Τα ερωτικά γλυπτά του Τσαρλς Ρέι

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ υπάρχει μια σχεδόν αποθέωση. Ο Αμερικανός γλύπτης Τσαρλς Ρέι (γενν. 1953) διαθέτει επί του παρόντος εκτεταμένες εκθέσεις σε τέσσερα μουσεία σε δύο ηπείρους, καθώς και έργα στη Μπιενάλε Whitney 2022 στη Νέα Υόρκη. Συνολικά, τα σόου παρέχουν μια εξαιρετική ευκαιρία να αξιολογηθούν πέντε δεκαετίες δουλειάς από έναν καλλιτέχνη που δίνει  απίστευτες απαντήσεις στις δικές του τυπικές και εννοιολογικές προκλήσεις. «Δεν σκέφτομαι τη γλυπτική», είπε ο Ρέι, «σκέφτομαι γλυπτικά».

Από την αρχή, ο καλλιτέχνης έχει εξερευνήσει την αναπαράσταση, είτε πρόκειται για ανθρώπινα σώματα, ζώα, παιχνίδια, οχήματα, οικιακά έπιπλα ή άλλα θέματα. Τα έργα του ενσαρκώνουν ερωτήματα. Ένας τέλεια κατασκευασμένος κύβος είναι κύβος ή αναπαράσταση κύβου; Πώς μπορεί ένα γλυπτό να κλειδώσει στη θέση του, ώστε το δάπεδο και ο περιβάλλοντας χώρος να γίνουν μέρος του έργου; Μπορούμε να αντιληφθούμε την πυκνότητα και αν ναι, πώς μας επηρεάζει; Πόσο αξιόπιστη είναι η αίσθηση της συναισθηματικής ζυγαριάς μας και τι συμβαίνει όταν προδοθεί από τα λάθος άτομα;

Ο Ρέι αντιμετωπίζει τέτοιες ανησυχίες με χιούμορ, παίζοντας σχεδόν στραβά με επίσημες και θεματικές ασυμφωνίες. (Τι θα γινόταν αν τα μικρά παιδιά ήταν τόσο μεγάλα όσο οι γονείς τους, όπως στο Family Romance, 1993, με τις φροϋδικές αντηχήσεις του;) Ωστόσο, τα επιχειρήματά του είναι πάντα σοβαρά και συχνά χρονοβόρα—ολοκλήρωσε μόνο τέσσερα γλυπτά μεταξύ 1995 και 2005.

Ο καλλιτέχνης, ο οποίος ασχολήθηκε βαθιά με την επιλογή και την εγκατάσταση για τις τέσσερις έρευνες που προβάλλονται αυτή τη στιγμή, επέλεξε να συνδυάσει έργα από όλη τη σταδιοδρομία του και κάθε έκθεση προσφέρει μια ξεκάθαρη αίσθηση του τρόπου με τον οποίο η εικονογράφηση κυριάρχησε στην πρακτική του.

Οι σιωπηροί δεσμοί που δημιουργεί μεταξύ διαφορετικών κομματιών μας επιτρέπουν να τα δούμε ξανά με άλλη ματιά.

Το «Charles Ray: Figure Ground» στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης περιλαμβάνει δεκαεννέα κομμάτια, συμπεριλαμβανομένων τριών φωτογραφικών εκδόσεων που τεκμηριώνουν πρώιμα έργα. Το «Charles Ray», μια έρευνα σε διπλό χώρο στο Centre Pompidou και τη συλλογή Bourse de Commerce–Pinault στο Παρίσι, προσφέρει τριάντα οκτώ κομμάτια (δέκα από τα οποία βρίσκονται επίσης στο Met, οκτώ σε πανομοιότυπες εκδόσεις, δύο σε ελαφρώς διαφορετικές εκδόσεις) . Η επιλογή του Bourse περιλαμβάνει μια σειρά από πρόσφατα έργα που δεν είχαν προβληθεί στο παρελθόν, ενώ το Pompidou προσφέρει μια συμπαγή αναδροή στο παρελθόν. Το “Charles Ray: Third Installation” – το τελευταίο κεφάλαιο μιας σειράς Ray που ξεκίνησε το 2018 από το ιδιωτικό Μουσείο Glenstone, στο Potomac του Μέριλαντ – παρουσιάζει τρία γλυπτά. Μαζί, οι εκθέσεις παρουσιάζουν περισσότερα από τα μισά υπάρχοντα έργα του καλλιτέχνη.