Ο πόλεμος των ρευμάτων: Η διαμάχη του Τέσλα με τον Έντισον που έμεινε στην ιστορία

Ο πόλεμος των ρευμάτων, η θρυλική πλέον διαμάχη του Νίκολα Τέσλα και του Τόμας Έντισον, υπήρξε καθοριστικής σημασίας για τον δυτικό πολιτισμό. Ήταν κατά τη διάρκεια αυτού, που ο ανταγωνισμός των δύο ανδρών, βοήθησε στα να έρθει το θαύμα του ηλεκτρισμού, στα σπίτια όλων μας.

Το 1912, ο Τέσλα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Φυσικής, ωστόσο το αρνήθηκε καθώς θα έπρεπε να το μοιραστεί με τον Έντισον. Αυτές τις μέρες απονέμονται τα βραβεία Νόμπελ για το 2021. Το φετινό Νόμπελ Φυσικής μοιράστηκαν οι επιστήμονες Σιουκούρο Μανάμπε, Κλάους Χάσελμαν και Τζόρτζιο Παρίζι για τις «άκρως σημαντικές συνεισφορές τους στην κατανόηση περίπλοκων φυσικών συστημάτων».

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Οι πρωταγωνιστές

Ο Τόμας Έντισον γεννήθηκε στο Μέιλαν της πολιτείας Οχάιο από πατέρα που εμπορευόταν δημητριακά. Ήδη στα 12 χρόνια του έπρεπε να εργαστεί για να στηρίξει οικονομικά την οικογένειά του. Στα 15 του προσπάθησε να εκδώσει μια εφημερίδα και στη συνέχεια άρχισε να εργάζεται ως τηλεγραφητής στα τρένα.

Από αυτή τη θέση απολύθηκε, γιατί συνελήφθη να στέλνει το αναμενόμενο σήμα ελέγχου στον επόμενο σταθμό, αντί χειροκίνητα και με οπτική επαφή με το διερχόμενο τρένο, αυτόματα με μια συσκευή δικής του επινοήσεως. Το 1868 υπέβαλε αίτηση για την πρώτη ευρεσιτεχνία του με ένα τηλέγραφο χαρακτήρων, ενώ ακολούθησε μεγάλος αριθμός άλλων ευρεσιτεχνιών.

O Νίκολα Τέσλα γεννήθηκε στο Σμίλιαν στην περιοχή Λίκα της σημερινής Κροατίας, το οποίο ανήκε στη Σερβική κοινότητα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Πατέρας του ήταν ο ορθόδοξος ιερέας του χωριού Σμίλιαν, Μιλούτιν Τέσλα (1819-1879), μητέρα του ήταν η Γκεοργκίνα-Τζούκα Μάντιτς (1822-1892), κόρη ιερέα, ενώ και τα αδέρφια της ήταν μέλη του κλήρου της χώρας.

Ο ένας ήταν ο Μητροπολίτης Νίκολα Μάντιτς και ο άλλος ο μοναχός Πέταρ Μάντιτς. Το όνομα Τέσλα δηλώνει το μικρό τσεκούρι με λεπίδα σε ορθή γωνία προς τη λαβή, ωστόσο, χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει ένα άτομο με προεξέχοντα δόντια, ένα κοινό χαρακτηριστικό των μελών της οικογένειας Τέσλα.

Ο Νίκολα από μικρή ηλικία έδειξε πως είχε ζωηρή φαντασία και ενδιαφέρον στις εφευρέσεις ακολουθώντας το παράδειγμα της μητέρας του, έτσι και έμαθε τη Γερμανική γλώσσα. Από μικρός ήταν επίσης βιβλιόφιλος καθώς διάβαζε τα περιοδικά που δημοσίευε ποίηση ο πατέρας του και λάτρευε τον Ιούλιο Βέρν (1828-1905) και τον Εμίλ Ζολά (1840-1902).

