«Αυτή είναι η ιστορία μας»: Τα μουσεία στην Ουκρανία μετακινούνται για να προστατεύσουν την εθνική κληρονομιά

Ο αγώνας είναι σε εξέλιξη για την προστασία της κληρονομιάς της Ουκρανίας καθώς αυξάνονται οι φόβοι για μια ρωσική ώθηση στα δυτικά της χώρας. Το Εθνικό Μουσείο Andrey Sheptytsky μετακινεί τα έργα αξίας στην πόλη Lviv, η οποία μέχρι στιγμής είναι σχετικά ασφαλής. Ο Γενικός Διευθυντής Ihor Kozhan επιβλέπει το προσωπικό του πολιτιστικού ιδρύματος, του μεγαλύτερου μουσείου τέχνης της Ουκρανίας, καθώς εργάζεται για την προστασία της πολύτιμης τέχνης.

Σε μια μερικώς άδεια γκαλερί, οι υπάλληλοι τοποθέτησαν προσεκτικά τυλιγμένα κομμάτια μπαρόκ σε χαρτόκουτα. Λίγα μέτρα μακριά, μια ομάδα κατέβηκε τη μεγαλοπρεπή κεντρική σκάλα μεταφέροντας ένα γιγάντιο έργο ιερής τέχνης, το εικονοστάσι Bohorodchany του 18ου αιώνα.

“Μερικές φορές τα δάκρυα έρχονται γιατί έχει γίνει πολλή δουλειά εδώ. Χρειάζεται χρόνος, ενέργεια. Κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να νιώθεις ευχαριστημένος”, λέει ο Kozhan.

«Σήμερα βλέπεις άδειους τοίχους, οπότε νιώθεις πίκρα και λύπη. Δεν το πιστεύαμε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι θα μπορούσε να συμβεί αυτό», προσθέτει.

Οι πόρτες του μουσείου στη δυτική πόλη Lviv έχουν κλείσει από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στις 24 Φεβρουαρίου, εν μέσω ανησυχιών για μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς σε ολόκληρη τη χώρα καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται. Ο Κόρζαν είπε ότι λαμβάνει καθημερινά τηλεφωνήματα από άλλα ευρωπαϊκά πολιτιστικά ιδρύματα που του προσφέρουν βοήθεια καθώς αυτός και το προσωπικό του αγωνίζονται για τη διατήρηση των έργων του μουσείου γιατί αποτελούν εθνική κληρονομιά.

Θυμός και απογοήτευση στον πολιτιστικό τομέα της Ουκρανίας

Η Άννα Ναουρόμπσκα, επικεφαλής του τμήματος σπάνιων χειρογράφων και βιβλίων, είπε ότι ακόμα δεν ξέρει πού να αποθηκεύσει με ασφάλεια τη συλλογή περισσότερων από 12.000 αντικειμένων που είναι συσκευασμένα σε κουτιά. Η διαδικασία μετεγκατάστασης και ο φόβος ότι η συλλογή κινδυνεύει σε περίπτωση επίθεσης στην πόλη την κυριεύει.

“Αυτή είναι η ιστορία μας, αυτή είναι η ζωή μας. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς”, είπε η Ναουρόμπσκα.

Πήγε σε ένα άλλο δωμάτιο και σήκωσε έναν τεράστιο τόμο, με δάκρυα να σχηματίζονται στα μάτια της. «Είναι ένα ρωσικό βιβλίο», είπε, βάζοντάς το ξανά στο ράφι. “Είμαι τόσο θυμωμένη.”

Όπως το μουσείο, άλλες τοποθεσίες στο Lviv σπεύδουν να προστατεύσουν έργα καλλιτεχνικής ή πολιτιστικής σημασίας. Οι προθήκες στο Μουσείο Ιστορίας της Θρησκείας είναι σχεδόν άδειες.

Οι εργαζόμενοι συναρμολογούν μεταλλικά δοχεία στο αίθριο για να αποθηκεύσουν με ασφάλεια τα υπόλοιπα αντικείμενα πριν τα τοποθετήσουν στα υπόγεια. Στον Λατινικό Καθεδρικό Ναό, τα γλυπτά έχουν καλυφθεί με χαρτόνι, αφρό και πλαστικό για να προστατεύονται από πιθανά σκάγια.

Ανάμεσα στους γυμνούς τοίχους και τα σκεπασμένα αγάλματα, ο Κοζάν θρήνησε για το άδειο μουσείο, το οποίο έχει επιβιώσει από δύο παγκόσμιους πολέμους.

«Αυτή είναι η ιστορία μας, Τα μουσεία πρέπει να ζουν. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι εκεί, και πρώτα από όλα τα παιδιά. Πρέπει να μάθουν τα βασικά του πολιτισμού τους», είπε.