Περιπέτειες ενόψει

Το αμέσως επόμενο διάστημα, αρχής γενομένης ήδη από τις ημέρες που διανύουμε, η χώρα θα βρεθεί ενώπιον ενός διπλού επικίνδυνου μετώπου.

Το ένα σκέλος αφορά στην γνωστή εξωτερική απειλή και το άλλο στην επίσης γνωστή εσωτερική ασύμμετρη κατάσταση, ήτοι σε ρευστό πολιτικό σκηνικό λόγω εκλογών. Είτε γίνουν όπως πιθανολογείται πρόωρα εντός του έτους είτε το 2023, θα βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Χαρακτηρίζουμε «ασύμμετρη» την κατάσταση διότι η απλή αναλογική με την οποία φρόντισε ο ΣΥΡΙΖΑ να ναρκοθετήσει την πορεία της χώρας και με την οποία θα διεξαχθεί η (πρώτη) εκλογική αναμέτρηση εισάγει ένα στοιχείο αυξημένης αβεβαιότητας λόγω της προδιαγεγραμμένης αδυναμίας συγκρότησης αυτοδύναμης κυβέρνησης.

Αν κρίνει κάποιος από τη στάση που εκδηλώνει ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ζητά εκλογές για να προλάβει να κατοχυρώσει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν το ΠΑΣΟΚ βρει τον βηματισμό του και ενδεχομένως τον εκτοπίσει από αυτήν, η πρόθεσή του είναι να προσπαθήσει να βάλει τη χώρα σε περιπέτειες.

Θα επιχειρήσει, εφόσον η ΝΔ δεν καταφέρει να συγκροτήσει κυβέρνηση, παίρνοντας τη δεύτερη εντολή από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να σχηματίσει κυβέρνηση «αριστερής συνεργασίας», δελεάζοντας το ΠΑΣΟΚ του άπειρου και ασταθούς προσώρας Νίκου Ανδρουλάκη και το ΜΕΡΑ25 του

«Γιάνη» με ένα «Ν» ο οποίος μάλλον θα προσέλθει με δύο τετραπλές περιστροφές όπως η ντοπέ Ρωσίδα αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ Καμίλα Βαλίεβα.

Θεωρητικά, η αριθμητική μπορεί να βγει. Είτε βγει (σενάριο Αριστερού Φρανκεστάιν ) είτε όχι, η χώρα θα φλερτάρει με ένα φάσμα επικίνδυνων πιθανοτήτων οι οποίες θα κυμαίνονται από πρόσκαιρη πολιτική αβεβαιότητα που θα διαρκέσει όσο ο κ. Τσίπρας θα περιφέρει την εντολή και μέχρι τις επαναληπτικές εκλογές, έως παρατεταμένη ρευστότητα αν το ρεσάλτο στην εξουσία λειτουργήσει ως συγκολλητικός παράγων.

Οι εξελίξεις αυτές θα συμπέσουν με την εν εξελίξει κλιμάκωση του τουρκικού αναθεωρητισμού ο οποίος έχει περάσει σε άλλη «πίστα» αμφισβητώντας την κυριαρχία στο μισό Αιγαίο και μεταφέροντας τις παράνομες διεκδικήσεις σε διεθνείς οργανισμούς, όπως με την επιστολή στον ΟΗΕ.

Η τακτική της Τουρκίας δείχνει ότι υλοποιεί έναν σχεδιασμό δημιουργίας εντυπώσεων διεθνώς περί παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου από την Ελλάδα(!) και δικής της αιτιολογημένης (!) έγερσης θεμάτων που συμπεριλαμβάνουν ακόμα και αμφισβήτηση ελληνικής κυριαρχίας…

Είναι λάθος να υποτιμάται η τουρκική μεθόδευση επειδή οι διεκδικήσεις της είναι εξωφρενικές. Η Τουρκία δεν λέει πράγματα απλά για να τα λέει. Τα λέει και όταν τη δοθεί η ευκαιρία επιχειρεί να τα κάνει. Την πολιτική της κάποια στιγμή την καταλήγει, αποπειράται να την κάνει πράξη.

Δεν την ενδιαφέρει αν έχει έξωθεν νομιμοποίηση, αν και προσπαθεί να κάνει και αυτό καλλιεργώντας κλίμα τουλάχιστον ασαφούς καθεστώτος στην περιοχή. Την νοιάζει να μην έχει ουσιαστικό κόστος και πάντως όχι σοβαρό ή το όφελος να είναι μεγαλύτερο από το κόστος.

Ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι η Τουρκία εκμεταλλεύεται περιόδους ρευστότητας στην Ελλάδα για να επιβάλλει τετελεσμένα.

Η σύμπτωση πολιτικής αβεβαιότητας ενόψει και επιτάχυνσης του τουρκικού σχεδιασμού δεν πρέπει να αγνοηθεί. Όταν τα δύο συναντηθούν η κατάσταση θα γίνει επικίνδυνη. Η απλή αναλογική δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Αν γίνει εργαλείο προώθησης πολιτικής ατζέντας αψηφώντας την κρίσιμη για την εθνική ασφάλεια συγκυρία, θα αποδειχθεί για τους Τούρκους πιο αποτελεσματική από τα όπλα τους.