Η επικράτηση των Ταλιμπάν – Ένας νέος (ακόμα πιο) δυσάρεστος κόσμος

Η κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν σηματοδοτεί και επισήμως μία νέα εποχή. Η ήττα των Αμερικανών στέλνει δυσάρεστα μηνύματα. Δυστυχώς περί ήττας πρόκειται και ας μην ψάχνουν κάποιοι να βρουν σε όλες τις περιπτώσεις υψηλή στρατηγική διότι σε κάποια γεγονότα απλά υπάρχει, στραβώνουν and that’s all.

Όποιος σε διάφορα σημεία του πλανήτη έχει τη δυνατότητα να αναλάβει την εξουσία δια των όπλων θα θεωρεί πλέον ότι έχει περισσότερες πιθανότητες να το πράξει δίχως να υποστεί στρατιωτικά αντίποινα από τη Δύση, αντιθέτως το πιθανότερο είναι ότι θα γίνει συνομιλητής της διεθνούς κοινότητας, αρκεί να έχει κάτι να διαπραγματευθεί όσο ακραίος και αν είναι.

Δύσκολα θα βρεθεί κάποιος πιο ακραίος από τους Ταλιμπάν.

Η Ρωσία και η Κίνα είχαν σπεύσει ήδη να ανοίξουν διαύλους και να συνάψουν σχέσεις με τους Ταλιμπάν , έχοντας προεξοφλήσει την επικράτησή τους και τώρα αυτό θα λάβει τη μορφή κανονικών διπλωματικών σχέσεων. Μπορεί για τον μέσο Δυτικό (και όχι μόνο) πολίτη να θεωρείται ντροπή και κατάντια ότι η διεθνής κοινότητα θα αποδεχθεί κανονικές σχέσεις με κάτι τόσο σκοτεινό και μισάνθρωπο βγαλμένο από τα χειρότερα στερεότυπα του μεσαίωνα, αλλά στην τράπεζα των διεθνών σχέσεων το μόνο εξαργυρώσιμο νόμισμα είναι το συμφέρον κα η ισχύς που αποτελούν τις δύο όψεις του.

Οι επιπτώσεις θα έχουν τη μορφή ντόμινο ακόμα και αν δεν γίνει αντιληπτό αμέσως. Μία σειρά περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων που θέλουν να δουν τις ΗΠΑ ηττημένες και εκτός περιοχής, θα στοιχηθούν γύρω από αυτήν την εξέλιξη και θα επιχειρήσουν να την κεφαλαιοποιήσουν.

Παρά τις μεταξύ τους αποκλίσεις ή και ανταγωνισμούς, η εχθρότητα προς τις ΗΠΑ είναι ικανός παράγων για μία κατ’ αρχήν συνεννόηση τους ως προς τον κοινό στόχο και αυτό ευνοεί τους Ταλιμπάν με τους οποίους όλοι αυτοί θα επιδιώξουν στενές επαφές και συμφωνίες για μία σειρά από γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους.

Εδώ και καιρό στις ΗΠΑ έχει ξεκινήσει μία βαθιά συζήτηση για το αν πλέον είναι σκόπιμο και εφικτό -αν η Αμερική έχει πια τις δυνάμεις και τους πόρους -να επιχειρεί ακόμα και με στρατιωτικές επεμβάσεις την εξαγωγή του Δυτικού δημοκρατικού φιλελεύθερου μοντέλου σε όλον τον πλανήτη ή τουλάχιστον σε περιοχές που θεωρεί ότι έχει σοβαρούς λόγους (συμφέροντα).

Η απάντηση έχει αρχίσει να φαίνεται και από τις εξελίξεις στο Αφγανιστάν. Οι ΗΠΑ αξιολογώντας τις δυνατότητες και τις δυνάμεις που διαθέτουν θεωρούν ότι αυτές θα πρέπει να επικεντρωθούν στη διπλή ανάσχεση Κίνας και Ρωσίας και να εξετάσουν (και επ’ αυτού γίνεται μεγάλη συζήτηση) αν θα προσεγγίσουν τη μία, τη Ρωσία, για να αντιμετωπίσουν από κοινού την άλλη, την Κίνα.

Στο πλαίσιο αυτό δεν περισσεύουν δυνάμεις για την εξαγωγή δημοκρατίας και την προσπάθεια μεταφύτευσής της σε εδάφη που ούτως ή άλλως δεν φυτρώνει. Στο Αφγανιστάν χρειάστηκαν 20 χρόνια πολέμου, κάποια τρις δολάρια, αρκετές χιλιάδες νεκροί και τραυματίες Αμερικανοί στρατιώτες και μία στρατιωτική ήττα που κατέληξε με τους Ταλιμπάν να βγάζουν selfies στο προεδρικό μέγαρο, για να γίνει αντιληπτό. Με την είσοδο των Ταλιμπάν στην Καμπούλ ο κόσμος άλλαξε σελίδα.

Και η καινούργια δεν είναι καθόλου ευανάγνωστη. Θα το διαπιστώσουμε και εμείς. Ελπίζω να μην έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι δεν μας αφορά.