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Η άνοδος του Έντισον

Το 1879, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την πατέντα του λαμπτήρα πυρακτώσεως, δημιουργώντας μια μικρή επανάσταση, και γύρω από την εφεύρεσή του έστησε σταδιακά δίκτυα συνεχούς ρεύματος, με σκοπό να ηλεκτροδοτήσει τις πόλεις. Το 1884 το πρώτο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Pearl Street της Νέας Υόρκης είναι γεγονός και τροφοδότησε με ηλεκτρισμό τη Νέα Υόρκη. Ήταν μια μικρή αρχή που θα εξελίχθηκε στη γνωστή γιγαντιαία εταιρία Edison General Electric Company.

Ο Έντισον για να πείσει τον κόσμο να δεχτεί το ηλεκτρικό ρεύμα επιστρατεύει στην καινοτόμα για την εποχή προσπάθεια του την λέξη «Ασφάλεια» η οποία γίνεται και το μότο αυτής της δράσης. Έτσι λοιπόν για να αποφύγει πιθανά ατυχήματα, ηλεκτροπληξίες και πυρκαγιές κάνει δυο βασικά πράγματα, πρώτον θάβει τα καλώδια, (κάτι εξίου ασυνήθιστο για την εποχή) και δεύτερον διανέμει το ρεύμα σε χαμηλή τάση. Εδώ εντοπίζεται και η μεγαλύτερη αδυναμία του συνεχούς ρεύματος το οποίο πρότεινε ο Έντισον. Για κάθε νέο καταναλωτή που προστίθεται στο δίκτυο της εταιρείας η αρχική ποσότητα ισομοιράζετε στους πελάτες και δεν είναι επαρκής για κανέναν στο τέλος.

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Η συνάντηση του Τέσλα με τον Έντισον

Πριν προχωρήσουμε στον λεγόμενο πόλεμο των ρευμάτων θα πρέπει να αναφερθούμε στη συνάντηση και σύντομη συνεργασία που είχαν ο Τέσλα με τον Έντισον. Ο Τέσλα έφτασε στη Νέα Υόρκη τον Ιούνιο του 1884 με το πλοίο Saturnia στα 28 του χρόνια. Αμέσως συναντήθηκε με τον Έντισον, ο οποίος του ανέθεσε την πρώτη του δουλειά: να επισκευάσει τη γεννήτρια του ατμοπλοίου «Όρεγκον».

Με μια ομάδα βοηθών και δουλεύοντας κατά τη διάρκεια της νύχτας, ο Τέσλα κατάφερε να θέσει τις γεννήτριες του πλοίου σε λειτουργία εντυπωσιάζοντας τον Έντισον και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη του. Δύο ημέρες μετά την άφιξή του, ο Τέσλα ξεκίνησε να εργάζεται στο κατάστημα μηχανικών εργασιών του Έντισον. Οι σχέσεις των δυο ανδρών δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα θερμές. Ο Έντισον ήταν άνθρωπος πρακτικός και βασιζόταν περισσότερο στην εργατικότητα και στις εμπειρίες του, σε αντίθεση με τον Τέσλα που ήταν ένας άνθρωπος με ιδανικά, διανοούμενος και περισσότερο θεωρητικός.

Ακόμα είχαν διαφωνίες στο αντικείμενο της εργασίας τους καθώς ο Έντισον ήταν υποστηρικτής της χρήσης του συνεχούς ρεύματος, κυρίως για πρακτικούς λόγους και για ζητήματα ασφάλειας, ενώ ο Τέσλα υποστήριζε τη χρήση του εναλλασσόμενου ρεύματος. Στο διάστημα που εργάστηκε στο εργαστήριό του, ο Τέσλα επανασχεδίασε τις γεννήτριες του Έντισον βελτιώνοντας την απόδοσή τους και είχε σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη ενός συστήματος λαμπτήρων τόξου. Απογοητευμένος από το γεγονός πως το σύστημα που σχεδίασε δεν τέθηκε τελικά σε εφαρμογή, αλλά και επειδή ποτέ δεν ανταμείφθηκε οικονομικά για τις πολύτιμες συνεισφορές του πέρα από τον μισθό του που έφτανε τα 18 δολάρια την εβδομάδα, παραιτήθηκε περίπου έξι μήνες μετά την έναρξη της συνεργασίας του με τον Έντισον.

