Τα έχω ξαναδεί

Το γεγονός είναι αδήριτο και καταγεγραμμένο και όχι μόνο από τα κυρίαρχα σε θεαματικότητα και σε επισκεψιμότητα ηλεκτρονικά μέσα, εγχώρια και διεθνή: χιλιάδες θύματα και τραυματίες, ομαδικοί βιασμοί γυναικών εντός της εδαφικής επικράτειας της Ουκρανίας, η οποία δέχεται, από τις 24 Φεβρουαρίου, στρατιωτική επίθεση από την Ρωσία.

Η ιδεολογία, όμως, λειτουργεί ως τύφλωση ακόμη και σε περιπτώσεις πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο ελληνικό Κοινοβούλιο, που υποδέχεται σήμερα τον Πρόεδρο Ζελένσκι.

Τον χορό των ιδεολογικών προβολών σε σημείο στρέβλωσης της πραγματικότητας κίνησαν κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που αρνούνταν πεισματικά να δουν ότι πρόκειται για μια – νέτα σκέτα – στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας υπό τον Πρόεδρο Πούτιν εναντίον της Ουκρανίας.

Χαρακτηριστικά των αλλεπάλληλων ιδεολογικών εμμονών ήταν η γενική και αφηρημένη αναφορά στην ειρήνη, σε μια ειρήνη χωρίς θύτη και θύμα, χωρίς εισβολέα και αμυνόμενο, και τα καλέσματα σε συναυλίες για την Ειρήνη, δίχως να κατονομάζεται η χώρα που πλήττει στην πράξη αυτό το ύψιστο ανθρωπιστικό ιδεώδες.

Το ΚΚΕ ήταν, τουλάχιστον, πιο σαφές ως προς το θέμα αυτό, αν και τούτη τη φορά κοντοζύγωσε τις θέσεις των εφημερίδων τοίχου της ΟΑΚΚΕ. Ο αγώνας του έχει διμέτωπα χαρακτηριστικά: εναντίον της Ρωσίας αλλά, πρωταρχικά, και κύρια εναντίον της Αμερικανικής Πρεσβείας, της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σε γραμμή προμνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ, το ΜέΡΑ25 παρενέβη αστραπιαία, με τον εκκεντρικό επικεφαλής του να υποστηρίζει ότι «ο σεβασμός του Κοινοβουλίου απαιτούσε, κατ’ ελάχιστον, να δοθεί η δυνατότητα στους προέδρους των Κοινοβουλευτικών Ομάδων για μια ολιγόλεπτη αντιφώνηση, μια μικρή επιμήκυνση της διαδικασίας, που όμως θα απέτρεπε την ανεπίτρεπτη μετατροπή του Κοινοβουλίου σε χώρο διαγγελμάτων».

Από κοντά και η Ελληνική Λύση, η οποία, καίτοι δεν επιδόθηκε στην πώληση χειρογράφων του Ιησού, χόρεψε ανισυστημικό και αντισυμβατικό χορό, επιλέγοντας να απέχει από τη σημερινή ομιλία Ζελένσκι: «Η Ουκρανία “άδειασε” την Ελλάδα και επέλεξε εκ νέου Τουρκία [γεγονός] που επιβεβαιώνει την υπεύθυνη στάση της Ελληνικής Λύσης», τονίζει σε ανακοίνωσή του το κόμμα υπό τον Κυριάκο Βελόπουλο.

Με κείνα και με τούτα όμως, χάθηκε μια ευκαιρία, μια πολύτιμη ευκαιρία: να τιμηθεί από όλα τα κοινοβουλευτικώς εκπροσωπούμενα κόμματα ο Πρόεδρος Ζελένσκι και, κυρίως, να επιχειρηθεί μια νηφάλια κρίση για το ρυθμό και τα περιεχόμενα των αντιδράσεων των Δυτικών. Ξεχάστηκα όμως, ως εάν να μην έχουμε ξαναδεί ανάλογες στάσεις και συμπεριφορές: η Δύση είναι το πρόβλημα, η πέτρα του σκανδάλου, κι όχι, βέβαια, η στρατιωτική και πολιτικοδιοικητική μηχανή της Ρωσίας.