Χρυσή Αυγή: Καθαρογράφηκε η ιστορική απόφαση καταδίκης της – Κόλαφος το σκεπτικό

Περί τις 12.600 σελίδες αριθμεί το σκεπτικό της ιστορικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής που δημοσιεύθηκε μετά από 17 μήνες.

Στο ογκώδες σκεπτικό της απόφασης που ανακοίνωσε από έδρας το πρωί της 7ης Οκτωβρίου 2020 η πρόεδρος του δικαστηρίου και σημερινή αρεοπαγίτης Μαρία Λεπενιώτη περιλαμβάνεται βήμα προς βήμα η αξιολόγηση όλων εκείνων των στοιχείων που οδήγησαν τους δικαστές στην κρίση ότι η Χρυσή Αυγή δρούσε ως εγκληματική οργάνωση.

Το σκεπτικό “κόλαφος”

Συγκεκριμένα μεταξύ άλλων στο σκεπτικό τους οι δικαστές αναφέρουν τα εξής:

Η χρυσή Αυγή ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως ολιγάριθμη ομάδα εθνικοσοσιαλιστικής επιμόρφωσης με επικεφαλής τον κατηγορούμενο Νικόλαο Μιχαλολιάκο, η οποία στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε πολιτικό σχηματισμό κατά τα πρότυπα του γερμανικού εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος με την επωνυμία λαϊκός σύνδεσμος Χρυσή Αυγή.

Η ιδεολογική διακήρυξη που είναι κείμενο αμιγώς εθνικοσοσιαλιστικό όπως και μεγάλος αριθμός φωτογραφιών, εγγράφων, βίντεο του Αδόλφου Χίτλερ των SS με ναζιστικά σύμβολα, ναζιστικές σημαίες, στρατιωτικές στολές των ναζί.

Κύριο χαρακτηριστικό της εγκληματικής οργάνωσης η οποία εκκολάφθηκε και στους κόλπους του πολιτικού σχηματισμού και μετέπειτα πολιτικού κόμματος με την επωνυμία λαϊκός σύνδεσμος Χρυσή Αυγή και δραστηριοποιείτο υπό την κάλυψη του, ήταν η ιεραρχική δομή της, με επικεφαλής τον αρχηγό της Νικόλαο Μιχαλολιάκο, στη συνέχεια τους βουλευτές του κόμματος οι οποίοι είχαν οριστεί και περιφερειάρχες σε συνενωμένες μεγάλες εκλογικές περιφέρειες για τον συντονισμό των δράσεων και τέλος τους υπεύθυνους κάθε τοπικής οργάνωσης που αποκαλούνταν πριν αρχές.

Η εγκληματική τους δράση που σκοπό είχε την διά της βίας αντιμετώπιση των αλλοδαπών, των ιδεολογικών αντιπάλων, των αντιφρονούντων και δια του τρόπου αυτού την επιβολή και διάδοση πολιτικών ιδεών και θεωριών, εκδηλωνόταν μέσω των τοπικών οργανώσεων και πάντα υπό την καθοδήγηση ανώτερου στην ιεραρχία στελέχους της.

Η ιεραρχική δομή της Χρυσής Αυγής ήταν τέτοια ώστε να εξασφαλίζει όχι μόνο ότι κάθε κατώτερο όργανο θα υπακούει στις εντολές του ανώτερου, αλλά περαιτέρω ότι καμιά κομματική ενέργεια δεν θα υλοποιείται χωρίς την ρητή εκ των προτέρων εντολή του ανώτερου οργάνου που φτάνει ως την κεντρική διοίκηση.

Η αρχή αυτή επαναλαμβάνεται από τα στελέχη της οργάνωσης και αποτελεί αντικείμενο εγκυκλίων.

Η αρχή του αρχηγού αποδεικνύεται ότι διαπερνά την ιεραρχική δομή της εγκληματικής οργάνωσης από την αρχή της ίδρυσης της. Ο γενικός γραμματέας, ο αρχηγός, ο ανώτατος ηγέτης, ο Νίκος Μιχαλολιάκος έχει την απόλυτη, απεριόριστη και αδιαμφισβήτητη εξουσία ως και την απόλυτη ευθύνη των τελικών αποφάσεων.

Η επιχειρησιακή δράση της Χρυσής Αυγής έναντι τρίτων υλοποιείται από επίλεκτες ομάδες στελεχών, μελών, υποστηρικτών που ασπάζονται τους σκοπούς της και την ιδεολογία της, για την οποία τακτικές ήταν οι ιδεολογικού προσανατολισμού επιμορφωτικές συναντήσεις, όπου αναλύονται θέματα σχετικά με τις απόψεις και τους στόχους της Χρυσής Αυγής από ειδικούς ομιλητές.

Πρόκειται για ομάδες ατόμων που συμμετείχαν σε παραστρατιωτικές εκπαίδευσεις, έφεραν ομοιόμορφη στρατιωτική ενδυμασία, κατείχαν σχεδόν όλοι παράνομα όπλα και επιτίθετο σε συγκεκριμένες ομάδες – στόχους.

Στην Χρυσή Αυγή τα θύματα της επιλέγοντό ανάμεσα σε κατηγορίες ανθρώπων που είχαν χαρακτηριστεί ως «εχθροί» (Πρόσφυγες, μετανάστες, πολιτικοί αντίπαλοι κι άλλα).

