Δεν ανήκομεν πλέον εις την Δύσιν

 «Η Ελλάς πολιτικά, αμυντικά, οικονομικά, γεωγραφικά, πολιτιστικά ανήκει εις την Δύσιν», κατά την διατύπωση του Κωνσταντίου Καραμανλή, ο οποίος αρεσκόταν στις λακωνικές διατυπώσεις.

Η πυκνή αυτή διατύπωση του θεμελιωτή της Νέας Δημοκρατίας δεν υποδηλώνει, βέβαια, κάποια ιδιοκτησιακού τύπου σχέση με τον Δυτικό Κόσμο ή, καλύτερα, με τον υπόλοιπο Δυτικό Κόσμο. Διότι, θέλοντας και μη, η Ελλάδα, γεωγραφικά, ανήκει στην Δύση. Οι Έλληνες είμαστε, θέλοντας και μη, Ευρωπαίοι – γεωγραφικά, τουλάχιστον. Δεν ανήκουμε ταυτοχρόνως στο Βορρά, στο Νότο, στην Ανατολή και την Δύση. Αυτή η πρόταση του Α. Τσίπρα δεν μπορεί να βρει εμπειρική εφαρμογή πουθενά της Γης, για μια καμιά χώρα του πλανήτη μας.

Και κατά τη διάρκεια των σαράντα έξι χρόνων που κύλησαν από την πυκνή δήλωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή η Ελλάδα προσδέθηκε ακόμη περισσότερο στους ποικίλους θεσμούς και στην πληθώρα των διεθνών οργανισμών της Δύσης, συμπεριλαμβανομένης και της ευρωπαϊκής οικογένειας, αρχικά ως Ε.Ο.Κ. και, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, ως Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτσι, η Χώρα μας αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του δυτικού συστήματος, χωρίς, βέβαια, αυτό να μας υποχρεώνει να πιθηκίζουμε αδέξια κάποιο δυτικό τρόπο συμπεριφοράς. Συμμετέχουμε στο δυτικό, αμυντικό και οικονομικοπολιτικό, σύστημα, διατηρώντας ταυτόχρονα την ιδιοπροσωπία μας. Μπορούμε, για παράδειγμα, να σκεφθούμε τις καλές σχέσεις που διατηρούμε παραδοσιακά με τη Ρωσική Ομοσπονδία, χωρίς να παραβλέπουμε και να καταδικάζουμε ρητά τον νεοαυτοκρατορικό επεκτατισμό του Προέδρου Πούτιν και τις ιδέες μεγαλείου, από τις οποίες προδήλως υποφέρει το Κρεμλίνο.

Η ιδέα μιας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής εμπεδώθηκε στο ελληνικό πολιτικό λεξιλόγιο με την άνοδο και την παραμονή του ΠΑΣΟΚ στην κυβερνητική εξουσία κατά την δεκαετία του ΄80. Γρήγορα, όμως, ο ιδρυτής του ανέκρουσε πρύμναν, αποδέχθηκε την οργανική ένταξη της Χώρας στην ευρωπαϊκή οικογένεια και συμβιβάσθηκε με την ύπαρξη αμερικανικών βάσεων επί ελληνικού εδάφους.

Η σημερινή παρέμβαση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, σύμφωνα με την οποία «δεν είμαστε ούτε καν προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης», θωπεύει τον φιλοπουτινισμό μιας μειοψηφικής μερίδας της κοινής γνώμης, αλλά αντιστρατεύται πλήρως στον δυτικό προσανατολισμό της Χώρας και δεν αποτελεί δείγμα πολιτικής και διπλωματικής ευγένειας απέναντι στον Πρόεδρο της Ουκρανίας που απευθύνεται σήμερα στην εθνική μας αντιπροσωπεία.