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Ένας διάλογος που έμεινε στην ιστορία

Και επειδή οι ίδιοι τα είχανε πει πολύ καλύτερα παρατίθεται ένα κομμάτι από το βιβλίο «Νίκο Τέσλα, o προφήτης του 21ου αιώνα» του Γιώργου Στάμκου όπου παρουσιάζεται η πρώτη συνάντηση μεταξύ των δύο ανδρών:

«Τι θέλετε κύριε;», ρώτησε τον ψηλό νέο, με τα διαπεραστικά μπλε μάτια, που στεκόταν μπροστά του. Τότε ο Τέσλα άρχισε να του λέει με προσεκτικά αγγλικά: «Έχω ένα γράμμα για σας από τον κύριο Μπάτσελορ». «Τον κύριο Μπάτσελορ…; Αα… τι δεν πάει καλά στο Παρίσι;», τον ρώτησε ο κυνικός Αμερικάνος εφευρέτης, που υποπτευόταν πάντα το χειρότερο. «Απ’ ότι γνωρίζω είναι όλα εντάξει», του απάντησε ο Τέσλα. « Ανοησίες! Στο Παρίσι τίποτε δεν πάει καλά…». Τότε ο Τέσλα του έδωσε τη συστατική επιστολή του Μπάτσελορ, η οποία τελείωνε με τη φράση: «Γνωρίζω δύο μεγάλους ανθρώπους. Ο ένας είστε εσείς και ο άλλος είναι αυτός ο νεαρός, που στέκεται μπροστά σας».

Μόλις τη διάβασε ο Έντισον κοίταξε προσεκτικά τον Τέσλα από την κορυφή ως τα νύχια. Χμ… αυτή είναι η συστατική επιστολή, σκέφτηκε και ρώτησε τον νεαρό Σέρβο για το τι ξέρει να κάνει. Ο Τέσλα, κατά τη διάρκεια του πολυήμερου ταξιδιού του στον Ατλαντικό, έκανε πολλές φορές εξάσκηση γι’ αυτή τη σκηνή, που την περίμενε με δικαιολογημένη αγωνία.

Για τον Τέσλα αυτή η συνάντηση ήταν ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα της μέχρι τότε ζωής του. Θαύμαζε υπερβολικά αυτόν τον άνθρωπο, που χωρίς καλές συνθήκες και χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση κατόρθωσε να πετύχει τόσα πολλά και μάλιστα όσο ήταν ακόμη νέος.

Ο ίδιος ο Τέσλα θεωρούσε ότι είχε ξοδέψει τα νιάτα του άσκοπα: «Έμαθα δέκα γλώσσες, ασχολήθηκα με τη λογοτεχνία και την τέχνη, πέρασα τα καλύτερά μου χρόνια διαβάζοντας ότι έπεφτε στα χέρια μου, από τo Philosophi Naturalis Principia Mathematica του Ισαάκ Νεύτωνα, ως το μυθιστόρημα του Πολ ντε Κοκ, και είχα την εντύπωση ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου ξοδεύτηκε άσκοπα».

Έχοντας μπροστά του έναν ζωντανό θρύλο της ηλεκτροτεχνικής, έναν μεγάλο εφευρέτη και συνάμα έναν πρακτικό επιχειρηματία, ο Τέσλα άρχισε να εξηγεί τι είχε κάνει ως σήμερα στη Γαλλία και στη Γερμανία και, τελειώνοντας, του παρουσίασε την ιδέα του επαγωγικού κινητήρα εναλλασσόμενου ρεύματος, που βασιζόταν στο αντίστροφο μαγνητικό πεδίο.

