Μάρθα Βούρτση: Η βασίλισσα του δράματος

Η μικρή Μάρθα θα ανακαλύψει το ταλέντο της νωρίς και έτσι όταν τελειώνει το σχολείο θα γραφτεί στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν.

Πριν ακόμη αποφοιτήσει θα κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο στον «Πλούτο» του Αριστοφάνη.

Το 1958 μαζί με συμφοιτητές της έφτιαξε το «Ελεύθερο Θέατρο», όπου κάνει την πρώτη της, επαγγελματική πλέον, εμφάνιση στο έργο «Λοκαντιέρα» του Γκολντόνι.

Στη μετέπειτα πορεία της υπηρέτησε όλα τα είδη θεάτρου από αρχαίο δράμα μέχρι μιούζικαλ και επιθεώρηση.

Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο θα γίνει το 1959 στην ταινία «Ο Μαγκούφης» ενώ την επόμενη χρονιά εμφανίστηκε στην ταινία της Φίνος Φιλμ «Τα Κίτρινα Γάντια».

Ωστόσο οι περίφημες ταινίες μελό της δεκαετίας του ’60 ήταν αυτές που την έκαναν ευρέως γνωστή και σφράγισαν την καριέρα της. Πολλές από αυτές αποτελούν κλασικά δράματα του ελληνικού κινηματογράφου. Ξεχωρίζουν τα έργα «Αυτή που δε λύγισε», «Είναι μεγάλος ο καημός», «Απόκληροι της κοινωνίας», «Καρδιά μου πάψε να πονάς» και «Με πόνο και με δάκρυα».

Λόγω των ρόλων της έγινε αγαπητή ιδίως στα λαϊκά στρώματα και χαριτολογώντας ο κόσμος την αποκαλούσε «Μάρθα Κλάψα».

Αν και κάποιες από τις ταινίες της χαρακτηρίστηκαν ως «φθηνές παραγωγές» και μάλιστα προβλήθηκαν εξ’ αρχής στη β’ προβολή των κινηματογράφων, το ταλέντο της ηθοποιού δεν αμφισβητήθηκε. Το 1962 μάλιστα, απέσπασε από την ένωση κριτικών κινηματογράφου το βραβείο β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία, «Προδομένη Αγάπη».

Εκτός από υποκριτικό ταλέντο η Μάρθα Βούρτση ήταν και καλλίφωνη και έτσι καθόλη τη διάρκεια της καριέρας της θα συνεργαστεί με σημαντικούς συνθέτες όπως ο Πλέσσας, ο Καλδάρας, ο Τσιτσάνης και ο Ζαμπέτας.

Αρκετά χρόνια αργότερα, στη δεκαετία του 1980, συμμετείχε σε κάποια τηλεοπτικά σίριαλ, όπως «Οδός Ανθέων», «H Ελίζα και οι άλλοι», και το σχετικά πρόσφατο  «Επτά Θανάσιμες Πεθερές». Η νέα γενιά τη γνώρισε και την αγάπησε μέσα από τις σειρές «Ένας μήνας και κάτι» και η «Πολυκατοικία».