Οι [επερχόμενες] εκλογές και η αστική αυτοπεποίθηση του ΣΥΡΙΖΑ…

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δημιούργησε νέες συνθήκες σε παγκόσμιο επίπεδο. Προκάλεσε, όμως, και αλλαγές στη Κουμουνδούρου. Μετά τις πρώτες «θολές» ημέρες των ρωσικών επιθέσεων, ο Αλέξης Τσίπρας, ξεκαθάρισε τη θέση του κόμματος, διαχωρίζοντας τη θέση του, από εκείνους που ακόμη και μέχρι σήμερα, επιμένουν να διατηρούν τη φημισμένη «ουδετερότητα».

Η ρωσική επίθεση, όμως, δεν προκάλεσε μόνο ιδεολογική αμηχανία στο ΣΥΡΙΖΑ, «διέσωσε» και «συσπείρωσε» την εσωτερική σύγκρουση που είχε εκτιναχθεί με τη γνωστή φράση του Ευκλείδη Τσακαλώτου,που μάλλον αντιλήφθηκε έστω και μα καθυστέρηση πως «όταν τρώνε δεν μιλάνε», όπως με δηκτικό τροπο είχε σημειώσει και ο Παντελής Μπουκάλας κατά τη παρουσίαση του βιβλίου, του πρώην υπ. Οικονομικών.

Όλα αυτά προσώρας, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεσούσης της Ουκρανικής κρίσης, βρέθηκε ενώπιον ενός άλλου, ακόμη μεγαλύτερου του εσωκομματικού προβλήματος: των επερχόμενων εκλογών. Στη Κουμουνδούρου, μπορεί να πιέζουν για «εκλογές εδώ και τώρα» αλλά γνωρίζουν πως τα σύννεφα που έχουν συγκεντρωθεί πάνω από τη πλατεία, προμηνύουν μπόρες.

Αν, για παράδειγμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης προκαλέσει πρόωρες εκλογές την άνοιξη, η εσωκομματική μάχη του συνεδρίου, θα μεταφερθεί στη σύγκρουση των ψηφοδελτίων. Και αυτό έχει πολλαπλά μέτωπα: η μάχη της συγκρότησης των ψηφοδελτίων-με τις τάσεις να επιδιώκουν τη μέγιστη συμμετοχή-τη σταυροδοσία-που σημαίνει ανθρωποφαγία-και τέλος, το αποτέλεμα των εκλογών, με τους εκλεγμένους βουλευτές. Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, ο υπεύθυνος θα είναι ένας…

Είναι γεγονός πως οι τόνοι έχουν πέσει.

Η Ουκρανική κρίση, τρόμαξε κυριολεκτικά το ΣΥΡΙΖΑ. Ιδεολογικές εμμονές, φαντασιώσεις του παρελθόντος, αλλά και το νέο γεωπολιτικό περιβάλλον που εμφανίζεται, δημιούργησε  νέες ανάγκες αντιπολιτευτικής τακτικής, με συνέπεια να μειωθούν οι εσωτερικές εντάσεις.

Ταυτοχρόνως έγινε αντιληπτό σε πολλούς εντός του κόμματος, το γεγονός της μικρής συμμετοχής στις προσυνεδριακές διαδικασίες αλλά και της επικάλυψης του γεγονότος του συνεδρίου, με σοβαρότερα ζητήματα της κοινωνίας, όπως η ακρίβεια, οι αυξήσεις στα καύσιμα, η ενεργειακή έκρηξη, ο πληθωρισμός, ο κίνδυνος της επανεμφάνισης των μνημονιακών εποχών. Αλλά και ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και γεωστρατηγικής για την ευρύτερη Βαλκανική και όχι μόνο.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία, αποτέλεσαν ένα ηχηρό κώδωνα εντός της Κουμουνδούρου.

Η ηγεσία του κόμματος ανέλαβε την ευθύνη της «καθαρής απόστασης» από ρωσικά σύννεφα που είχαν συγκεντρωθεί και του ολικού ξεκαθαρίσματος ενόψει συνεδρίου. Κινήσεις που διέσωσαν όχι μόνον την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά δημιούργησαν και θετικό κλίμα στη κοινωνία, με τις συχνές επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα.

Πριν από χρόνια ο Γιάννης Δραγασάκης, στον γράφοντα, είχε τονίσει την ανάγκη της «βίαιης ωρίμανσης του ΣΥΡΙΖΑ». Μια αργή και δειλή πορεία που φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος της. Η Ουκρανία δημιούργησε την ανάγκη πιο γοργών βημάτων.

Ίσως η «αστική αυτοπεποίθηση», στο βάθος της να υπονοεί τη «βίαια ωρίμανση». Αλλά ποιον ενδιαφέρει όταν διαλύονται τα εισοδήματα;…