Τα σκορποχώρι της ΕΕ και οι Συμφωνίες της Ελλάδας

Η πρόσφατη εξοπλιστική Συμφωνία Ισπανίας – Τουρκίας με την οποία οι Ισπανοί αναλαμβάνουν να παράσχουν στην Τουρκία τεχνογνωσία για συμπαραγωγή αεροπλανοφόρου, υποβρυχίων και άλλων στρατηγικών και μη όπλων, η οποία προκάλεσε τη δικαιολογημένη οργή της Ελλάδας, είναι κατά κάποιο τρόπο ευεργετική.

Διότι υπενθυμίζει το αυτονόητο και αυτό που όλοι γνωρίζουμε, ειδικά η χώρα μας με ένα πιο έντονο ίσως τρόπο από άλλες, λόγω των θεμάτων που έχουμε ανοιχτά. Ότι κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας της ΕΕ, η περιώνυμη ΚΕΠΠΑΑ, δεν υπάρχει και ούτε πρόκειται να υπάρξει. Μπορεί, ίσως, ενδέχεται, σε κάποια ζητήματα όπου η επιδιωκόμενη κοινή γραμμή δεν συγκρούεται με ζωτικά ή σημαντικά συμφέροντα κάποιου κράτους- μέλους ή ομάδας κρατών, να υπάρξει συμφωνία.

Αν όμως υπάρχει σύγκρουση εθνικού συμφέροντος και υποτιθέμενης κοινής ευρωπαϊκής θέσης, η σύντομη και σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος πριν καν ξεκινήσει.

Η Ελλάδα και η Κύπρος το έχουν βιώσει και το βιώνουν στο πετσί τους με την Τουρκία να παραβιάζει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα των δύο ελληνικών κρατών-μελών τη ΕΕ και οι κυρώσεις εδώ και δύο χρόνια να μετατίθενται από Σύνοδο σε Σύνοδο λόγω της άρνησης της Γερμανίας και άλλων χωρών, όπως καλή ώρα η Ισπανία, να πιέσουν την Άγκυρα με την οποία κάνουν μπίζνες και συμπορεύονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό γεωπολιτικά.

Το να υφίστανται δύο κράτη-μέλη τέτοια επιθετική συμπεριφορά που φέρνει την κατάσταση στα όρια του πολέμου κα η Ευρωπαϊκή Ένωση να θεωρεί ότι δεν υπάρχει λόγος κυρώσεων καθιστά τη δεύτερη λέξη του τίτλου της σατιρικό.

Τώρα έρχεται η Ισπανία να υπομνήσει ότι δεν έχει πολύ σημασία που έφυγε η Μέρκελ, η οποία ήταν βέβαια οδοστρωτήρας απέναντι σε οποιονδήποτε και οτιδήποτε ενοχλούσε την Τουρκία, διότι πάντα θα υπάρχει κάποιος ή κάποιοι που θα βάζουν πλάτη στον πειρατή της Μεσογείου.

Η Αθήνα υπενθύμισε στη Μαδρίτη την κοινή θέση της ΕΕ (2008/944) σύμφωνα με την οποία τα κράτη-μέλη οφείλουν να αποτρέπουν «την εξαγωγή στρατιωτικής τεχνολογίας και εξοπλισμού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για εσωτερική καταστολή ή διεθνείς επιθετικές ενέργειες, ή να συμβάλει σε περιφερειακή αποσταθεροποίηση».

Η σιωπηρή απάντηση είναι «ε, και;». Ο Ισπανός υπουργός Εξωτερικών ωστόσο, θορυβημένος από την έντονη αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης και θεωρώντας ότι παρά τις μπίζνες που πάντα προέχουν η Ισπανία καλό είναι να μην ταυτιστεί πανηγυρικά με την παραβατική και επιθετική συμπεριφορά της Τουρκίας, δήλωσε ότι η Ισπανία στηρίζει απολύτως όλα τα κράτη- μέλη και βέβαια Ελλάδα και Κύπρο και ζήτησε να έρθει στην Αθήνα για διευκρινίσεις, αίτημα που έγινε δεκτό.

Είχε προηγηθεί η κλήση του Ισπανού πρέσβη στο υπουργείο Εξωτερικών για να μεταφερθεί η έντονη ελληνική ενόχληση για την εξέλιξη.

Σε κάθε περίπτωση η Ισπανία οι τράπεζες της οποίας έχουν άνοιγμα 66 δις ευρώ στην Τουρκία δύσκολα θα απορρίψει εξοπλιστικά συμβόλαια δισεκατομμυρίων, χάριν της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης.

Όλα αυτά επιβεβαιώνουν πόσο ορθά έπραξε και πράττει η Ελλάδα που προχώρησε σε αμυντικές συμφωνίες όπως αυτή με τη Γαλλία, τα ΗΑΕ, τις ΗΠΑ και σε στρατιωτικές συνεργασίες όπως με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη Σαουδική Αραβία.

Καλή και απαραίτητη η συμμετοχή σε πολυμερείς αμυντικούς και πολιτικο-οικονομικούς οργανισμούς όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, αλλά συμμαχίες και συνεργασίες όπως αυτές που συνάπτει ι η Ελλάδα έχουν πιο απτό και πρακτικό αντίκρισμα…

Στο τέλος της ημέρας στη εξωτερική πολιτική ισχύει τα προφανές. Όλοι για τον εαυτό τους και ο καθένας την πάρτη του. Εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να κάνουμε τους προσκόπους.