«Αυτό είναι το νέο κύμα του μέλλοντος! Εκείνος που θα το τελειοποιήσει έξυπνα θα κερδίσει πολλά…», είπε τελειώνοντας ο ονειροπόλος Σέρβος μετανάστης.

«Στοπ», τον διέκοψε φανερά εκνευρισμένος ο Έντισον, «αυτές είναι ανοησίες! Αυτό που λέτε είναι επικίνδυνο. Εμείς εδώ στην Αμερική χρησιμοποιούμε μονοφασικό ρεύμα. Αυτό αρέσει στον κόσμο και μ’ αυτό θέλω και εγώ ν’ ασχολούμαι…». Είτε από στενοκεφαλιά και μικροσυμφέρον, είτε από έλλειψη διορατικότητας, ο Έντισον αδυνατούσε να δει το φωτεινό μέλλον της ηλεκτροτεχνικής που του παρουσίασε ο νεαρός Τέσλα. Απογοητευμένος από την εξέλιξη ο Τέσλα άρχισε να μαζεύει άφωνος τα σχέδια του για να φύγει…

Ο Έντισον όμως, έχοντας αντιληφθεί τις σπάνιες ικανότητες και τη μεγαλοφυΐα του νεαρού Σέρβου με τα έξυπνα μάτια, τον σταμάτησε: «Σταθείτε! Ίσως όμως μπορώ να σας προσφέρω δουλειά. Μήπως θα μπορούσατε να επιδιορθώσετε τη γεννήτρια για τον ηλεκτροφωτισμό ενός πλοίου;».

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Μπαίνουν στο παιχνίδι ο Γουέστινγκχαουζ και ο Τέσλα

Το γεγονός λοιπόν ότι η πρόταση του Έντισον είχε ατέλειες άφηνε ένα κενό στην αγορά και στην επιστημονική κοινότητα. Έτσι το 1886 εμφανίστηκε στο προσκήνιο ο εφευρέτης και επιχειρηματίας Τζορτζ Γουεστινγκχάουζ με την εταιρεία Westinghouse Electric Company, προτείνοντας την αντικατάσταση του συνεχούς ρεύματος με εναλλασσόμενο.

Ο Τζορτζ Γουέστινγκχαουζ δεν ήταν μόνος του σε αυτή την μάχη, αντιθέτως είχε στο πλευρό του έναν πολύ ισχυρό σύμμαχο τον Σέρβο εφευρέτη Νίκολα Τέσλα, στον οποίο ο μεγαλοβιομήχανος των σιδηροδρόμων προσέφερε 60.000 δολάρια, παίρνοντας 10.000 δολάρια σε μετρητά και 150 μετοχές για τις πατέντες του και 2,5$ για κάθε ένα ίππο ηλεκτρικής ενέργειας που θα παρήγαγαν οι μηχανές του.

Έχοντας αποχωρήσει από την ομάδα του Τόμας Έντισον το 1884 o Τέσλα έχει καταπιαστεί με το πρόβλημα της μετάδοσης του ρεύματος σε μακρινές αποστάσεις. Η λύση του Τέσλα περιλαμβάνει την χρήση ενός νέου τύπου ρεύματος το λεγόμενο εναλλασσόμενο. Με μια μεγάλη τάση μπορούσε να μεταδώσει το ρεύμα σε κάθε σπίτι απλά βάζοντας έναν μετασχηματιστή και έχοντας βρει λύση στο πρόβλημα με τους μέχρι τότε κινητήρες (φτιάχνοντας τον πολυφασικό επαγωγικό κινητήρα), ο Τέσλα και ο Γουέστινγκχαουζ ήταν έτοιμοι να αλλάξουν τον κόσμο.

