Πέντε διεθνώς αναγνωρισμένοι δημιουργοί, ανάγουν την επιπλοποιία σε υψηλή τέχνη

Είτε πρόκειται για μια ευρείας κλίμακας αφηρημένη ζωγραφική είτε για ένα μικρό αλλά βαρύ χυτό μπρούτζινο γλυπτό, η τέχνη τείνει να προκαλεί συγκεκριμένα συναισθήματα όταν το βλέμμα μας πέφτει πάνω της. Η τέχνη άλλωστε αγγίζει μόνο τις  ευγενικές ψυχές. Ένα νέο κύμα διεθνών κατασκευαστών, ωστόσο, δημιουργεί εξαιρετικά λειτουργικά έπιπλα που εκπληρώνουν τον συγκεκριμένο σκοπό τους—να παρέχουν μια επίπεδη επιφάνεια για φαγητό, να ρίχνουν φως σε έναν σκοτεινό χώρο ή να προσφέρουν ένα καλλιτεχνικό στοιχείο σε ένα γκρι σκοτεινό και αδιάφορο δωμάτιο.

Από το καναδικό δίδυμο συζύγων που κατασκευάζει τεράστια φωτιστικά που μιμούνται την εμβληματική σειρά, από τα μαργαριτάρια της Coco Chanel μέχρι την υφαντουργή με έδρα τη Βαρκελώνη που αναζητά έμπνευση την κληρονομιά της από την Γκάνα, οι σημερινοί διεθνείς κατασκευαστές εισάγουν τη συναισθηματική επίδραση της τέχνης στη λειτουργικότητα των επίπλων ανά  όλον τον κόσμο.

Elnaz Namaki Studio

«Είχα διάφορες σχεδιαστικές επιρροές που διαμόρφωσαν τις ικανότητες μου και την αγάπη μου για την ανάμειξη στυλ για να δημιουργήσω μοναδικούς, εκλεκτικούς, πολυεπίπεδους εσωτερικούς χώρους», εξηγεί η γεννημένη στη Βρετανία Elnaz Namaki, η οποία πέρασε τα παιδικά της χρόνια μεταξύ του Λονδίνου και μιας κοντινής αγγλικής επαρχίας. Αν και η Ιρανή σχεδιάστρια επίπλων έζησε αργότερα στο Παρίσι και στη συνέχεια στην Κωνσταντινούπολη, η αγγλική της κληρονομιά ρέει στα κομμάτια της.

«Τα πάντα είναι εμπνευσμένα από το hygge, το οποίο βρίσκεται στην καρδιά της δανικής κουλτούρας», προτείνει η Namaki. «Περιγράφει αυτούς που λαχταρούν τη θαλπωρή και την άνεση και η συλλογή μου Luuna έχει σχεδιαστεί για να προκαλεί τη ζεστασιά και την άνεση που συνοψίζει το hygge».

Djivan Schapira

Υπάρχει κάτι νοσταλγικό με τα λακαρισμένα κομμάτια του Djivan Schapira – μια τραπεζαρία 12 ατόμων από ρητίνη σε κοραλλιογενείς αποχρώσεις που μοιάζει περισσότερο με μια vintage σανίδα του σερφ που ισορροπεί σε χοντρά κυλινδρικά πόδια παρά με ένα έπιπλο, μια αποπνικτική επιτραπέζια λάμπα που αποτελείται από ένα γυαλιστερό δισκάκι από λινάτσα ένα φλογερό κόκκινο ένθετο που δημιουργεί ένα ζεστό σκηνικό για έναν μόνο εκτεθειμένο λαμπτήρα, και ένα εντυπωσιακό τραπεζάκι σαλονιού με διακριτικές ορειχάλκινες κορδέλες που περιβάλλουν τις πολυεπίπεδες πράσινες επιφάνειες, μεταξύ άλλων.

Τα έργα τέχνης ρετρό έμπνευσης του 28χρονου Γάλλου ομογενούς είναι το αποτέλεσμα των κάπως ασύνδετων ενδιαφερόντων του: «Εμπνέομαι πολύ από τα κλασικά αυτοκίνητα, το σχέδιο της Διαστημικής Εποχής, τις λάμπες λάβας και τη γαλλική ύπαιθρο όπου μεγάλωσα» λέει χαρακτηριστικά. «Αλλά εμπνέομαι περισσότερο από τον πατέρα μου, Antoine Schapira», τον καλλιτεχνικό πατριάρχη της οικογένειας. Όλες οι πολύ διαφορετικές επιρροές του βρίσκουν αβίαστα η μία την άλλη στο έργο του, το οποίο ο νεαρός καλλιτέχνης με έδρα τη Νέα Υόρκη εκθέτει στις γκαλερί High Line Nine στη Νέα Υόρκη μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

Larose Guyon

Συνεργάτες τόσο στη ζωή όσο και στις επιχειρήσεις, η Audrée Larose και ο Félix Guyon φέρνουν μια φινέτσα του Παλαιού Κόσμου στη δουλειά τους, η οποία διαμορφώνεται από ντόπιους τεχνίτες που χρησιμοποιούν savoir-faire και παραδοσιακές τεχνικές στο στούντιο τους στο Verchères του Κεμπέκ. Τα κομμάτια τους, τα οποία κυμαίνονται από μια σειρά από κοσμήματα που τιμούν το κομψό είδωλο της μόδας Coco Chanel έως έναν πολυέλαιο που αποτελείται από αστραφτερούς παλαιωμένους ορειχάλκινους δίσκους που γνέφουν στον Pierre Le Royer, έναν γαλλοκαναδικό ισχυρό άνδρα του 19ου αιώνα, τα κομμάτια φορούν περίπλοκες σιλουέτες προσφέρουν τόσο φως όσο και χάρισμα. Η Larose παραδέχεται: «Συχνά λέμε ότι δεν είμαστε γιατροί και δεν σώζουμε ζωές, αλλά πάντα προσπαθούμε να βρούμε έναν σκοπό στη δουλειά μας. Το δικό μας είναι να φέρουμε ποίηση και μαγεία στα σπίτια των ανθρώπων».

