Ο απώτερος στόχος του Πούτιν

«Λοιπόν έχουμε πόλεμο, απλώς δεν ξέρουμε ακόμη πότε θα τελειώσει». Κορυφαίος Έλληνας διεθνολόγος μιλώντας με το pagenews.gr, έκανε λόγο για τον αναπόφευκτο πόλεμο του Βλάντιμιρ Πούτιν. Για τη Ρωσία η υπόθεση της Ουκρανίας δεν είναι μια αντίστοιχη «Φινλανδία»,  μια χώρα που εξελίχθηκε σε φιλελεύθερη και καπιταλιστική με τον όρο οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία θελήσει να υπογράψει, θα πρέπει να έχει και την απόλυτη έγκριση της τότε Σοβιετικής Ένωσης.

Για το Πούτιν η Ουκρανία είναι μια θεωρητικώς επέκταση της Ρωσίας. Ο απώτερος στόχος είναι η αλλαγή της κυβέρνησης του Κιέβου που αρνιόταν να υπογράψει τις συμφωνίες του Μινσκ, σύμφωνα με τις οποίες η Ουκρανία δεν θα αποτελούσε το μακρύ βραχίονα του ΝΑΤΟ. Η συνεχής άρνηση του Κιέβου, αλλά και η στάση του ΝΑΤΟ, προκάλεσε το τελευταίο χρόνο, τις διπλωματικές, σε πρώτη βάση, στη συνέχεια, οικονομικές με το φυσικό αέριο και στο τελευταίο στάδιο, η στρατιωτική επιχείριση.

Ο Ρώσος πρόεδρος θέλησε να στείλει τα δικά του μηνύματα με πολλούς αποδέκτες. Στη κυβέρνηση της Ουκρανίας, στις ΗΠΑ, στις υπόλοιπες, πρώην κομμουνιστικές χώρες. Μπορεί να έπεσαν τα τείχη των ιδεολογιών αλλά τα οικονομικά και πολιτικά σύνορα συνεχίζουν να ισχύουν. Ο ψυχρός πόλεμος ουσιαστικά δεν τελείωσε ποτέ.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν θα θελήσει να επεκταθεί πέραν των συγκεκριμένων περιοχών. Δεν θα εισέλθει στο Κιέβο. Ο προβληματισμός που υπάρχει είναι πως θα αντιδράσει η Δύση. Με στρατιωτικές αντιδράσεις θα σημαίνει πόλεμος στην Ευρώπη, με εκατομμύρια θύματα. Με οικονομικές επιπτώσεις απλώς θα προκαλέσει ακόμη περισσότερο τη ρωσική αρκούδα, που πλέον δείχνει ανοιχτά τα δόντια της.

Είναι περισσότερο από σαφές το μήνυμα του Πούτιν: αλλαγή κυβέρνησης στο Κιέβο, με αποδοχή των συμφωνιών του Μινσκ. Κάποιοι δεν θεωρούν απίθανο και ανάλογα με τις εξελίξεις να επιδιώξει το πλήρη διαχωρισμό της χώρας. Έτσι, όμως, η δυτική πλευρά της Ουκρανίας θα συνεχίσει να επιμένει στην ένταξη της στο ΝΑΤΟ. Κάτι που a priori δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό από τη πλευρά της Ρωσίας.

Ο Βλάντιμιρ Πούτιν δεν μπορούσε πλέον να υποχωρήσει εκ των βασικών του θέσεων. Ούτε και το επιθυμούσε. Ο στόχος ήταν ένας και αυτόν ακολουθούσε από την αρχή. Αυτή τη στιγμή εμφανίζεται έκθετος στη διεθνή κοινή γνώμη, πανίσχυρος όμως στη παγκόσμια σφαίρα των πολιτικών αποφάσεων και διεθνών οικονομικών κέντρων. Από παρίας, ισχυρός παράγοντας. Καμία πλέον απόφαση δεν θα δύναται να ληφθεί χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας.

Η απειλή του-όποιο κράτος συνδράμει θα δεχθεί την απάντηση της Ρωσίας-δείχνει και την αποφασιστικότητα του. Ο Πούτιν θέλει να επιβάλει τους όρους του, είτε με το τρόπο του ιστορικού αναθεωρητισμού είτε δια ροπάλου. Η Δύση δεν πρόκειται να συρθεί σε πόλεμο. Οι οικονομίες δεν έχουν φτάσει ακόμη στο τέλος της ιστορίας τους…