Ταινίες: 10 μονόλογοι που έμειναν χαραγμένοι στην μνήμη μας

Μερικές από τις πιο ισχυρές στιγμές σε ταινίες είναι όταν ένας κεντρικός χαρακτήρας δίνει έναν παθιασμένο μονόλογο, δίνοντας την ευκαιρία στον θεατή να εισχωρήσει στο μυαλό του, να δει από κοντά τον ψυχικό του κόσμο, να μάθει τα κίνητρα του, τις ανείπωτες αλήθειες του.

Είναι στην ουσία μια μορφή “ξεγυμνώματος” ενός ατόμου ενώπιον πολλών δεκτών, ενώ συνάμα ενισχύεται το αίσθημα της οικειότητας, πράγμα που επιζητούν όλοι οι δημιουργοί. Για να είναι αποτελεσματικός ένας μονόλογος, ο χαρακτήρας πρέπει να έχει αξιοπιστία και να μιλήσει με πάθος. Με άλλα λόγια να μιλήσει στην καρδιά του θεατή.

Συγκεντρώσαμε μερικούς από τους καλύτερους μονολόγους από ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Μονολόγους που έμειναν χαραγμένοι στην μνήμη του κοινού και αποτελούν ακόμα και σήμερα από τις πιο σημαντικές σκηνές σε εμβληματικές ταινίες.

Μεγάλος Δικτάτωρ

Ο “Μεγάλος Δικτάτωρ” αποτέλεσε τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία του Τσάπλιν. Η ταινία έχει συμπεριληφθεί στην Αμερικανική Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες του Παγκόσμιου Κινηματογράφου. Αυτό, που έμεινε χαραγμένο στην μνήμη του κοινού ήταν ο “πύρινος” λόγος του Τσάπλιν, ο οποίος θα είναι πάντα επίκαιρος. Στο όνομα της Δημοκρατίας και στη δύναμη των απλών ανθρώπων, καταδίκασε όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα και εμμέσως έδωσε τη δική του απάντηση στη ναζιστική Γερμανία.

Ο Ξεχωριστός Γουίλ Χάντινγκ

Αυτός είναι ένας από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του Ρόμπιν Γουίλιαμς και το σενάριο του έχει επιφυλάξει έναν σπουδαίο μονόλογο. Σε μια σκηνή ο Γουίλιαμς κάθεται με τον Γουίλ (Ματ Ντέιμον) σε ένα παγκάκι στη λίμνη και καταφέρνει να αποστομώσει και να κερδίσει το σεβασμό ενός τρομερά έξυπνου και ταυτόχρονα εξαιρετικά αλαζονικού νέου.

Ζήτημα Τιμής

Μια από τις πιο εμβληματικές σκηνές της ταινίας, και ο λόγος που πολλοί από εμάς την έχουμε ξαναπαρακολουθήσει, είναι ο μονόλογος του Συνταγματάρχη Τζέσαπ (Τζακ Νίκολσον), όταν ο Κάφι (Τομ Κρουζ) παίρνει το ρίσκο και τον κατηγορεί ότι έδωσε Κόκκινο Κώδικα.

Νονός

Ο Μάρλον Μπράντο ως Βίτο Κορλεόνε δίνει μια εξαιρετική ομιλία στους αρχηγούς των υπόλοιπων οικογενειών της Μαφίας, δείχνοντας πως μπορεί να είναι διπλωμάτης και απειλητικός ταυτόχρονα.

Ο Αλ Πατσίνο πήρε το βραβείο Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού για την ερμηνεία του ως Συνταγματάρχης Φρανκ Σλέιντ στο “Άρωμα Γυναίκας”. Από την αρχή έως το τέλος, αυτή η ταινία του 1992 είναι ένα έργο τέχνης και ο Αλ Πατσίνο λάμπει κάθε στιγμή στην οθόνη.

Pulp Fiction

Ένας από τους καλύτερους μονολόγους όλων των εποχών, είναι αυτός του Σάμιουελ Λ. Τζάκσον στην ταινία “Pulp Fiction” του Κουέντιν Ταραντίνο. Ο Τζάκσον, ο οποίος υποδύεται τον Τζουλς, χρησιμοποιεί ένα υποτιθέμενο εδάφιο της Αγίας Γραφής, το γνωστό σε όλους μας Ιεζεκιήλ 25:17, λίγο πριν σκοτώσει τον Μπρετ. Ο μονόλογος αυτούσιος, είναι επινόημα του ευφυέστατου Ταραντίνο.

Σαγόνια του Καρχαρία

Ο διάσημος μονόλογος στα “Σαγόνια του Καρχαρία”, ήταν στην πραγματικότητα αυτοσχεδιασμός. Ο Ρόμπερτ Σο βγάζει έναν αργόσυρτο λόγο για την επίθεση που δέχτηκε το πολεμικό Indianapolis πίσω στα 1945, καθώς και τις εμπειρίες του με τους καρχαρίες εκείνη τη νύχτα. Ο ηθοποιός ήταν τόσο μεθυσμένος, που τον κουβάλησαν για να κάνει την σκηνή και μόλις τελείωσε έπεσε αναίσθητος.

American Beauty

O Λέστερ, ευκατάστατος οικογενειάρχης των προαστίων, συνειδητοποιεί βαθμιαία την αβάσταχτη κενότητα της υλιστικής του καθημερινότητας. Αφηγείται την αποδιάρθρωση των δεσμών ανάμεσα στα μέλη της οικογένειάς του και τα γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο του.

Αποκάλυψη Τώρα

Το 1976, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα γυρίζει στις Φιλιππίνες το “Αποκάλυψη Τώρα”, την ταινία που έμελλε να αποτελέσει σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, καθώς κατάφερε να δείξει τα όρια της κινηματογραφικής τέχνης. Ο Μάρλον Μπράντο, ο οποίος υποδύεται τον συνταγματάρχη Κουρτς, δίνει έναν εξαιρετικό μονόλογο λίγο πριν ο χαρακτήρας του πεθάνει.

Το Δίκτυο

Στην ταινία “Το Δίκτυο” του Σίντνεϊ Λουμέτ, ο ηθοποιός Πίτερ Φιντς, ο οποίος είναι εκφωνητής του δελτίου ειδήσεων για το αμερικανικό κανάλι UBS, δίνει έναν εμπνευσμένο μονόλογο για το πώς ο σύγχρονος τρόπος ζωής απαξιώνει την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Ο μονόλογος αυτός χάρισε στον ηθοποιό το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, αλλά ο Φιντς είχε ήδη αποβιώσει 2 μήνες πριν την τελετή. Η νίκη του τον κατέστησε τον πρώτο ηθοποιό στην ιστορία των βραβείων που έλαβε μεταθανάτιο Όσκαρ.