Η ποίηση και η μαγεία μπορεί να είναι τα αποσπάσματα από τα τελειωμένα κομμάτια τους, αλλά τα εκλεκτά κοσμήματα ήταν πάντα πηγή έμπνευσης πίσω από τις αισθησιακές συλλογές τους. Από το Perle 1, ένα απαλά μαρμάρινο φως σφαίρας που ισορροπεί στο κέντρο μιας σατινέ μεταλλικής αλυσίδας, μέχρι το Otéro, ένα κομψό αφιέρωμα στην Caroline Otéro και το πάθος της για αστραφτερά, εντυπωσιακά κοσμήματα, είναι ξεκάθαρο πόσο μεγάλο ρόλο παίζουν τα κοσμήματα στο στούντιο τους. Η Larose προσθέτει: «Για τη νέα μας συλλογή, που ξεκινά την άνοιξη του 2022, στρέψαμε τις εμπνεύσεις μας προς τη μαγευτική φύση που περιβάλλει, καθώς εξερευνούμε και ερμηνεύουμε εκ νέου το κινούμενο τοπίο και την πολυπλοκότητα των στοιχείων της φύσης».

Andile Dyalvane

Τα ευαίσθητα κεραμικά από τερακότα του Νοτιοαφρικανού καλλιτέχνη Andile Dyalvane είναι ταυτόχρονα γήινα και κομψά. Είναι επίσης τρομερά μοντέρνα με όλους τους σωστούς τρόπους, συνδέοντας την κληρονομιά του Xhosa και την πιο μοντέρνα επιρροή του. Και παρόλο που τα κομμάτια του -βάζα, πιατέλες και ειδική διακόσμηση- τείνουν να υπερηφανεύονται για τα αφηρημένα του σχέδια και τις κυβιστικές ανθρώπινες φιγούρες, μεγάλο μέρος της έμπνευσης του Dyalvane προέρχεται από την παιδική του ηλικία στο αγροτικό χωριό Ngobozana. Εξηγεί μάλιστα πως «Η φύση της εκπαίδευσης βασίστηκε στο καθεστώς του απαρτχάιντ, το οποίο επεξεργάστηκε τα προγράμματα σπουδών για να κάνει διακρίσεις εις βάρος ορισμένων ομάδων. Η εκπαίδευση του Μπαντού δεν επέτρεπε θέματα όπως η τέχνη, κάτι που θα επέτρεπε υπερβολική φαντασία, οπότε όχι, δεν γνώριζα και δεν μου επέτρεπαν να θεωρώ τον εαυτό μου καλλιτέχνη από νεαρή ηλικία».

Όπως πολλοί δημιουργικοί που δεν συνειδητοποίησαν τις καλλιτεχνικές του κλίσεις παρά αργότερα στη ζωή του, ο Dyalvane βρήκε την αδυναμά του στον πηλό.

«Η ευγνωμοσύνη και η χαρά είναι το κλειδί της δημιουργίας μου», καταλήγει.

Ricardo Graham Ferreira

Ο Ricardo Graham Ferreira μπορεί να πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην παραθαλάσσια πόλη του Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά από τότε που ξεκίνησε τη δική του εταιρεία επίπλων, μετακόμισε σε ένα μικρό χωριό μέσα στα βουνά. Στο στούντιο του στο Nova Friburgo, ο Ferreira κατασκευάζει με το χέρι γλυπτά αλλά και ευαίσθητα κομμάτια από ξύλο. Σημειώνει, «Εκφράζω την έμπνευσή μου μέσα από το ξύλο. Χρησιμοποιώ χειροτεχνικές τεχνικές για να μετατρέψω το ξύλο σε έπιπλα και διακοσμητικά κομμάτια. Τα χέρια είναι πάντα παρόντα στη δουλειά μου. Είναι, κατά τη γνώμη μου, τα πιο πολύτιμα εργαλεία». Τα κομμάτια του—πάγκοι με γωνίες χελιδονοουρές, αναπαλαιωμένες ξαπλώστρες από τροπικό σκληρό ξύλο, των οποίων η κεκλιμένη πλάτη είναι μια καλλιτεχνική έκφραση συνυφασμένου κορδονιού ράμι και φυτικών ινών και ένα εργονομικό τρίποδο σκαμπό που χρησιμεύει ως μια απαλή υπενθύμιση ότι η απλότητα τείνει να βασιλεύει για κάποιο λόγο— είναι αναμφισβήτητα ποιητικά τόσο στο σχήμα τους όσο και η προσοχή στη λεπτομέρεια.

«Σήμερα, χρησιμοποιώ μόνο τοπικά δάση —σχεδόν μόνο τροπικά— από βιώσιμη διαχείριση δασών και ανακυκλωμένο ξύλο», προσθέτει. Και παρόλο που τόσοι πολλοί κατασκευαστές στρέφονται προς την τοπικά διαθέσιμη οσφυϊκή τους περιοχή γίνεται πιο συνηθισμένη αυτές τις μέρες, αυτή η έμφαση στην εύρεση μοναδικών υλικών βαθιά μέσα στον Αμαζόνιο ενώ είναι μια μοναδική βραζιλιάνικη άποψη για το σχεδιασμό επίπλων.