Εισβολή στην Ουκρανία: Η πιο σκοτεινή ώρα της Ευρώπης

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δημιουργεί μεγάλα προβλήματα και εγκυμονεί κινδύνους που η ιστορία τους έχει περιγράψει με τα πιο μελανά γράμματα. Όσο διαρκεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το ρήγμα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης.

Ακόμη, ο Ουκρανικός Πόλεμος έχει καταφέρει να ενώσει σε τέτοιο βαθμό την Δύση που όμοιο του έχει να υπάρξει από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Από την άλλη, ο Μπάιντεν έχει υιοθετήσει μία νέα ρητορική, η οποία βασίζεται στην συμμαχία της Δύσης προκειμένου να σταματήσει η ρωσική επεκτατικότητα. Αν και οι κυρώσεις έχουν αρχίσει να διαγράφουν με έντονο χρώμα τα σημάδια τους στην ρωσική οικονομία, η Μόσχα δείχνει να αντέχει και να οχυρώνεται με αντίμετρα που της εξασφαλίζουν χρόνο.

Μία σύγκρουση που επηρεάζει όλη την Ευρώπη

Η Πέμπτη, 24 Φεβρουαρίου 2022, είναι ομολογουμένως η πιο σκοτεινή ημέρα στην ευρωπαϊκή ιστορία μετά την βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. Αυτή η σύγκρουση, παρόλο που διαδραματίζεται στην περιφέρεια της ΕΕ, εν τούτοις επηρεάζει όλους τους Ευρωπαίους και θα πρέπει να μας ανησυχεί βαθιά όλους.

Τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, είναι σπάνιες οι πληροφορίες για το τι συμβαίνει επί τόπου. Υπήρξαν αναφορές για ρωσικές επιθέσεις με πυραύλους σε όλη την Ουκρανία, στο Κιέβο ακόμη και σε ουκρανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις αρκετά δυτικά, στην πόλη Λβιβ, σε απόσταση αναπνοής από τα πολωνικά σύνορα. Φαίνεται ότι οι Ρώσοι έχουν προχωρήσει σε ένα κίνημα με βαριά οπλισμένες δυνάμεις που μπαίνουν από την Κριμαία, πέρα από τα σύνορα του Ντονμπάς και από τη Λευκορωσία.

Το χειρότερο σενάριο

Το Άρθρο 4 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον απαιτεί ρητά τη διεξαγωγή διαβουλεύσεων για στρατιωτικά θέματα όταν “απειλείται η εδαφική ακεραιότητα, η πολιτική ανεξαρτησία ή η ασφάλεια οποιοδήποτε από τα μέλη”. Πραγματικά, η επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία ρισκάρει έναν καταστροφικό πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης και πιθανότατα, την έναρξη μιας αιματηρής εξέγερσης κατά της ρωσικής κατοχής, ακριβώς δίπλα από το ΝΑΤΟ.

Η προοπτική μιας ρωσικής κατοχής επί της Ουκρανίας παραμένει ευτυχώς αβέβαιη, αλλά με τα σημερινά γεγονότα και τις παραπλανητικές δικαιολογίες του Πούτιν για την απόφαση του να εισβάλει, η Δύση πραγματικά δεν έχει ιδέα προς τα που θα μπορούσε να οδηγηθεί η κρίση στη συνέχεια.

Η Ευρώπη -και το ΝΑΤΟ- πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο. Οι εξοντωτικές οικονομικές κυρώσεις είναι η κατάλληλη απάντηση τώρα. Αλλά είναι επίσης ηθικά δίκαιο για την ΕΕ και τους συμμάχους της να προσφέρουν κάθε δυνατή στήριξη για να βοηθήσουν την Ουκρανία να αντισταθεί στους εισβολείς.

Ο κρυφός πόθος του Ζελένσκι

Ο κύριος στόχος της κυβέρνησης του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι αυτό που αποκαλεί «ανάκτηση» της Κριμαίας. Ενώ αυτός ο στόχος είχε, στο παρελθόν, διατυπωθεί με όρους διπλωματίας. «Οι προσπάθειές μας στρέφονται στο να αναγκαστεί η Ρωσία να διαπραγματευτεί την επιστροφή της χερσονήσου μας», είπε ο Ζελένσκι στην διαδικτυακή πλατφόρμα της Κριμαίας, όπου η Ρωσία έχει αναγνωριστεί ως «στρατιωτικός αντίπαλος» και η ολοκλήρωση του στόχου των Ουκρανών μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ.