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Ο ανελέητος επικοινωνιακός πόλεμους του Έντισον σε Γουέστινγκχαουζ και Τέσλα

Μέσα σε έναν χρόνο η εταιρεία του Γουέστινγκχαουζ είχε κερδίσει πάνω από το ένα τέταρτο της αμερικανικής αγοράς και η επικράτησή του θα ήταν ολοκληρωτική αν δεν δεχόταν έναν εξαντλητικό επικοινωνιακό πόλεμο από τον Έντισον, ο οποίος είχε δώσει πολύ χρόνο και χρήμα και δεν ήταν διατεθειμένος να τα πετάξει όλα τόσο εύκολα. Ακόμα και σήμερα δεν είναι σαφές γιατί δεν υιοθέτησε κι αυτός το εναλλασσόμενο ρεύμα στα δίκτυα της εταιρείας του και γιατί προσπάθησε εμμονικά να επιβάλει την κυριαρχία του συνεχούς ήταν άραγε θέμα ενός επιχειρηματικού ή ενός επιστημονικού εγωισμού;

Mε βασικό επιχείρημα ότι το ρεύμα του είναι όντως πιο ασφαλές ο Έντισον πολέμησε το αντίπαλο στρατόπεδο με κάθε θεμιτό η αθέμιτο μέσο που είχε στην διάθεσή του και επιστρατεύοντας τον μηχανικό Χάρολντ Π. Μπράουν αρχίζει τον “πόλεμο των ρευμάτων” την πιo ακραία και βρόμικη διαφημιστική καμπάνια όλων τον εποχών.

Έτσι λοιπόν για τους επόμενους μήνες ο Μπράουν εκμεταλλεύεται την φυσική φοβία που έχει ο άνθρωπος απέναντι σε νέα πράγματα και δεμονοποιεί τους κινδύνους του εναλλασσόμενου ρεύματος. Μια σειρά απο γραπτές επιστολές με τις οποίες προειδοποιούσε για τους κινδύνους του εναλλασσόμενου ρεύματος τον κόσμο κατακλύζουν τις εφημερίδες της εποχής. Αλλά ο Μπράουν δεν μένει μόνο στα λόγια, όσο περνάει ο καιρός και ο ανταγωνισμός κερδίζει έδαφος περνάει σε ποιο ακραίες καταστάσεις. Οργάνωνε δημόσιες ομιλίες στις οποίες εναλλασσόμενο ρεύμα αδέσποτους σκύλους άλογα και το αποκορύφωμα ήταν στις 4 Ιανουαρίου 1903 όταν ο Έντισον και ο Μπράουν εκτέλεσαν έναν ελέφαντα.

Ο Γουέστινγχαουζ εξοργίστηκε και με μια επιστολή επέπληξε τον Έντισον για τις ενέργειες των συνεργατών του. «Πιστεύω ότι γίνεται μια συστηματική και δόλια προσπάθεια εκ μέρους μερικών ανθρώπων για την πρόκληση μιας όσο το δυνατόν μεγαλύτερης διένεξης ανάμεσα στην Εταιρεία Έντισον και την Ηλεκτρική Εταιρεία Γουέστινγχαουζ». Η κατάσταση όμως μόνο χειρότερη θα γινόταν.

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Το περιστατικό με την ηλεκτρική καρέκλα

Ο Ουίλιαμ Κέμλερ ήταν ένας έμπορος από το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Μεγάλος πότης και νταής, είχε σκοτώσει τον συνεργάτη του με τσεκούρι σε μια έκρηξη οργής, και το 1890 περίμενε την εκτέλεσή του.

Οι αρχές είχαν προσεγγίσει τον Έντισον ζητώντας τη συμβουλή του για μια πιο ανθρωπιστική μέθοδο εκτέλεσης εγκληματιών, έπειτα από μια σειρά αποτυχημένων απαγχονισμών. Παρότι ήταν εκ πεποιθήσεως αντίθετος στη θανατική ποινή, τελικά ανταποκρίθηκε στο αίτημά τους. Ήταν τόσο βέβαιος για τους κινδύνους του εναλλασσόμενου ρεύματος που πρότεινε μια γεννήτρια Γουέστινγχαουζ. Ο Γουέστινγχαουζ ήταν κάθετα αντίθετος στην ιδέα. Πίστευε ότι ήταν ανώφελα βάναυση και έδωσε εντολή στους δικηγόρους του να συντάξουν μια έκκληση για τη ζωή του Κέμλερ, επενδύοντας στην υπόθεση 100.000 δολάρια. Με κανένα τρόπο δεν επιθυμούσε τη σύνδεση της εταιρείας του με το παρατσούκλι «ρεύμα του δήμιου».

