Δόμνα Μιχαηλίδου για παιδιά σε ιδρύματα: Στοίχημά μου η αποϊδρυματοποίηση

Σε μέτρα στήριξης από την Πολιτείας, μέσω προνοιακής και κοινωνικής πολιτικής, κι όχι μόνο, των θυμάτων αναφέρθηκε η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, λέγοντας χαρακτηριστικά πως δικό της προσωπικό στοίχημα είναι η αποϊδρυματοποίηση, ώστε η προσπάθεια να επικεντρωθεί στο παιδί, σημειώνοντας πως έως το 2019 το κράτος δεν είχε καμία απολύτως εικόνα του πόσα παιδιά υπήρχαν στα ιδρύματα.

Μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα η υφυπουργός, αναφέρθηκε αρχικά στα θύματα κακοποίησης λέγοντας ότι «σε θέματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας και σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ο καθένας μπορεί να διαθέτει τον εαυτό του όπως αυτός νομίζει, όμως όλα αυτά που βλέπουμε τελευταία, οι βιασμοί, οι κακοποιήσεις, τα σκηνικά ενδοοικογενειακής βίας είναι κάτι το τελείως διαφορετικό».

«Γι’ αυτό ως πολιτεία, ως κυβέρνηση έχουμε κάνει πράγματα για να στηρίξουμε τα θύματα κακοποίησης και να σπάσουμε τον φόβο ώστε όλοι να μπορούν να μιλήσουν, να γνωρίζουν ότι υπάρχει η δικαστική οδός που οφείλει να διαλευκάνει τα ζητήματα αυτά και ότι το κράτος μπορεί να στηρίξει εμπράκτως όλα τα θύματα», τόνισε η Δόμνα Μιχαηλίδου.

Αναλύοντας στους τρόπους υποστήριξης των θυμάτων, η κ. Μιχαηλίδου, αναφέρθηκε στα κέντρα συμβουλευτικής στα οποία μπορούν να απευθυνθούν τα θύματα για να λάβουν συμβουλές από κοινωνικούς λειτουργούς και ψυχολόγους, τη συμβουλευτική τηλεφωνική γραμμή 15500 αλλά και τους ξενώνες όπου κάποια γυναίκα μόνη της ή με τα παιδιά της μπορεί καταφύγει ώστε να βρεθεί σε ασφαλές περιβάλλον.

«Εκεί φιλοξενείται μαζί με την οικονομική ενίσχυση που επιτέλους δίνουμε σαν κράτος, από τον Ιανουάριο του 2021, γιατί μέχρι τότε άστεγοι και κακοποιημένες γυναίκες που διέμεναν σε ξενώνες δεν μπορούσαν να πάρουν το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» σημείωσε η κ. Μιχαηλίδου.

Μητρώο αναδόχων – θετών γονιών

Σε σχέση με την αποϊδρυματοποίηση παιδιών στη χώρα μας, πως μέχρι πρόσφατα υπήρχε μια γραφειοκρατία, μια διαδικασία αργή, δύσκολη και τρομερά αδιαφανής.

«Το κομμάτι αυτό το έχουμε λύσει. Πλέον κάποιος ψηφιακά, με διαφάνεια, μέσα σε 9 μήνες μπορεί να μπει μέσα στο μητρώο θετών γονέων και σε 6 μήνες στο μητρώο αναδόχων. Έχουμε φτιάξει ένα website το www.paidi.gov.gr, στο οποίο κάποιος μπορεί να μπει και συγκεντρώνουμε εκεί όλες τις πληροφορίες σε σχέση με το παιδί, από επιδόματα, βρεφονηπιακούς σταθμούς, υπηρεσίες και στο κομμάτι της υιοθεσίας, της αναδοχής, που εκεί συμπληρώνουμε τους αριθμούς των παιδιών που υπάρχουν στα ιδρύματα ο οποίος μέχρι το 2019 δεν υπήρχε».

Στην Ελλάδα, οι ιστορίες αναδοχής-υιοθεσίας, είναι ιστορίες ατέρμονης αγωνίας υποψηφίων γονέων, υπογράμμισε η κ. Μιχαηλίδου. «Δεν μπαίνει τουλάχιστον ακόμα, το παιδί μπροστά. Τις σκεφτόμαστε σαν ιστορίες ταλαιπωρίας, δεν τις σκεφτόμαστε σαν ιστορίες παιδιών που χάνουν την παιδικότητά τους, που μεγαλώνουν μέσα στα ιδρύματα που απομακρύνονται από τη βιολογική τους οικογένεια λόγω κακοποιητικής ή παραβατικής συμπεριφοράς και αντί απευθείας να βρουν μια οικογένεια κατάλληλη για αυτά, ανάδοχη ή θετή, βιώνουν πάρα πολλά από τα χρόνια τους, μπορεί και να ενηλικιώνονται μέσα στα ιδρύματα».

 Προσωπικό στοίχημα η αποϊδρυματοποίηση

«Αυτό είναι το δικό μου στοίχημα, ότι η αποϊδρυματοποίηση πρέπει να γίνει μια παιδοκεντρική προσπάθεια και διαδικασία που θα κουμπώσει όλη αυτή η ανάγκη και το θέλω των συμπολιτών μας να διευρύνουν την οικογένειά τους», συμπλήρωσε.

