Εξοπλιστικά: Η AUKUS και τα εναλλακτικά σενάρια για τις φρεγάτες

Η Ελλάδα προωθεί το τελευταίο διάστημα με ταχείς ρυθμούς τα διάφορα εξοπλιστικά προγράμματα της, ωστόσο η διαδικασία αυτή δεν είναι ανεξάρτητη των εξελίξεων στην διεθνή σκακιέρα. Πάντως, σε κάθε περίπτωση το μείζων είναι η οποιαδήποτε απόφαση για προμήθεια πολεμικού υλικού να μην λαμβάνεται λαμβάνοντας υπόψη μόνο τον διεθνή παράγοντα.

Πρόθεση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι να φέρει στη Βουλή το πρόγραμμα για την αναβάθμιση των F-16 Block 50 στη Βουλή στις 4 Οκτωβρίου.

Επίσης, θα πρέπει να σημειωθεί, ότι το να βρεθεί το θέμα ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής, δε συνεπάγεται αυτομάτως και την έγκρισή του.

Εξοπλιστικά: Τι συμβαίνει με τις φρεγάτες

Δεύτερη ενδιαφέρουσα εξέλιξη αφορά το πρόγραμμα των φρεγατών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι η οικονομική δυσκολία έχει οδηγήσει τους αρμόδιους να εξετάζουν σενάρια τα οποία περιλαμβάνουν τη μείωση του αριθμού των φρεγατών που θα παραγγελθούν.

Το ένα σενάριο θέλει παραγγελία τριών φρεγατών και το άλλο δύο, με τη συμπερίληψη “δικαιώματος προαίρεσης” (option) για την προμήθεια άλλης μία ή δύο φρεγατών. Δηλαδή, την σε ορισμένο χρονικό διάστημα (σ.σ. συνήθως δεν ξεπερνά τα δύο έτη) ενεργοποίηση της option, για την απόκτηση και των υπολοίπων φρεγατών στην ίδια – «κλειδωμένη» τιμή.

Επιπρόσθετα, ενδιαφέρον έχει να διαπιστωθεί το που θα οδηγήσει η «γεωπολιτική καραμπόλα» ως αποτέλεσμα της συμφωνίας AUKUS, δηλαδή ΗΠΑ και Βρετανίας με την Αυστραλία. Υπενθυμίζεται, ότι η συμφωνία αφαίρεσε από τους Γάλλους το χρυσοφόρο συμβόλαιο πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ για τα νέα υποβρύχια του βασιλικού αυστραλιανού Ναυτικού (RAN: Royal Australian Navy).

Το ελληνικό πρόγραμμα αποκτά εμβληματική σημασία για τους Γάλλους, για λόγους που υπερβαίνουν κατά πολύ το εμπορικό σκέλος της υπόθεσης.

Εξοπλιστικά: Η γαλλική πλευρά, όπως αναμενόταν, φέρεται να έχει θέσει θέμα ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς κάθε πλευρά, της ελληνικής συμπεριλαμβανομένης, ξεκαθαρίζοντας ότι σε τέτοιες καταστάσεις δεν μπορεί παρά μια εμπλεκόμενη χώρα να μετράει τους φίλους της στην πράξη, όχι στα λόγια.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η γαλλική πλευρά φέρεται να έχει καταθέσει καλύτερη πρόταση της υφιστάμενης μέχρι πρότινος, οι λεπτομέρειες της οποίας δεν έχουν γίνει γνωστές. Μένει να αποδειχθεί εάν η Αθήνα που δηλώνει πως χειρίζεται τα θέματα κατά προτεραιότητα «γεωπολιτικά», θα ζητήσει μια πιο ουσιαστική αποτύπωση συμφώνου αμυντικής συνδρομής, από αυτή που είχε συζητηθεί στο παρελθόν με τη γαλλική κυβέρνηση.

Διότι η υπόθεση έχει φύγει από το αμιγώς οικονομικό – εμπορικό επίπεδο πλέον και για τις δύο πλευρές, κάτι που νομιμοποιεί απολύτως την συμπερίληψη σχετικών προβλέψεων σε μια δυνητική συμφωνία. Δηλαδή, το ενδεχόμενο επικράτησης της γαλλικής πρότασης στον ελληνικό διαγωνισμό θα έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από αυτή που θα είχε εάν η διαδικασία είχε ολοκληρωθεί προ της AUKUS.

Σε κάθε περίπτωση, στο πίσω μέρος του μυαλού όσων θα χειριστούν την υπόθεση στην «τερματική» της φάση, θα πρέπει να βρίσκεται η ανάγκη κάλυψης των κατεπειγόντων επιχειρησιακών προβλημάτων του Πολεμικού Ναυτικού. Και αυτό αφορά ασφαλώς και τη διαπραγμάτευση με τις ΗΠΑ για τη διμερή αμυντική συμφωνία πενταετούς διάρκειας (MDCA).

Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης αυτής μπορούν να εξασφαλιστούν μονάδες επιφανείας οι οποίες να επιτρέψουν ένα αρχικό αλλά ουσιαστικό «restart» για τον Κλάδο, σε συνδυασμό με τη νέα φρεγάτα, μετά από μια 15ετία παραμέλησης. Το οποίο φυσικά δεν θα πρέπει να εξαντληθεί εκεί, διότι η επανεμφάνιση των αδιεξόδων θα είναι απλά θέμα χρόνου.

Το μέγα ζητούμενο μιας «γεωπολιτικής προσέγγισης» είναι το να αξιοποιούνται οι παγκόσμιες γεωπολιτικές ισορροπίες κατά τρόπον που θα προκύπτει και μετρήσιμο – χειροπιαστό όφελος για την ελληνική αποτρεπτική ισχύ…