Ο Έντισον αντέδρασε κατηγορώντας τον Γουέστινγχαουζ ότι έβαζε την εμπορική του φήμη πάνω από τη φιλευσπλαχνία προς τον κατάδικο, επιμένοντας παράλληλα ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα θα ήταν μια γρήγορη και αποτελεσματική μέθοδος εκτέλεσης. Ερήμην του ανταγωνιστή του, η εταιρεία του Έντισον βοήθησε τον Μπράουν να βρει μεταχειρισμένους κινητήρες Γουέστινγχαουζ για την ηλεκτρική καρέκλα, αλλά η εκτέλεση δεν πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με το σχέδιο. Ο Κέμλερ δέθηκε στη συσκευή και 1.300 βολτ διαπέρασαν το κορμί του.

Η δοκιμασία του διήρκεσε 17 δευτερόλεπτα αλλά δεν υπέκυψε. Το κοινό άρχισε να ουρλιάζει καθώς ο Κέμλερ ανακτούσε τις αισθήσεις του και τα ρούχα του άρπαζαν φωτιά. Μόνο όταν η συσκευή λειτούργησε στα 2.000 βολτ επί τέσσερα λεπτά το σώμα του υπέκυψε τελικά στη βίαιη επίθεση. «Καλύτερα να είχαν χρησιμοποιήσει τσεκούρι», σχολίασε ο Γουέστινγχαουζ.

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Η οριστική απάντηση του Τέσλα

Στις 21 Μαΐου του 1891 ο Τέσλα απέδειξε ότι το εναλλασσόμενο ρεύμα μπορεί να είναι ασφαλές. Άναψε ένα πηνίο Τέσλα, ηλέκτρισε ένα δωμάτιο και χωρίς να βάλει κανένα ιχνός προστασίας κάθισε μέσα στο δωμάτιο και διάβασε ένα βιβλίο, αφήνοντας να περάσει μέσα από το κορμί του εναλλασσόμενο ρεύμα εντάσεως 250.000 βολτ, κάνοντας μάλιστα τα ρούχα του να λαμπυρίζουν από το στατικό ηλεκτρισμό.

Το γεγονός που θα έβαζε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της αυτοκρατορίας του στο συνεχές ρεύμα ήρθε στην Διεθνής Έκθεση του Σικάγο που θα οργανωνόταν για να εορταστεί η 400η επέτειος της άφιξης του Χριστόφορου Κολόμβου στην Αμερική. Στην εκδήλωση αναμένονταν 27 εκατομμύρια επισκέπτες και ασφαλώς έπρεπε να φωτίζεται. Για τον εξηλεκτρισμό της εκδήλωσης, η Τζένεραλ Ελέκτρικ υπέβαλε προσφορά 554.000 δολαρίων, αλλά ο Γουέστινγχαουζ μειοδότησε, υποσχόμενος ότι θα κρατούσε τα φώτα αναμμένα έναντι μόνον 399.000 δολαρίων.