Μέχρι τώρα η διαδικασία ήταν διαφορετική, εξήγησε, καθώς κάποιος υποψήφιος γονέας πήγαινε σε δομή-δομή. «Ακόμα και αν οι 300 του ελληνικού κοινοβουλίου είναι αυτοί που ψήφιζαν και όριζαν ποια είναι τα κριτήρια υιοθεσίας και αναδοχής, μέχρι και το 2019 που αλλάξαμε τελείως το σύστημα, η δομή αποφάσιζε η ίδια για το πού θα δώσει το παιδί».

«Το βρήκα τρελό ότι η πολιτεία δεν γνώριζε πόσα παιδιά είχε υπό την προστασία της. Με το που τα καταγράψαμε ήταν 2200 και μέσα σε 1,5 χρόνο αποϊδρυματοποιήσαμε 700 παιδιά και αυτή την στιγμή είναι 1.450 στο εθνικό σύστημα που είναι κεντρικό, με απόλυτη διαφάνεια και αυτό από μόνο του το κάνει πιο γρήγορο. Όλες οι νέες αιτήσεις των γονιών είναι ψηφιοποιημένες και δεν χρειάζεται ένας γονέας να πρέπει να περάσει κοινωνική έρευνα σε 10 διαφορετικά ιδρύματα θέλοντας να αυξήσει την πιθανότητα να πάρει ένα παιδί. Χρειάζεται να κάνει μία και μόνο αίτηση» υπογράμμισε η κ. Μιχαηλίδου.

Υπάρχει ωστόσο καθυστέρηση, καθώς η κυβέρνηση βρήκε αιτήσεις που έπρεπε να εξυπηρετηθούν από το 2016, αυτές εξυπηρετήθηκαν, όπως και του 2017 και βγήκαν αυτά τα 700 παιδιά από τα ιδρύματα», με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή να υπάρχει ροή σε σχέση με την είσοδο και την έξοδο.

Πρόγραμμα στεγών ημιαυτόνομης διαβίωσης

Μια ακόμα σημαντική εξέλιξη αφορά στο πρόγραμμα στεγών ημιαυτόνομης διαβίωσης, καθώς όπως εξήγησε η κ. Μιχαηλίδου, οι δομές εξυπηρετούν ανάγκες άλλων εποχών.

«Τα οικήματα πρέπει να προσομοιάζουν σε ένα τυπικό σπίτι. Σε μια δομή 20.000 τετρ. που φιλοξενούνται 11 παιδιά, να το πω απλά, ντρέπονται να προσκαλέσουν παιδιά από το σχολείο τους ή να κάνουν ένα πάρτι. Νομοθετήσαμε λοιπόν, τις στέγες ημιαυτόνομης διαβίωσης για παιδιά πάνω από 15 ετών, όπου μπορούν να μένουν έως 6 παιδιά, μαζί με φροντιστές και κοινωνικούς λειτουργούς για να μην είναι τελείως μόνα τους και να μην βλάπτεται η αυτονομία τους».

Σε σχέση με το πρόγραμμα του προσωπικού βοηθού για ΑΜΕΑ, μια πρωτοβουλία που έχει ήδη νομοθετηθεί από το φθινόπωρο του 2021, και έχουν διασφαλιστεί τα χρήματα και για το πιλοτικό αλλά και την καθολική εφαρμογή. Ξεκινά με 1000 άτομα που θα λάβουν προσωπικό βοηθό κατά την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος που αρχίζει μέσα στην άνοιξη.

Πρόγραμμα στέγασης και εργασίας

Όσο αφορά στο πρόγραμμα στέγαση και εργασία που έχει ξεκινήσει και τρέχει σε 3 δήμους, Αθήνα, Πειραιά και Περιστέρι φέτος εξαπλώνεται σε 27 συμπράξεις δήμων, άρα σε 40 δήμους σε όλη τη χώρα, τόνισε η κ. Μιχαηλίδου.

«Είναι ένα πρόγραμμα διετές που προσπαθεί αργά να εντάξει ή να επανεντάξει συνανθρώπους μας που έχουν βρεθεί άστεγοι, να τους επανεντάξει στην αγορά εργασίας. Για τους ανθρώπους αυτούς πληρώνουμε για έναν χρόνο το μισθοδοτικό και μη μισθοδοτικό κόστος, τους βρίσκει ο δήμος μια δουλειά και το κράτος πληρώνει τον μισθό τους και τις ασφαλιστικές εισφορές τους και για δύο χρονιές πληρώνουμε το ενοίκιο, τις ΔΕΚΟ τους και την οικοσκευή τους».

Και συνέχισε: «Οπότε δεν είναι απλά μια οικονομική επιδότηση, αλλά είναι ένα πρόγραμμα που εντάσσει πλήρως κάποιον στην αγορά εργασίας και μετά από τον έναν χρόνο που του πληρώνει πλήρως τον μισθό, τον υποστηρίζει στο ενοίκιό του, έτσι ώστε αν δεν καταφέρει να διατηρήσει την εργασία του, για άλλον έναν χρόνο να έχει κάπου να μείνει ώστε να ψάξει για άλλη δουλειά και να μείνει εντεταγμένος στην κοινωνία».