Η στοχοποίηση εκφράζεται μέσω της ρητορικής μίσους και της διαδικασίας «απανθρωποποίησής» των εχθρών, που στη συνέχεια γινόταν πράξη μέσα από τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου. Τα τάγματα εφόδου υλοποιούσαν την πολιτική της Χρυσής Αυγής και γι’ αυτό δεν αποδοκιμάζοντο αλλά επιβραβεύοντο και η δράση τους επικροτείτο.

Η δημόσια αυτή ρητορική μίσους του αρχηγού, της ηγετικής ομάδας ως και υψηλόβαθμων στελεχών του κόμματος απέναντι σε όσους σκέφτονται διαφορετικά, απέναντι σε πολιτικούς αντιπάλους, αντιφρονούντες, μετανάστες απέναντι σε κατηγορίες ανθρώπων που ανήκουν στους χαρακτηρισμένους εχθρούς του, καλλιεργούσαν την ιδέα και πράξη της φυλετικής υπεροχής, διαμόρφωναν σκόπιμα και όχι τυχαία σε ορισμένους οπαδούς στελέχη και μέλη αντίστοιχη συνείδηση, εξουδετέρωναν τους ενδοιασμούς, ηθικούς φραγμούς και αναστολές τους και εξοικειώνουν αυτούς με τη χρήση βίας και με το έγκλημα.

Η επιθετική αυτή δημόσια ρητορική γεμάτη μίσος και απροκάλυπτη βία διαμορφώνει σε ορισμένους οπαδούς, μέλη και στελέχη που δρούσαν στα πλαίσια μιας οργάνωσης με αυστηρή ιεραρχία, πίστη σε πολιτικές και συνθήματα, όπως αίμα τιμή Χρυσή Αυγή, πειθαρχία και απόλυτη υπακοή των κατώτερων στους ανώτερους όπως τις στρατιωτικές μονάδες, συνείδηση που υποβιβάζει σε κατώτερα ανθρώπινα όντα τον αντιφρονούντα, τον πολιτικό αντίπαλο, τον μετανάστη, πυροδοτούσε και διευκόλυνε την τέλεση των εγκληματικών πράξεων προς υλοποίηση των καταστατικών της οργάνωσης στόχων, ενοχοποιώντας το θύμα.

Αναφορικά με τους μετανάστες η ρητορική αυτή αποτέλεσε μήνυμα, σήμα ότι το έθνος που κινδυνεύει πρέπει να απαλλαγεί από τους μη ανήκοντες στην φυλή. Έτσι οι δράστες επειδή δρούσαν υπό την κάλυψη της ηγεσίας του κόμματος, εγκληματικές πράξεις ρατσιστικές επιθέσεις σε βάρος αλλοδαπών εκλαμβάνονται ως υποχρέωση και καθήκον τους ως εθνικιστές να υλοποιήσουν την εξόντωση τους, συμβάλλοντας στην κάθαρση της φυλής. Από την συνεκτιμήσεις και στην αξιολόγηση όλων των ανωτέρω σαφώς προκύπτει ότι καμία από τις κατώτερο αναφερόμενες εγκληματικές ενέργειες δεν θα είχε γίνει σε αντίθεση με τη θέλησή της ηγεσίας και χωρίς τη γνώση της.

Οργανωμένο έγκλημα η δολοφονία Φύσσα

Στην απόφαση γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δολοφονία του Παύλου Φύσσα επισημαίνοντας:

Ο Παύλος Φύσσας δεν πρόλαβε να αντιδράσει απέναντι στον Γιώργο Ρουπακιά, ο οποίος ενεργώντας βάση σχεδίου κινήθηκε πράγματι κυκλωτικά, σε σχέση με τους υπόλοιπους επιτιθέμενους Χρυσαυγίτες που με τα αλλεπάλληλα κύματα επιθέσεων σε βάρος του Παύλου Φύσσα, ανέμεναν το Ρουπακιά να έρθει από διαφορετική κατεύθυνση και να αιφνιδιάσει τον Παύλο Φύσσα όπως και έγινε.

Ο εν λόγω δράστης δεν είχε οποιαδήποτε προσωπική σχέση, αντιπαλότητα, αντιδικία η αντιπαράθεση με το θύμα αλλά η εγκληματική του ενέργεια αποτέλεσε εκτέλεση συγκεκριμένου σχεδίου και εντολής.

Ειδικότερα από τις νόμιμες καταγεγραμμένες συνομιλίες των μελών της Χρυσής Αυγής προκύπτει ότι ο Παύλος Φύσσας ήταν στόχος της Χρυσής Αυγής στην περιοχή του Πειραιά.

Συνάγεται αβίαστα ότι το σχέδιο επίθεση σε βάρος του ήταν στοχευμένο και οργανωμένο. Στο σκεπτικό της απόφασης γίνεται λόγος και για επιχείρηση συγκάλυψης της ανθρωποκτονίας του Παύλου Φύσσα από την ηγεσία και επιφανή στελέχη της Χρυσής Αυγής επικαλούμενο σχεδιαγράμματα των τηλεφωνικών κλήσεων που έλαβαν χώρα το βράδυ, κάνοντας μνεία μεταξύ άλλων και στη συνομιλία Λαγού – Πατέλη.