Theaster Gates – Vessels / Αγγεία: Έκθεση κεραμικών μεγάλης κλίμακας στο Μουσείο Μπενάκη

Ο Theaster Gates είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους καλλιτέχνες διεθνώς. Το έργο του αντλεί σε εννοιολογικό και υλικό επίπεδο τόσο από την παράδοση της ιστορίας της τέχνης, όσο και από τη φυλετική ιδεολογία της διασποράς των αυτόχθονων Αφρικανών («Black Diaspora») και τα προσωπικά του βιώματα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Theaster Gates (@theastergates)

Μέσω μιας καλλιτεχνικής προσέγγισης που διεκδικεί εξίσου την πολιτιστική επανοικειοποίηση και την κοινωνική ενδυνάμωση, ο Gates νοηματοδοτεί και φορτίζει αντικείμενα και ιδέες με νέους τρόπους, προτάσσοντας το καλλιτεχνικό έργο ως ένα «συγκοινωνούν δοχείο» ή ένα ιερό λείψανο που παραπέμπει σε ιστορικές μνήμες και σε συλλογικές εμπειρίες.

“Πάντοτε επιστρέφω στο αγγείο. Είναι μέρος της διανοητικής ζωοδόχου δύναμης της δουλειάς μου και προηγείται όλων των άλλων ειδών δημιουργίας” – Theaster Gates

O Gates ξεκίνησε να δουλεύει με πηλό τη δεκαετία του ’90, όταν ήταν φοιτητής. Μετά το πτυχίο του στην κεραμική και την πολεοδομία στο Πανεπιστήμιο της Iowa, πέρασε έναν χρόνο στο Tokoname της Ιαπωνίας, μελετώντας αγγειοπλαστική. Για τον καλλιτέχνη, ο «κύκλος του μόχθου» και η καθημερινή χρήση των αγγείων τα καθιστά «ιερά» αντικείμενα, δίνοντάς τους υπερβατικό, κοινωνικό αλλά και τελετουργικό νόημα.

Η συνύπαρξη στις αίθουσες του Μουσείου Μπενάκη σύγχρονων και αρχαίων έργων καθίσταται αφετηρία για ελεύθερους συνειρμούς που συνδέουν τα αντικείμενα και την υλικότητά τους. Η αντιπαραβολή των έργων του Gates με τα αρχαία έργα αναδεικνύει τη σημασία της δημιουργίας και της χειρωνακτικής εργασίας, καθώς και την πνευματική σύνδεση με το χώμα, τη γη, όπως αυτή έχει πάρει μορφή διαχρονικά και διαπολιτισμικά μέσω της κεραμικής τέχνης.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Theaster Gates (@theastergates)

Η εφυάλωση και όπτηση των επτά μοναδικών αγγείων μεγάλης κλίμακας έχουν παραγάγει διαφορετικές όψεις και υφές: άλλοτε λευκά σαν την κιμωλία, άλλοτε ρηγματωμένα και κάποτε σκούρα, βιομορφικά, με λαμπερή μεταλλική επιφάνεια. Ο Gates καταφέρνει έτσι να συγκεράσει αρχαίες παραδόσεις με τη σύγχρονη αισθητική, ενεργοποιώντας εκλεκτικές συγγένειες μεταξύ της «Ανατολικής», «Δυτικής» και Αφρικανικής Τέχνης.

Η θεώρησή του για τα πήλινα αγγεία ως οικουμενικά αντικείμενα με τελετουργική σημασία που πιστοποιούν την πρωταρχική σχέση της ανθρωπότητας με τη γη ενεργοποιείται στις αίθουσες του Μουσείου Μπενάκη, μέσα από τη σύγκριση με αρχαία έργα κεραμικής από την ανατολική Μεσόγειο.