Πέθανε ο ζωγράφος Βασίλης Κυπραίος

Πέθανε στην Αθήνα, σε ηλικία 85 ετών ο ζωγράφος Βασίλης Κυπραίος.  Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1936. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ, με τον Γ. Μόραλη (1958-1962). Αρχικά το έργο του κινήθηκε κοντά στις αφαιρετικές τάσεις με μερικά σουρρεαλιστικά στοιχεία, ισορροπώντας ανάμεσα στην ελευθερία της χειρονομίας και στον έλεγχο της σύνθεσης.

Λίγα λόγια για την ζωή του

Μετά την πρώτη του ατομική έκθεση (1964, Αίθουσα Τέχνης Αθηνών – Χίλτον), εξακολούθησε να πειραματίζεται στο ίδιο κλίμα, χρησιμοποιώντας παράλληλα διάφορες τεχνικές κολάζ. Κατά την περίοδο της δικτατορίας, τα παραστατικά στοιχεία της ζωγραφικής του ενισχύθηκαν με εικονογραφικές νύξεις συμβολικού χαρακτήρα, ως έμμεσα σχόλια για την πολιτική κατάσταση.

Έκτοτε η τέχνη του επικεντρώθηκε στην επεξεργασία μιας προσωπικής γραφής, η οποία παίρνει κατά καιρούς διάφορες μορφές, άλλοτε νεοπαραστατικές άλλοτε γεωμετρίζουσες. Το χρώμα παίζει πάντα ιδιαίτερο ρόλο, ακόμα κι όταν περιορίζεται στο ελάχιστο.

Η πολυμορφία που χαρακτηρίζει το έργο του και οι ευδιάκριτες εξελικτικές φάσεις της πορείας του εντάσσονται σε μια ενιαία και συνεπή αναζήτηση της εικαστικής αρμονίας, είτε μέσω του χρώματος και του σχεδίου είτε μέσω της εικόνας. Η έμφαση στην αισθητική αρτιότητα συνυπάρχει μερικές φορές με μια έντονη συγκινησιακή φόρτιση, η οποία γίνεται εμφανέστερη μετά τη δεκαετία του 1980.

Συχνά ο ζωγράφος αφομοιώνει εικαστικά και θεματικά ερεθίσματα από την αρχαιοελληνική, τη μινωική ή την αναγεννησιακή τέχνη, εμπλουτίζοντας την προσωπική του έκφραση με αναφορές στην ιστορία του πολιτισμού. Στη διαμόρφωσή του συνέβαλαν τα ταξίδια του και η διαμονή του σε μητροπόλεις του εξωτερικού (Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Παρίσι, κ. ά.)

Εργάστηκε ως βοηθός καθηγητής στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (1966-68 και 1974-79). Επίσης δίδαξε ζωγραφική και ιστορία της αρχαίας ελληνικής τέχνης, στο πλαίσιο του προγράμματος Study in Greece για Αμερικανούς σπουδαστές.

Για περισσότερες από δύο δεκαετίες μοίραζε τον χρόνο του μεταξύ Αθήνας και Πάτμου. Η σχέση του με την Πάτμο έχει επηρεάσει εμφανώς την ατμόσφαιρα της ώριμης ζωγραφικής του. Έχει τιμηθεί με το Α΄ βραβείο στη διεθνή διοργάνωση Jeunes Peintres du Monde (Παρίσι 1961) και με το Α΄βραβείο της Πανελλαδικής Νέων (1961 και 1962).

Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε περισσότερες από 18 ατομικές εκθέσεις και σε δεκάδες ομαδικές, σε Ελλάδα και εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων και δύο Μπιενάλε (Παρίσι, 1965 / Αλεξάνδρεια, 1966). Το 2005 οργανώθηκε αναδρομική έκθεσή του στο National Arts Club (Νέα Υόρκη, Η.Π.Α.), με έργα του των τελευταίων 15 ετών.