Η Marie Watt και ο Cannupa Hanska Luger’s δημιούργησαν έναν λύκο με μπαντάνες και υφάσματα στο Νέο Μεξικό

Η ο ένας ή ο άλλος (2020–2021), ονομάζεται ένα μεγάλο, πολύχρωμο υφασμάτινο γλυπτό ενός λύκου, που είναι το πρώτο συλλογικό έργο των Cannupa Hanska Luger και Marie Watt. Το ζευγάρι κάλεσε τα μέλη του κοινού να κεντήσουν μηνύματα σε μπαντάνες και να τα ταχυδρομήσουν στους καλλιτέχνες, οι οποίοι τα έραψαν με το χέρι σε μια μεταλλική φόρμα λύκου καλυμμένη με καμβά. Για αυτούς τους ιθαγενείς δημιουργούς, ο λύκος αντιπροσωπεύει τη συγγένεια μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ των ειδών καθώς είναι ένα προστατευτικό, μητρικό καταφύγιο.

Τόσο η Watt όσο και ο Luger λατρευούν να έχουν επαφή με το κοινό τους. Αυτό το γλυπτό βασίζεται σε μερικές από τις προτιμώμενες μεθόδους τους, συμπεριλαμβανομένης της κλίσης της Watt προς τα υφάσματα και το ομαδικό ράψιμο, και την εμπειρία του Luger με γλυπτική μεγάλης κλίμακας και την προβολή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο Λούγκερ με έδρα το Νέο Μεξικό ανατράφηκε στο Standing Rock Reservation, είναι εγγεγραμμένο μέλος των Τριών Συνδεδεμένων Φυλών του Φορτ Μπέρθολντ και η καταγωγή του είναι από Μαντάν, Χιντάτσα, Αρικάρα και Λακότα. Τα έργα του στη γλυπτική, τις παραστάσεις και τα νέα μέσα διερευνούν τον σύγχρονο ιθαγενή και τον ρόλο του καλλιτέχνη στη  κοινότητα. Ο λύκος δεν είναι το πρώτο μεγάλο ζώο που κατασκεύασε. Το (Be)Longing (2019) περιλαμβάνει ένα γλυπτό από σκελετό βουβάλου σε φυσικό μέγεθος, που τιμά ένα είδος που είναι απαραίτητο για την οικολογία των Great Plains και τους πολιτισμούς των ιθαγενών της Αμερικής, το οποίο σφαγιάστηκε από αμερικανούς στρατιώτες και αποίκους.

Ο Luger συχνά επιστρατεύει μέλη του κοινού σε επίκαιρες δημιουργικές ενέργειες. Για παράδειγμα, για το MMIWQT Bead Project για τον εορτασμό των αγνοούμενων και δολοφονημένων ιθαγενών γυναικών, κοριτσιών και queer και τρανς ατόμων, οι συμμετέχοντες συνεισέφεραν 4.000 χειροποίητες πήλινες χάντρες στην εγκατάσταση με pixel πορτραίτο Every One (2018). Τα έργα της κοινότητας του Luger ευθυγραμμίζονται με την πίστη του στην αλληλεξάρτηση και τη δημιουργική συνέργεια και την άποψή του ότι «η τέχνη είναι ρήμα».

«Όταν έβγαζα τις μπαντάνες, με συγκίνησε ο τρόπος με τον οποίο ο καθένας ενσάρκωνε αυτό το άτομο ακόμα και χωρίς να είναι παρόν – το σώμα, ο ρυθμός της φωνής και η έκφρασή του», λέει ο Watt

Οι μπαντάνες ήταν ποικίλες και μερικές φορές περιλάμβαναν εικόνες. Τα μηνύματα κυμαίνονταν από σοβαρά έως ασεβή, συμπεριλαμβανομένων των φράσεων «Διαλύστε όλα τα αποικιακά συστήματα τώρα», «Γίνε ένας καλός πρόγονος», «Μου λείπει η αγκαλιά σου», «Hakuna Matata», «Η μαμά σου», «Είμαστε ένα» και «Σαλόμ». Τώρα, όταν η Watt βλέπει το λύκο, δεν βλέπει «ένα ζώο ή ένα αντικείμενο. Βλέπω τη διαδικασία κατασκευής και τη συμμετοχή πίσω από αυτήν. . . πολλές μεμονωμένες ιστορίες ενώνονται για να δημιουργήσουν κάτι μεγαλύτερο».

Τα κοινοτικά έργα θολώνουν τη γραμμή μεταξύ δημιουργού και κοινού και ο Luger λέει ότι η μετάβαση από την οπτική γωνία ενός μεμονωμένου καλλιτέχνη σε μια αλληλοεξαρτώμενη αφήγηση βελτιώνει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι κατανοούν το έργο. «Μπορούν να αναγνωρίσουν τη δική τους συμβολή και επίσης [να συνειδητοποιήσουν] ότι ποτέ δεν κάνουμε τίποτα μόνοι μας». Μιλάει επίσης για τη σημασία της αναγνώρισης των «συχνά παραμελούμενων» εργαζομένων που ζωντανεύουν τέτοια κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων των φρουρών, των διδάκτρων, του προσωπικού έκδοσης εισιτηρίων, των γραμματέων και των προετοιμασιών. «Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε τη συμβολή τους σε αυτή την έκθεση, να τιμήσουμε όχι απλώς τον σκηνοθέτη ή τον επιμελητή, αλλά και τις ομάδες που κάνουν το όραμα δυνατό».