Ξανθός: Η κυβέρνηση επιμένει στην λογική της ατομικής ευθύνης

Ο Ανδρέας Ξανθός άσκησε κριτική σχετικά με τα μέτρα που ανακοίνωσε την Τετάρτη, ο υπουργός Υγείας, Θάνος Πλεύρης λέγοντας ότι «ενισχύουν το αντιεμβολιαστικό κίνημα». Σε προηγούμενες δηλώσεις του ο κ. Ξανθός άσκησε κριτική για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών.

«Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση “κατάφερε” να δημιουργηθεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα αντιεμβολιαστικό κίνημα. Και με τα σημερινά μέτρα που ανακοίνωσε ο υπουργός Υγείας κ. Πλεύρης, κάνει ό,τι μπορεί για να το ενισχύσει», σημειώνει χαρακτηριστικά.

“Η κυβέρνηση “παίζει” επικοινωνιακά με την “ιερή αγανάκτηση” των εμβολιασμένων “

Υπογραμμίζοντας πως «το πρόβλημα είναι ότι η επιστροφή στην “κανονικότητα” των εμβολιασμένων και η άρση περιορισμών στις “κόκκινες περιοχές”, είναι μια επισφαλής επιδημιολογικά επιλογή, ειδικά σε περίοδο έξαρσης της πανδημίας και ευρύτατης κυκλοφορίας του ιού».

«Η κυβέρνηση “παίζει” επικοινωνιακά με την “ιερή αγανάκτηση” των εμβολιασμένων εναντίον των ανεμβολίαστων και “καλοπιάνει” τους επαγγελματίες της εστίασης και της διασκέδασης. Χωρίς βεβαίως να έχουν συζητηθεί αυτά τα μέτρα σε κανένα επιστημονικό όργανο», σχολιάζει και συμπληρώνει:

“Έτσι όμως υπονομεύεται η αξιοπιστία της συνολικής διαχείρισης, δεν προκύπτουν κοινωνικές συναινέσεις “

«Την ώρα λοιπόν που η θέση της χώρας στους “σκληρούς δείκτες” της πανδημίας (διασωληνώσεις, θνητότητα) είναι τραγική και το “καλύτερο εμβολιαστικό πρόγραμμα της Ευρώπης” -όπως ισχυριζόταν ο κ. Μητσοτάκης- έχει “βαλτώσει”, η κυβέρνηση ρίχνει τα standards ασφαλείας και στέλνει για άλλη μια φορά λάθος μήνυμα στην κοινωνία».

«Αντί λοιπόν για μια επικαιροποιημένη υγειονομική στρατηγική στη νέα φάση, με προτεραιότητα ένα αξιόπιστο και πειστικό restart των εμβολιασμών, την καλή επιδημιολογική επιτήρηση και προνοσοκομειακή διαχείριση, καθώς και την έγκαιρη προετοιμασία του ΕΣΥ με εμπλοκή των ιδιωτικών κλινικών στα περιστατικά covid, η κυβέρνηση επιμένει στην λογική της ατομικής ευθύνης και στην αποτυχημένη και διχαστική γραμμή της “ελευθερίας” και των “προνομίων” για τους εμβολιασμένους», τονίζει και καταλήγει: «Έτσι όμως υπονομεύεται η αξιοπιστία της συνολικής διαχείρισης, δεν προκύπτουν κοινωνικές συναινέσεις και, φυσικά, δεν επιτυγχάνεται ούτε ο στόχος του καθολικού εκούσιου εμβολιασμού».