Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ: Ανοιχτή επιστολή υπέρ του εμβολιασμού

Έκκληση προς νέους, ηλικιωμένους και παιδιά να εμβολιαστούν για να προστατεύσουν τη ζωή τους, αλλά και τους ανθρώπους που αγαπούν απευθύνει με ανοικτή επιστολή της η σπουδαία Ελληνίδα διανοούμενη, η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ. Η πρώτη γυναίκα Πρύτανης της Σορβόννης στην 700 χρόνων ιστορία της και Καγκελάριος των Πανεπιστημίων Παρισίων προτρέπει τους πάντες να εμβολιαστούν το ταχύτερο, προκειμένου όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «να σώσουμε την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας».

Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ: Η επιστολή της για τον εμβολιασμό

Η μεγάλη Ελληνίδα διανοούμενη, διαχρονική πρέσβης της χώρας, σημειώνει στην ανοικτή έκκλησή της: «Με την πείρα της μακρόχρονης ζωής μου, και με τη σοφία του ακάματου πνευματικού μου βίου, ένα μόνο έχω να συμβουλεύσω νέους, γέρους και παιδιά: Εμβολιαστείτε το ταχύτερο, για να προστατεύσετε τη ζωή την δική σας και αυτών που αγαπάτε, και για να σώσουμε την ανθρωπιά και τον πολιτισμό μας.»

Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ: Λίγα λόγια για αυτή

Η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ είναι Ελληνίδα βυζαντινολόγος ιστορικός. Υπήρξε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης το 1967 και η πρώτη γυναίκα πρύτανης του Πανεπιστημίου της Σορβόννης στην 700 χρόνων ιστορία του, το 1976. Ακόμη, είναι Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως στη UNICEF.

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Αυγούστου 1926. Πατέρας της ήταν ο Νίκος Γλύκατζης, έμπορος και επιστάτης των κτημάτων της οικογενείας της μητέρας της Καλλιρόης, το γένος Ψαλτίδη, η οποία προερχόταν από πλούσια οικογένεια της Προύσας. Στην Κατοχή εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και ήταν η υπεύθυνη μαθητριών του Παγκρατίου υπό την καθοδήγηση του Χρήστου Πασαλάρη. Κατά τα Δεκεμβριανά ακολούθησε τον ΕΛΑΣ Αθηνών στην υποχώρηση του από την Αττική, και επέστρεψε στον Βύρωνα μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας.

Την περίοδο του 1950, ενώ ήταν φοιτήτρια του πανεπιστημίου εργάστηκε στο κύκλο της βασίλισσας Φρειδερίκης. Αποφοίτησε από την Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών. Μετακόμισε στο Παρίσι το 1953 για να συνεχίσει τις σπουδές της. Δύο χρόνια μετά την άφιξή της, διορίσθηκε στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και το 1964 έγινε διευθύντρια σπουδών του Κέντρου και το 1967 καθηγήτρια στη Σορβόννη.