηγορεί η πρόσκληση ενός άλλου προσώπου η οποία κατέληξε σε φιάσκο, του «διασώστη» Ιάσονα Αποστολόπουλου ο οποίος αρχικά προσκλήθηκε για τη συμβολή του στη διάσωση μεταναστών. Τελικά αποδείχθηκε ότι ανήκει στη σκληρή φιλομεταναστευτική πτέρυγα η οποία δεν αρκείται σε διασώσεις, αλλά προωθεί με φανατισμό τη λαθρομετανάστευση,  βοηθά δηλαδή εκ των πραγμάτων, προφανώς ακούσια λόγω ιδεοληψίας, τις business των δουλεμπόρων και τον υβριδικό πόλεμο του Ερντογάν κατά της Ελλάδας και της Ευρώπης. Διότι με το να υπερασπίζεσαι την αθρόα λαθροδιακίνηση ανθρώπων, αυτούς ακριβώς βοηθάς, τους traffickers και την Τουρκία, έστω και αν δεν το αντιλαμβάνεσαι.

Ο συγκεκριμένος ακτιβιστής εμφανίζεται με βάση τις αναρτήσεις του στα κοινωνικά δίκτυα να επιτίθεται με σφοδρότητα στο Λιμενικό και γενικά στις Ελληνικές Αρχές επειδή φυλάνε τα σύνορα και αποκρούουν τη διαρκή υβριδική επίθεση της Τουρκίας και να υιοθετεί την προπαγάνδα ΜΚΟ οι οποίες διώκονται για δουλεμπόριο, συνεργασία με τους Τούρκους και κατασκοπεία, όπως η Aegean Boat Report. Υιοθετούσε κα κοινοποιούσε τις προπαγανδιστικές αναρτήσεις που έκαναν κατά της Ελλάδας στο πλαίσιο παραπληροφόρησης και ψυχολογικών επιχειρήσεων. Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, θα τον βράβευε η Πρόεδρος. Θα βαστάνε την κοιλιά τους από τα γέλια οι δουλέμποροι και η ΜΙΤ. Πάλι καλά που δεν βράβευσαν απευθείας τη ΜΚΟ που εξαρθρώθηκε.

Για να καταλάβουμε τι επρόκειτο να βραβεύσει η κυρία Πρόεδρος ιδού μία πρόσφατη ανάρτησή του, μετά το φιάσκο της μη βράβευσης.

«Μόνο τους τελευταίους 15 μήνες, οι ελληνικές αρχές έχουν πετάξει χιλιάδες πρόσφυγες στη θάλασσα του Αιγαίου, εγκαταλείποντας τους ακυβέρνητους μέσα σε σχεδίες. Η μόνη απάντηση στα συνεχή βίντεο που βγαίνουν, είναι η έκδοση ενταλμάτων σύλληψης για τους ανθρώπους που τα δημοσιοποιούν».

Σε μία άλλη επαίρεται ότι μίλησε σε συνέντευξη  «για την κατάσταση στα ελληνικά θαλάσσια σύνορα και τις καταγγελίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εις βάρος των ελληνικών αρχών στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης».

Σε ακόμη μία ανάρτηση υιοθετούσε αυτούσιες τις «καταγγελίες» κατά του Λιμενικού της ΜΚΟ που κατηγορείται για δουλεμπόριο και κατασκοπεία.

Αυτός ο άνθρωπος θα βραβευόταν από την κυρία Πρόεδρο και με το κύρος της βράβευσης του από το Ελληνικό Κράτος θα κατήγγειλε το Ελληνικό Κράτος (που τον βράβευσε)  «για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και θα υποστήριζε την παραπομπή «των ελληνικών αρχών στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης».

Επειδή αυτά δεν γίνονται σε καμία κανονική χώρα του κόσμου, όσο πρακτορεμένη και αν είναι, θα πρέπει να ασχοληθούμε όλοι πολλοί σοβαρά ώστε να δοθούν απαντήσεις για το πως γίνεται να υπάρχουν τόσοι πολλοί θύλακες, τόσο βαθιά φωλιασμένοι στα σπλάγχνα της Πολιτείας, με τόσο πολύ θράσος που φθάνουν σε σημείο υπονομεύουν την ίδια την ασφάλεια του κράτους και των πολιτών του και να βραβεύονται για αυτό.