Πούτιν-Ζελένσκι: Μία συνάντηση που [μάλλον] δεν θα γίνει ποτέ

Η πρώτη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ρωσίας-Ουκρανίας, ολοκληρώθηκε ανεπιτυχώς. Ούτε για τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν. Το παράθυρο μπορεί να άνοιξε, γιατί από μόνος του, ο απευθείας διάλογος των δυο υπουργών Εξωτερικών κατά τη διάρκεια ενός πολέμου είναι μια νίκη της διπλωματίας.

Όσοι, γνωρίζουν καλά τη προσωπικότητα του προέδρου της Ρωσίας, συνεχίζουν να επιμένουν πως η συνάντηση με τον Ουκρανό ομόλογο του, είναι αδύνατον να πραγματοποιηθεί. Επί επτά ολόκληρα χρόνια ο Βλάντιμιρ Πούτιν επεδίωκε μια τέτοια συνάντηση. Οι συνεχείς αναβολές και οι αρνήσεις, προκάλεσαν κλίμα δυσαρέσκειας και στις δυο πλευρές. Ειδικά σε εκείνη του ισχυρότερου.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας, είναι γεγονός πως διεξάγει πόλεμο σε δυο μέτωπα: στρατιωτικό και οικονομικό.

Με τα άρματα μάχης στο έδαφος της Ουκρανίας και στην αποκλεισμένη Μόσχα, εξαιτίας των κυρώσεων. Το χτύπημα στο δεύτερο μέτωπο είναι ισχυρότερο, όπως αποδεικνύεται του πρώτου. Η Μόσχα δείχνει να μην αντέχει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το ρούβλι υποτιμάται σχεδόν καθημερινώς, οι αγορές αποκλείουν τη Ρωσία, σε όλα τα μέτωπα, ο πληθωρισμός εκτιμάται πως πολύ σύντομα θα φτάσει το 30%. Δηλαδή στα όρια του πληθωριστικού χρήματος και της ολικής πτώχευσης.

Μια μικρή ήττα είναι προτιμότερη από την ολέθρια , λένε οι στρατηγοί, όταν βρίσκονται με τη πλάτη στο τοίχο. Και οι διπλωμάτες καλούνται όταν η διαφαινόμενη ολέθρια ήττα φαντάζει πιο ώριμη στον ορίζοντα. Η ισχυρή Ρωσία, διακινδυνεύει. Όχι τόσο στα στρατιωτικά μέτωπα- αν και εκεί ο Ουκρανικός λαός δείχνει μεγάλη γενναιότητα- όσο στα οικονομικά προβλήματα που μοιάζουν να προσομοιάζουν με πυρηνικές βόμβες. Οι εκρήξεις στις τιμές των αγαθών, καταγράφουν ιστορικά υψηλά ενώ το κλείσιμο μεγάλων διεθνών εταιρειών προμηνύει γεωμετρική αύξηση της ανεργίας. Οι αριθμοί μερικές φορές, λένε την αλήθεια…

Η επόμενη ημέρα για τον Βολοντιμίρ Ζελένσκι, δεν διαγράφεται ρόδινη.

Πολλοί είναι εκείνοι που στη διεθνή διπλωματία διακρίνουν την αναγκαία παραίτηση του. Είναι άδικη η επίθεση στο λαό του, αλλά η συνέχιση του πολέμου έχει ευθύνες. Και ο πρόεδρος της Ουκρανίας θα κληθεί πολύ σύντομα να τις αντιμετωπίσει. Ακόμη και η διατήρηση του, στην ηγεσία της χώρας, η λήξη του πολέμου με αποδοχή όρων της Ρωσίας, μπορεί να ισχυροποιεί τη θέση του, αλλά αυτό προσώρας.

Η επόμενη ημέρα για την Ουκρανία απαιτεί λεπτές χειρισμούς και άλλο δρόμο, στην εξωτερική πολιτική, στην οικονομία, στην ανασυγκρότηση του κράτους. Οι διεθνείς πρωτοβουλίες και συνεργασίες οφείλουν να είναι και προς τις δυο πλευρές. Καθώς είναι δεδομένο πως η Ουκρανία δεν θα ενταχθεί ποτέ ούτε στο ΝΑΤΟ ούτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια διαλυμένη χώρα με πληγωμένο τον εθνικό εγωισμό, με εκατοντάδες θύματα και εκατομμύρια μετανάστες, οι αποφάσεις θα είναι αποτέλεμα λεπτών χειρισμών. Η πιο γειτονική χώρα είναι η Ρωσία. Η Ευρώπη είναι ήδη μακριά…