Matrix Resurrections: Επιστροφή σε έναν κόσμο με δύο πραγματικότητες

Δεκαοκτώ χρόνια ύστερα από την τελευταία φορά που είδαμε στις οθόνες το «The Matrix (Revolutions)» ξανά επιστρέφει με το Matrix Resurrections. Μπορεί οι δύο ταινίες του 2003 να προσπάθησαν να γίνουν η συνέχεια του πρώτου του κορυφαίου, αλλά δυστυχώς δεν τα κατάφεραν με επιτυχία. Καθώς δεν άγγιξαν την μαγεία του original από το 1999 .

Το σημάδι της Pop κουλτούρας

Όμως εκείνο το πρώτο φιλμ άφησε το σημάδι του στην pop κουλτούρα με πολλαπλούς τρόπους, κάνοντας έως και την επιλογή εκείνου του κόκκινου ή του μπλε χαπιού ν’ αναμετράται στο hype του φανταστικού με την είσοδο στον κόσμο της «Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων»! Το ότι ο Neo έπρεπε ν’ ακολουθήσει το… «white rabbit» δηλώνει ποιος παίρνει την νίκη. Χωρίς αυτό να χάνει την αξία του «The Matrix».

Χωρίς τον αδελφό της και κάνοντας αλλαγή φύλλου,  η Λάνα Γουατσόφσκι επιστρέφει σ’ αυτό το βαθύ,  μαύρο, παράλληλο σύμπαν πραγματικότητας.  Το «The Matrix Resurrections» που ήρθε στις οθόνες μας είναι πολύ περίπλοκο. Περισσότερο από ποτέ, σε όλα τα σημεία του.

Δεν υπάρχουν εξηγήσεις στο μεταφυσικό

Βέβαια, αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα εδώ, ούτε και υπήρξε ποτέ στο παρελθόν. Διότι, όπως το ίδιο το φιλμ υποστηρίζει και σατιρίζει, έτσι συμβαίνει… έτσι κι αλλιώς με το είδος του φανταστικού! Ακόμη και οι θαυμαστές της ταινίας προτιμούν να χάνονται στη μαγεία της χωρίς να μπαίνουν στην διαδικασία να επεξηγούν το απίθανο παράλληλο σύμπαν. Ίσως τελικά αυτό είναι που προτιμούν οι οπαδοί της ταινίας.

Σε μια εποχή στην οποία έχουμε ανάγκη από αφύσικα, περίεργα γεγονότα του φανταστικού κινηματογράφου, ακόμη και σαν χάπι στη λαίλαπα του παιδιάστικου θεάματος των ταινιών της Marvel, το τέταρτο κινηματογραφικό «Matrix» σε βάζει σε πειρασμούς, όμως δε σε πηγαίνει μέχρι τις απαντήσεις που θα επιθυμούσες, ώστε να ψυχαγωγηθείς πλήρως. Ευφυές κατά στιγμές, επαναλαμβανόμενο σε άλλες, ακατανόητο… όπως συνήθως, αφορά κυρίως το πιο ενήλικο κοινό των θαυμαστών που έχουν επίγνωση και των άλλων ταινιών που έχουν προβληθεί.