Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη ήπειρο 4,9 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων, δηλαδή περίπου έξι φορές το μέγεθος της Μαδαγασκάρης. Η Όγδοη ήπειρος το 94% είναι υποβρύχια, με πολύ λίγα νησιά, και όπως η Νέα Ζηλανδία, μένει σταθερά στην επιφάνεια.
Αν και οι εγκυκλοπαίδειες, οι χάρτες και οι μηχανές αναζήτησης του κόσμου επιβεβαίωναν ότι υπήρχαν μόνο επτά ήπειροι για αρκετό καιρό, η ομάδα ανακοίνωσε με σιγουριά στον κόσμο ότι αυτό δεν ισχύει. Καθώς η Όγδοη ήπειρος θεωρείται η πιο σύγχρονη σε όλο τον κόσμο.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="600" width="1366" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Το 1642 ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά
Ήδη από τη ρωμαϊκή εποχή ήταν ευρέως γνωστή η υπόθεση για την ύπαρξη μιας μεγάλης στεριάς στη νότια πλευρά της γης ως «αντιστάθμισμα» στη βόρεια μάζα γης. Στα μέσα του 17ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1642 μια ολλανδική εξερεύνηση της περιοχής ανατολικά της Αυστραλίας οδήγησε στην ανακάλυψη της Νέας Ζηλανδίας και κοντινών άλλων νησιών τα οποία κατοικούνταν ήδη από τη φυλή Μαορί. Η επαφή πήρε βίαιη τροπή και η αποστολή τερματίστηκε άδοξα. Μέχρι πρόσφατα, δεν είχε ωστόσο αποδειχτεί ότι στην πραγματικότητα είχε ανακαλυφθεί μια νέα ήπειρος.
Η «Ζηλανδία» ήταν αρχικά παράρτημα της αρχαίας υπερηπείρου «Gondwana», η οποία δημιουργήθηκε πριν από περίπου 550 εκατομμύρια χρόνια και ουσιαστικά αποτελούσε όλη τη στεριά στο νότιο ημισφαίριο. Στη συνέχεια, πριν από περίπου 105 εκατομμύρια χρόνια, «λόγω μιας διαδικασίας που δεν καταλαβαίνουμε ακόμη πλήρως, η Ζηλανδία άρχισε να διασπάται», σύμφωνα με τους ερευνητές.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="576" width="1024" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Μεγάλο κομμάτι της ηπείρου βυθίστηκε και χάθηκε κάτω από τη θάλασσα
Τελικά, μεγάλο κομμάτι της ηπείρου βυθίστηκε και χάθηκε κάτω από τη θάλασσα. Παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια μακρόστενη και βυθισμένη περιοχή, οι γεωλόγοι ισχυρίζονται ότι η Ζηλανδία είναι μια ήπειρος λόγω των πετρωμάτων που βρίσκονται εκεί.
Ο ηπειρωτικός φλοιός της περιοχής τείνει να αποτελείται από πυριγενή και ιζηματογενή πετρώματα – όπως γρανίτης, σχιστόλιθος και ασβεστόλιθος, ενώ ο πυθμένας του ωκεανού συνήθως αποτελείται μόνο από πυριγενή πετρώματα όπως ο βασάλτης.