Νίκος Μουρατίδης: Απαντά για όσα έγραψε για τον Ανδρέα Μπάρκουλη

Ο Νίκος Μουρατίδης βγήκε σε σύνδεση στο Καλύτερα Δεν Γίνεται και απάντησε για το κείμενο που είχε γράψει για τον Ανδρέα Μπάρκουλη και προκάλεσε αντιδράσεις. «Αν μπείτε στο Διαδίκτυο, θα δείτε ότι έχουν γραφτεί πολύ χειρότερα και τέρατα. Για συλλήψεις, εξώγαμα, ναρκωτικά και τα ανέφερα όσο πιο απαλά μπορούσα. Δεν καταλαβαίνω γιατί το άρθρο μου προκάλεσε τόση συζήτηση, την στιγμή που υπάρχουν πάρα πολύ χειρότερα. Το άρθρο γράφτηκε, όταν πέθανε. Δεν είχα εμπάθεια. Εγώ έτσι γράφω τα άρθρα μου».

»Ανατρέξτε στην αρθρογραφία της εποχής και θα καταλάβετε γιατί έγραφα, όσα έγραφα. Ότι δεν έκανε τόσο μεγάλη καριέρα μπορεί να παίζουν ρόλο οι επιλογές του, ότι δεν συνεργάστηκε με τεράστιους σκηνοθέτες, να διάλεγε λάθος ρόλους κ.λ.π… Ο Αλεξανδράκης δεν είχε το νου του στις γυναίκες, προείχε το θέατρο. Δεν μπεκρόπινε τα βράδια στα μπουζούκια. Ο Μπάρκουλης έκανε το μπαμ, είχε το φαν κλαμπ του και μετά τι έγινε;».

Νίκος Μουρατίδης: Το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο blog του

«Τις τελευταίες του μέρες, δεν ξέρω γιατί, αλλά πολλοί αυτοί που έλεγαν -και διαβάζαμε- ότι ο Ανδρέας Μπάρκουλης ήταν κλινικά νεκρός και κάποιοι προσπαθούσαν να παρατείνουν τη ζωή του. Μια ζωή που ουσιαστικά δεν υπήρχε… Εν πάση περιπτώσει. Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, ένας από τους εμβληματικούς ζεν πρεμιέ του ελληνικού κινηματογράφου έζησε μια ζωή στο “κόκκινο”. Μια ζωή έντονη, άσωτη και ρέμπελη. Μια ζωή αλήτικη – με πολύ ξενύχτι, τσιγάρα, ουσίες, αλκοόλ και γυναίκες. Πολλές γυναίκες… Εμφανίστηκε σε περισσότερες από 100 ταινίες, παίζοντας κάποιους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Επειδή όμως σαν άνθρωπος ήταν σκόρπιος – αυτό που λέμε “χύμα” – δεν κατάφερε να γίνει ποτέ ο μεγάλος πρωταγωνιστής όπως ο Δημήτρης Χορν, ο Νίκος Κούρκουλος ή ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Δεν αφοσιώθηκε στην τέχνη του και στην καριέρα του όσο αφοσιώθηκε στο αλκοόλ και στο να κυνηγάει γκόμενες. Κάθε φορά που φτιάχνω τέτοιου είδους αφιερώματα, πάντα ρωτάω φίλους ηθοποιούς που ακόμα βρίσκονται εν ζωή. Ε, κανείς τους δεν είχε να μου πει κάτι συναρπαστικό για τον Μπάρκουλη σε σχέση με το θέατρο ή το σινεμά. Όλοι μου είπαν ότι ήταν καλό παιδί, αλλά μίλησαν και για τις “βλακείες” του, τις μεγαλοστομίες του, τα πιώματα του, την ασυνέπεια του, την επιπολαιότητα του, ότι ξημεροβραδιαζόταν στην “Σόνια” της λεωφ. Αλεξάνδρας, ότι έκανε διακοπές στις Λιβανάτες και για τα… περουκίνια του. Κανείς δεν μου είπε για ρόλους και καριέρα, παρά μόνο για γκόμενες. Ενδεικτικό πάντως όλων αυτών είναι το γεγονός πως υπήρξαν χρόνιες (1959, 1960, 1962) που έπαιξε μέσα στην ίδια χρονιά σε 12 ταινίες. Κάθε μήνα και ταινία! Αυτό λοιπόν δεν δείχνει ένα άνθρωπο που θέλει να κάνει μεγάλη καριέρα, δείχνει έναν άνθρωπο “άρπα-κόλλα”».