Το νέο hotspot της Πρωτοχρονιάς δεν ήταν τα club, δεν ήταν οι μεγάλες πίστες. Αυτά έμειναν κλειστά. Μια εστίαση έμεινε ανοιχτή κι αυτή βουβή και με το άγχος, να φάμε, να πιούμε γρήγορα, να πάμε μια ώρα αρχύτερα στο καβούκι μας.
Τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν το hotspot της Πρωτοχρονιάς. Ήταν οι ατελείωτες ουρές έξω από φαρμακεία, έξω από τα διαγνωστικά κέντρα, έξω από σημεία δωρεάν ελέγχου. Η αγωνία μεγάλη και ο θυμός επίσης. Το PCR κοστίζει 60 ευρώ ακατέβατα. Πώς θα ξέρω ότι δεν είμαι θετικός; Πώς θα πάρω πιστοποιητικό νόσησης χωρίς να πληρώσω ένα σωρό λεφτά;
Κόσμος ψάχνει να βρει άκρη, διαβάζοντας στα sites και στα social media οδηγίες για το πότε να κάνει rapid, πότε να κάνει PCR, ποια είναι τα συμπτώματα της Όμικρον, ποια της Δέλτα, πότε βγαίνει το τεστ θετικό, πόσα τεστ πρέπει να κάνει, πότε να κάνει μοριακό, πόσο βαθιά να βάλει την μπατονέτα…Έλεος!
Σαν να μην υπάρχει οργανωμένη δομή, σαν να μην υπάρχει ΕΟΔΥ, σαν να έχει καταρρεύσει το κράτος πρόνοιας, σαν να μην υπάρχει στοχευμένη και σοβαρή πληροφόρηση, μόνο αντιφατικές πληροφορίες μέσω τηλεπαραθύρων.
Μόνοι μας παλεύουμε, μόνοι μας αγωνιούμε. Μόνοι μας βλέπουμε τον κορωνοϊό να μας κυκλώνει, να μας πλησιάζει ολοένα και περισσότερο. Είμαστε πεπεισμένοι πλέον πως όλοι θα κολλήσουμε. Οι εμβολιασμένοι έχουμε ενδεχομένως λόγο να ανησυχούμε λιγότερο. Ίσως και όχι.
Η αβεβαιότητα καλά κρατεί. Άλλη μια Πρωτοχρονιά περίεργη, έξω από τα συνηθισμένα. Ξεβολευτήκαμε από αυτά που ξέραμε. Δεν είναι η πρώτη φορά. Είμαστε όμως ακόμη εδώ, έστω κι έτσι.
Υγεία να υπάρχει και θα ξαναβρούμε την πορεία μας. Καλή χρονιά σε όλους!