ΗΠΑ: «Κρυφός Πόνος» για 167.000 παιδιά έμειναν ορφανά λόγω κορωνοϊού

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία έρευνας «Κρυφός Πόνος» που δημοσίευσε η ομάδα «Συνεργασία Covid», όπου εκτιμά ότι 167.000 παιδιά στις ΗΠΑ έχασαν τους γονείς ή τους κύριους φροντιστές τους εξαιτίας της πανδημίας.

Η ομάδα ζητά από τον πρόεδρο Μπάιντεν να ξεκινήσει μια εθνική εκστρατεία εντοπισμού αυτών των παιδιών και, με τη βοήθεια του ιδιωτικού τομέα, να προχωρήσει σε βήματα βελτίωσης της συναισθηματικής τους υγείας, αλλά και της οικονομικής τους κατάστασης.

Η πρόταση

Στις προτάσεις της περιλαμβάνεται η προσφορά φροντίδα ψυχικής υγείας και η δημιουργία «Ταμείου για τα Πενθούντα Παιδιά του Covid», αντίστοιχου με εκείνο που είχε δημιουργηθεί μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11^ης Σεπτεμβρίου, μέσω του οποίου έως και $10.000 να δοθούν στις οικογένειες που τα έχουν ανάγκη.

«Είναι μια τραγωδία για την οποία δεν φέρουν καμιά ευθύνη», λέει στους Times ο Πάτρικ, «όμως είναι δικά μας παιδιά. Μας ανήκουν και το μόνο πράγμα που λέμε, είναι ότι πρέπει να δράσουμε αναλόγως».

«Κρυφός Πόνος»

Η έκθεση, που φέρει τον τίτλο «Κρυφός Πόνος» εκτιμά ότι πάνω από το 70% των παιδιών που πενθούν είναι κάτω των 13 ετών. Στηρίζεται σε ομοσπονδιακά δεδομένα και σε ένα επιστημονικό μοντέλο που ανέπτυξε ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον Νταν Τρέγκλια του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

Οι έγχρωμες κοινότητες πλήττονται δυσανάλογα, τονίζει ο Τρέγκλια στους Times. Ο ερευνητής, που είναι μέλος της συνεργασίας, τονίζει ότι οι φυλετικές και εθνοτικές αποκλίσεις στην απώλεια φροντιστών λόγω κορωνοϊού ξεπερνούν τις ήδη αχανείς διαφορές στο σύνολο των θανάτων.

Γονείς και νέοι που έχασαν τους οικείους τους βλέπουν θετικά αυτή τη συνεργασία, θεωρώντας ότι αν μη τι άλλο θα ασκήσει πιέσεις στους αξιωματούχους της Ουάσινγκτον να αναγνωρίσουν το εύρος της τραγωδίας.

Ποια παιδιά «πληγώνονται»

Οι ερευνητές της έκθεσης που δημοσίευσε η συνεργασία διαπίστωσαν ότι τα μαύρα και ισπανόφωνα παιδιά είχαν σχεδόν δυόμισι φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να έχουν χάσει κάποιον γονέα εξαιτίας της πανδημίας σε σχέση με τα λευκά παιδιά. Στην περίπτωση των παιδιών που ανήκουν σε αυτόχθονες φυλές, οι πιθανότητες τετραπλασιάζονταν. Ο Τρέγκλια, η έρευνα του οποίου εστιάζει σε ευάλωτους πληθυσμούς, σημειώνει ότι ο αριθμός των ορφανών αυξήθηκε δραματικά στη διάρκεια της έξαρσης της Δέλτα, εν μέρει γιατί η συγκεκριμένη παραλλαγή χτύπησε πολλούς ενήλικες αναπαραγωγικής ηλικίας.

«Έχουμε απίστευτη ευθύνη να φροντίσουμε αυτά τα παιδιά», τονίζει. «Πάρα πολλά από αυτά αντιμετώπιζαν οικονομικές και άλλες δυσκολίες ακόμη και πριν την πανδημία – και σίγουρα πριν την απώλεια των γονιών τους. Τώρα βιώνουν την πιο σκοτεινή περίοδο της ζωής τους».