Η Τζένεραλ Ελέκτρικ θα χρειαζόταν ολόκληρα βουνά από χάλκινα καλώδια για να μεταφέρει επαρκή ενέργεια, αλλά το εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα επέτρεπε στον Γουέστινγχαουζ να προσφέρει το ίδιο με χαμηλότερο κόστος. Η έκθεση φωταγωγήθηκε και οι αιτήσεις για εναλλασσόμενο ρεύμα πήραν μορφή χιονοστιβάδας. Ο Γουέστινγχαουζ απέκτησε τη ζηλευτή πρόσβαση στους Καταρράκτες του Νιαγάρα και στις 16 Νοεμβρίου του 1896 στις 00:03 το πρώτο εργοστάσιο πολυφασικού εναλλασσόμενο ρεύματος, χρησιμοποιώντας τα ορμητικά νερά για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, τίθεται σε λειτουργία, ενώ η Τζένεραλ Ελέκτρικ άλλαξε τελικά ρότα και άρχισε να χρησιμοποιεί εναλλασσόμενο ρεύμα.

Μετά απ’ αυτό ο Τέσλα ήταν ένα διάσημο πρόσωπο στην Αμερική, αλλά όχι και τόσο πλούσιος. Η αρχική συμφωνία με τον Westinghouse δεν τηρήθηκε, καθώς ο επιχειρηματίας αδυνατούσε εξ αιτίας του ανταγωνισμού να εκπληρώσει τους όρους της. Για να βοηθήσει τον βιομήχανο, που τον είχε υποστηρίξει όταν σχεδόν κανείς δεν πίστευε στο σύστημά του, ο Τέσλα δέχθηκε να σχίσει τα αρχικά συμβόλαια κι έτσι, αντί για τα 12.000.000 δολάρια που έπρεπε κανονικά να πάρει, εισέπραξε μόλις 216.000, τα οποία και επένδυσε στις έρευνες του. Στις 7 Ιανουαρίου του 1943 πέθανε από θρόμβωση της στεφανιαίας στο δωμάτιο 3327 του ξανοδοχείου Νιου Γιορκ με μοναδική συντροφιά ένα περιστέρι που αγαπούσε και φρόντιζε σαν παιδί του. Βρέθηκε νεκρός δύο μέρες αργότερα καθώς είχε κρεμάσει στην πόρτα του δωματίου του την επιγραφή «Μην ενοχλείτε».

Ο Τέσλα προσέφερε στην ανθρωπότητα εφευρέσεις όπως το εναλλασσόμενο ρεύμα, το πολυφασικό σύστημα, το πηνίο τέσλα, την ακτινογραφία, τα ραδιοκύματα, το ραδιόφωνο και το ραντάρ  ανοίγοντας το δρόμο για τον εξηλεκτρισμό του πλανήτη.

Ο πόλεμος των ρευμάτων: Ο θάνατος του Έντισον

Ο Έντισον είναι ο άνθρωπος πίσω από την εφεύρεση μεταξύ άλλων του ηλεκτρικού λαμπτήρα πυράκτωσης, του φωνογράφου, του σύγχρονου τηλεφώνου, της κινηματογραφικής μηχανής προβολής ταινιών. Ο θάνατος τον βρήκε σε ηλικία 84 ετών στον επίγειο παράδεισό του, το εργαστήριο του Γουέστ Όραντζ, στις 18 Οκτωβρίου 1931, την ημέρα που επιχειρούσε να κατασκευάσει ελαστικό από φυτά της Αμερικής.

Όπως αναφέρει το sansimera, ο Έντισον ήταν ήρωας για τους συμπατριώτες του, γιατί ενσαρκώνει το «αμερικάνικο όνειρο»: τον γρήγορο πλουτισμό, με σκληρή δουλειά και εξυπνάδα. Τι κι αν τον χαρακτηρίζουν «εμπορικό εφευρέτη που δουλεύει για το ασημένιο δολάριο», «τύραννο» για τους συνεργάτες του», «άνθρωπο που έκανε την επιστήμη επιχείρηση», «δύστροπο» και «αντιδιανοούμενο»; Ο Έντισον έχει καταφέρει να χτίσει τη δική του, ιδιότυπη «λαϊκή δημοκρατία», αφού ένα πράγμα τον ένοιαζε εκτός από το κέρδος: οι εφευρέσεις του να έχουν εφαρμογή στην καθημερινότητα και να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή των πολλών.