Το πώς σχεδιάζει ο Ζελέζνι να επιτύχει αυτόν τον στόχο χρησιμοποιώντας στρατιωτικά μέσα δεν έχει διευκρινιστεί. Το πιο πιθανό σενάριο θα περιλάμβανε την ταχεία εισαγωγή της Ουκρανίας κάτω από την «ομπρέλα» της προστασίας του ΝΑΤΟ με «ομάδες κρούσης», όπως αυτές που αναπτύσσονται στην Ανατολική Ευρώπη να σχηματίζονται επί ουκρανικό έδαφος και σύγχρονες αεράμυνες σε συνδυασμό με ετοιμοπόλεμα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ για την ασφάλεια του ουκρανικού εναέριου χώρου. Μόλις δημιουργηθεί αυτή η ομπρέλα, η Ουκρανία θα αισθανόταν έτοιμη να ξεκινήσει μια σύγκρουση ενάντια σε αυτό που αποκαλεί «ρωσική κατοχή της Κριμαίας», χρησιμοποιώντας και την αντισυμβατική πολεμική ικανότητα που έχει αποκτήσει από το 2015 μέσω της CIA.

Ένας βετεράνος καταθέτει την άποψή του

Ο Σκοτ Ρίτερ, πρώην αξιωματικός πληροφοριών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ καταθέτει την δική του – βαρύνουσας σημασίας – απόψη: «Είμαι κάποιος που κάποτε εκπαιδεύτηκε για να πολεμήσει τον σοβιετικό στρατό και μπορώ να βεβαιώσω ότι ένας πόλεμος με τη Ρωσία δεν θα έμοιαζε με τίποτα από όσα έχει βιώσει ο αμερικανικός στρατός μέχρι τώρα. Ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ούτε οργανωμένος, ούτε εκπαιδευμένος, ούτε εξοπλισμένος για να πολεμήσει τους Ρώσους.

Ούτε διαθέτει πολεμικό δόγμα ικανό να υποστηρίξει μεγάλης κλίμακας συνδυασμένη σύγκρουση. Εάν οι ΗΠΑ επρόκειτο να παρασυρθούν σε έναν συμβατικό χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία, θα βρισκόταν αντιμέτωπες με πρωτοφανή συντριβή στην αμερικανική στρατιωτική ιστορία. Εν ολίγοις, θα ήταν μια τραγωδία. Το 2016, ο τότε υποστράτηγος McMaster, όταν μιλούσε για τα αποτελέσματα μιας μελέτης – του Russian New Generation Warfare – που είχε αρχίσει το 2015 για να εξετάσει τα μαθήματα από τις μάχες στην ανατολική Ουκρανία, είπε ότι: «Μελέτες στην Ουάσιγκτον δείχνουν ότι οι Ρώσοι έχουν ανώτερη ισχύ πυροβολικού, καλύτερα οχήματα μάχης και έχουν μάθει την περίπλοκη χρήση των μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων (UAV). Σε περίπτωση που οι αμερικανικές δυνάμεις βρεθούν σε έναν χερσαίο πόλεμο με τη Ρωσία θα ξυπνήσουν απότομα σε ένα σκληρό και απάνθρωπο περιβάλλον».

“O αμερικανικός στρατός δεν είναι ικανός να νικήσει έναν αντίπαλο στο πεδίο της μάχης”

Και συνεχίζει ο Σκοτ Ρίτερ: «Η 20ετής περιπέτεια των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στο Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Συρία απέδειξε ότι ο αμερικανικός στρατός δεν είναι ικανός να νικήσει έναν αντίπαλο στο πεδίο της μάχης. Αυτή η πραγματικότητα επισημάνθηκε σε μια μελέτη που εκπονήθηκε από την 173η Αερομεταφερόμενη Ταξιαρχία του Στρατού των ΗΠΑ, την κεντρική αμερικανική συνιστώσα της Δύναμης Ταχείας Ανάπτυξης του ΝΑΤΟ, το 2017. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Ευρώπη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένες, υποστελεχωμένες και ανεπαρκώς οργανωμένες για να αντιμετωπίσουν ενδεχόμενη στρατιωτική επίθεση από τη Ρωσία. Η έλλειψη βιώσιμης ικανότητας αεράμυνας και ηλεκτρονικού πολέμου, όταν συνδυάζεται με την υπερβολική εξάρτηση από δορυφορικές επικοινωνίες και συστήματα πλοήγησης GPS, θα είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του αμερικανικού στρατού και μάλιστα γρήγορα, αν αντιμετώπιζαν έναν αντίπαλο που θα ήταν οργανωμένος.

Το ζήτημα δεν είναι μόνο ποιοτικό, αλλά και ποσοτικό – ακόμα κι αν ο στρατός των ΗΠΑ μπορούσε να σταθεί όρθιος απέναντι σε έναν Ρώσο αντίπαλο (κάτι που δεν μπορεί), του λείπει το σθένος για να επιβιώσει σε οποιαδήποτε συνεχή μάχη ή εκστρατεία. Η ανωτερότητα που κατέχει η Ρωσία στις βολές πυροβολικού είναι συντριπτική, τόσο ως προς τον αριθμό των συστημάτων πυροβολικού που έχουν τοποθετηθεί, όσο και ως προς τη φονικότητα των πυρομαχικών που χρησιμοποιούνται.