Ιωάννης Μελισσανίδης: Ο πρώτος Έλληνας χρυσός Ολυμπιονίκης που παραδέχτηκε ανοιχτά ότι είναι γκέι

Ο χρυσός ολυμπιονίκης της Ατλάντα το 1996, Ιωάννης Μελισσανίδης, μίλησε για πρώτη φορά ανοιχτά για την σεξουαλικότητά του, αλλά και την ομοφοβία που υπάρχει στον ελληνικό αθλητισμό.

Ο Μελισσανίδης, παραχώρησε συνέντευξη στο koutipandoras.gr και τον Βασίλη Θανόπουλο, λέγοντας πράγματα που δεν έχουν ακουστεί ξανά από Ελληνα αθλητή. Ο θρύλος της ενόργανης γυμναστικής στην αρχή της συνέντευξης αποκάλυψε πως οι γονείς του ήταν αρνητικοί με το ενδεχόμενο να ασχοληθεί με το άθλημα, καθώς ήθελαν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με την μουσική ή με άλλα σπορ όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ.

«Εβλεπα γύρω στα 7 μου αθλητές και αθλήτριες με τα υπέροχα κορμιά τους να κάνουν τις ασκήσεις τους. ‘Ήταν λες και πετούσαν… σαν τον Ίκαρο. Τότε ήταν που κατάλαβα πως θέλω και εγώ να πετάξω. Κάπως έτσι ξεκίνησε η αγάπη μου γι’ αυτό που λέγεται ενόργανη γυμναστική. Όταν μίλησα για πρώτη φορά στους δικούς μου, ήταν αρνητικοί. Δεν ήθελαν. Περισσότερο γιατί δεν ήταν τόσο του αθλητισμού. Ήθελαν τα παιδιά τους να συγκεντρωθούν στα μαθήματά τους και στη μουσική τους.»

«Στην ενόργανη καλλιτεχνική γυμναστική υπήρχε τότε και ένα αρνητικό στερεότυπο, σχετικά με την αρρενωπότητα αλλά και μια ομοφοβία. Κάτι που είναι αστείο, ειδικά αν σκεφτείς πως στην ενόργανη γυμναστική τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα, πιο επικίνδυνα και δεν είναι για τους πολλούς. Εγώ ήθελα τόσο πολύ να ασχοληθώ μ΄ αυτό, που πείσμωσα πραγματικά και μετά την αντίδραση των δικών μου, σταμάτησα να τρώω. Δύο μέρες αργότερα, αποφάσισαν να μου κάνουν το χατίρι και να με γράψουν ενόργανη» ανέφερε.

Ιωάννης Μελισσανίδης: «Από μικρός κατάλαβα την σεξουαλικότητά μου»

Ο Μελισσανίδης αποκάλυψε στη συνέχεια το πως ανακάλυψε ότι είναι ομοφυλόφιλος σε νεαρή ηλικία. «Από πολύ μικρός (το κατάλαβα). Τα πρώτα μου φλερτ όμως ξεκίνησαν, όταν ήμουν 12-13 ετών. Είχα φλερτ και με κάποια κορίτσια, πέρασα κι από αυτό το στάδιο, αλλά συνειδητοποίησα από πολύ νωρίς ότι μου αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου» είπε προσδιορίζοντας τον εαυτό του ως έναν «γκέι άνδρα», ενώ αποκάλυψε ότι πρώτη φορά μίλησε γι’ αυτό με έναν φίλο του, σε ηλικία 14 ετών, ο οποίος επίσης ήταν ομοφυλόφιλος. Ο Ιωάννης χαρακτήρισε «αναγκαίο κακό» το να βγαίνει κάποιος δημόσια και να δηλώνει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις και εξήγησε τον λόγο.

«Καταλαβαίνω ότι είναι απαραίτητο στην εποχή μας, αλλά αν σκεφτείς πως κανένας straight δεν χρειάστηκε ποτέ να κάνει κάποιο statement για τη σεξουαλικότητά του, αντιλαμβάνεσαι ότι εισαγάγει μια διάκριση. Νιώθω, δηλαδή, πως το format της κοινωνίας αναγκάζει εμάς τους ΛΟΑΤ+ να κάνουμε ένα statement για την ταυτότητά μας, κάτι που αν το σκεφτείς είναι αρκετά στιγματιστικό και αντισυνταγματικό».

Ιωάννης Μελισσανίδης: «Δεν φοβάμαι να διαπληκτιστώ όταν χρειαστεί για την σεξουαλικότητά μου»

Αποκάλυψε επίσης πως στους γονείς του δεν χρειάστηκε να το αποκαλύψει επί της ουσίας, καθώς ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα από την εφηβεία του. Μάλιστα αποκάλυψε το πως το αντιμετώπισε ο πατέρας του. «Μου ευχήθηκε κάποια στιγμή να βρω ένα καλό κορίτσι και του απάντησε με πολλή αγάπη και αποφασιστικότητα ότι εγώ θα χαράξω τη δική μου πορεία και θα κάνω αυτό που θέλω. Μπορεί εκείνη στη στιγμή και να πληγώθηκε, μπορεί να ήταν εκείνη και η στιγμή που το κατάλαβε κιόλας. Μετά ο υπέροχος πατέρας μου, μου απάντησε: εγώ από εσένα θέλω να είσαι πάντα ευτυχισμένος».

Ακόμη, ο Μελισσανίδης ανέφερε πως αντιμετώπισε ομοφοβικά περιστατικά στην Θεσσαλονίκη, όπως τρία άτομα που του επιτέθηκαν φραστικά, αλλά δεν άφησε να το ενοχλήσει αυτό. «Επειδή έχω έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, έτσι πιστεύω, ειδικά όταν απειλούμαι και επειδή λόγω αθλητισμού έχω ένα δυνατό σώμα δε φοβάμαι, όταν χρειαστεί, να διαπληκτιστώ και να αμυνθώ με επίθεση. Φυσικά, η λύση είναι να μιλάς γι΄ αυτά τα περιστατικά και να ζητάς υποστήριξη, αλλά θυμάμαι τότε ήταν και μία εποχή που οι δάσκαλοι για παράδειγμα δεν έδιναν και μεγάλη σημασία» είπε.

Αναφερόμενος στο «coming out» των γκέι στην Ελλάδα, είπε: «Από το 2000 έχουν γίνει αρκετά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω, δηλαδή ότι σήμερα τα παιδιά στην Ελλάδα έχουν λιγότερους φόβους στο να εκφράσουν τη διαφορετικότητα τους. Βέβαια, τα βήματα που πρέπει να γίνουν, σε σχέση με την αποδοχή, είναι ακόμη πολλά, κυρίως σε χώρους όπως ο πρωταθλητισμός, όπου υπάρχουν ακόμα αρκετά στερεότυπα. Πιστεύω ότι είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο με θετικό πρόσημο».