Σαββόπουλος για Ουκρανούς: Ακολουθήστε τον δρόμο της καρδιάς

Το «Μουσικό Κουτί» της Δευτέρας που μας πέρασε ήταν πράγματι αλλιώτικο από άλλα. Βαθιά αλλιώτικο, βαθιά διαφορετικό. Συνθέτες και ερμηνευτές αποφάσισαν να ενώσουν τις φωνές και τις δυνάμεις τους για να συγκεντρωθούν χρήματα με αποδέκτες τους πρόσφυγες και τους άμαχους της Ουκρανίας, που δέχεται ανελέητη επίθεση των στρατευμάτων του Πούτιν.

Ο κορυφαίος τραγουδοποιός Διονύσης Σαββόπουλος παρενέβη και τραγούδησε a capella μπροστά στην κάμερα ένα συγκινητικό ουκρανικό τραγούδι για τον δοκιμαζόμενο λαό της Ανατολικής Ευρώπης, αφού προηγουμένως έστειλε το δικό του μήνυμα ειρήνης και αλληλεγγύης:

«Τι μας φέρνει απόψε τόσο κοντά, τόσους πολλούς, στην εκπομπή του Νίκου, λες και ήτανε διαδήλωση; Κάποιος θυμός; Κάποια οργή;

Όχι, μας φέρνει απλούστατα η βαθιά συγκίνηση για τον πανέμορφο λαό της Ουκρανίας και για τη γενναία ηγεσία του. Ζητάμε να σταματήσει αυτός ο Αρμαγεδδών. Διότι, όπως όλοι, αγαπούμε κι εμείς την ειρήνη, τον άνθρωπο και τα λοιπά και τα λοιπά. Και οφείλουμε σαν ενήλικοι που είμαστε -και όχι σαν «αιώνιοι έφηβοι», έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ αυτό το κλισέ. Σαν ενήλικοι λοιπόν, οφείλουμε, κάθε φορά να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της ειρήνης, του ανθρώπου, των λαών.

Όσο για την ηγεσία του Κρεμλίνου, αυτή αποδείχτηκε εντέλει, χωρίς να το καταλάβει, χωρίς να το ξέρει, σε τρομερή μάγισσα. Πώς τα κατάφερε και έκανε έναν λαό, τον ουκρανικό, ήρωα επικών διαστάσεων. Οι Ουκρανοί, όπως όλοι μας δηλαδή, κοίταζαν τη ζωούλα τους, τις δουλειές τους, την οικογένειά τους -και ξαφνικά απέκτησαν επική συνείδηση. Διότι μόνο με ψυχολογία έπους μπορείς να πας και να πεθάνεις για αυτά τα υψηλά πράγματα, που όμως είναι και πολύ απτά, και λέγονται “πατρίδα”, “ελευθερία”, “δημοκρατία”.

Καλή είναι η ευημερία, καλή είναι και η σχετική ξεγνοιασιά της. Αλλά φαίνεται πως την κρίσιμη στιγμή ο δρόμος που σώζει τον κόσμο είναι πάντα ο ίδιος και είναι ένας: Η θυσία. Η Ουκρανία τώρα υποφέρει για όλους μας. Μη σιωπήσετε. Ακολουθήστε τον δρόμο της καρδιάς. Βοηθήστε όπως μπορεί ο καθένας τους Ουκρανούς. Είναι το δικό τους θυσιασμένο αίμα τώρα που έρχεται να σώσει αυτό που κανένας ποτέ, κανένας ολοκληρωτισμός δεν θα καταφέρει να νικήσει: Το μεγαλείο της ζωής.

Προσκυνώ την Ουκρανία, σκύβω το κεφάλι και ψέλνω μαζί της…».