Με κομμένη την ανάσα για δυο εβδομάδες η Ευρώπη

Η 24η Απριλίου, αποτελεί μια κρίσιμη ημερομηνία για την ιστορία της Ευρώπης. Για τις δυο επόμενες εβδομάδες η καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου, θα χτυπάει σε δυο διαφορετικές πρωτεύουσες: Παρίσι και Κιέβο. Μέχρι τις 24 Απριλίου, θα έχει κριθεί το μέλλον της Γαλλίας και κατ’ επέκταση της Ευρώπης. Ο ευρωφοβικός συντηρητισμός έρχεται αντιμέτωπος με το μεγάλο δημοκρατικό ευρωπαϊκό τόξο. Την ίδια στιγμή για τις επόμενες δυο εβδομάδες, η Μόσχα ετοιμάζεται για το ολοκληρωτικό χτύπημα.

Δυο αναμετρήσεις με ένα ονοματεπώνυμο: Βλάντιμιρ Πούτιν. Εάν η Γαλλία επιλέξει το εκσυγχρονισμένο πρόσωπο της ακδροδεξιάς, θα βρεθεί δίπλα στο σκληροπυρηνικό ρατσιστικό πρόσωπο του Όρμπαν,  πρωθυπουργού και με μεγάλη πλειοψηφία, λίαν προσφάτως εκλεγμένο, της Ουγγαρίας.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας θα αποκτήσει δυο ισχυρούς  συνομιλητές, με ένα κοινό βασικό παρανομαστή: τον αντιευρωπαϊσμό. Δηλαδή ο στόχος της Ρωσίας. Εξάλλου Λεπέν και Πούτιν συνδέονται με μακρόχρονη φιλία και στενή συνεργασία, πολλών επιπέδων. Δεν είναι τυχαίο πως η αρχή του πολέμου, είχε ως πρώιμη επίπτωση την ενίσχυση του Εμανουέλ Μακρόν και την αισθητή πτώση της Λεπέν, δοθείσης αφορμής της δημοσιοποίησης των φωτογραφιών μεταξύ Πούτιν και Λεπέν. (Αυτό που πολλοί σχολιάζουν είναι τις στενές σχέσεις με ακροδεξιές κινήσεις και Think tanks, σε όλη την Ευρώπη, του Βλάντιμιρ Πούτιν!).

Η 9η Μαΐου, είναι για τον Ρώσο πρόεδρο μια, επίσης, κρίσιμη ημερομηνία. Η επιθυμία του, είναι να έχει ολοκληρωθεί ο στόχος της Ουκρανίας έτσι ώστε να ηγηθεί της επίσημης μεγάλης στρατιωτικής παρελάσεως, στη Μόσχα, με αφορμή την ημέρα, της Νίκης του Ναζισμού!

Από τις 29 Φεβρουαρίου, ημέρα που η Ρωσία ξεκίνησε τις εχθροπραξίες στην Ουκρανία, μέχρι και τις 24 Απριλίου, μεσολαβούν 59 ημέρες. Δυο μήνες που χαράζουν τη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης. Ένας κυριολεκτικός πόλεμος με χιλιάδες νεκρούς και ένας πόλεμος πολιτικός, στη καρδιά της πιο προοδευτικής ευρωπαϊκής χώρας.

Δυο πόλεμοι που βρίσκουν την Ευρώπη σε κατάσταση σοκ, απαξίωσης και κυρίως απορρύθμισης. Το σοκ του πολέμου αποκάλυψε όσα κρυβόντουσαν κάτω από τις γραφειοκρατικές καλένδες των ευρωπαίων τεχνοκρατών. Η απαξίωση είναι ένα φαινόμενο που έχει εμφανιστεί τα τελευταία 10, τουλάχιστον χρόνια. Η οικονομική κρίση ανέδειξε τον τιμωρητικό καπιταλισμό της Γερμανίας και την αδυναμία των υπολοίπων να αντιδράσουν. Με συνέπεια η ευρωπαϊκή μεσαία τάξη και η γενιά των παιδιών τους, να αδιαφορούν και να αρνούνται εμφανώς, πλέον, τη συμμετοχή και τον εθνικισμό.

Η απορρύθμιση ήταν το αποτέλεσμα της απαξίωσης.

Η ευρωπαϊκή οικογένεια έχει γίνει μια μεγάλη δανεική τράπεζα. Η οικονομική της ενοποίηση δεν ενισχύθηκε και δεν προστατεύθηκε. Μιτεράν και Κολ είχαν διαφορική αντίληψη από αυτό που πραγματικά συνέβη στην ευρωζώνη.

Η ιστορική χειραψία συμφιλίωσης Φρανσουά Μιτεράν και Χέλμουτ Κολ κατά τη διάρκεια τελετής μνήμης για τα θύματα, του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στο νεκροταφείο Ντουομόν στο Βερντέν, εβδομήντα χρόνια από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, σήμαινε την πτώση όλων των πολιτικών, γεωπολιτικών και οικονομικών τειχών και ταυτοχρόνως το άνοιγμα της μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής λεωφόρου. Εξάλλου το όνειρο των δυο μεγάλων ηγετών ήταν μια «Ευρώπη από τα Ουράλια μέχρι τον Ατλαντικό». Το πολιτικό όραμα του ντε Γκωλ και της ευρωπαϊκής αριστεράς.

Η εικόνα της Λεπέν να εισέρχεται στο Μέγαρο των Ηλυσίων, θα ανατρέψει όλες τις ευρωπαϊκές ισορροπίες και προοπτικά όλες τις συνθήκες. Η Ευρώπη θα εισέλθει σε μια φάση ανάπτυξης και δημιουργίας εθνικών κρατών. Όπως στο 19ο αιώνα. Όταν η Ρωσία ήταν μια πανίσχυρη χώρα. Με τη Μεγάλη Βρετανία μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας…

Η πτώση της Βαστίλης δεν θα σημάνει τη νίκη της γαλλικής επανάστασης. Και η πτώση του Κιέβου δεν θα σημάνει το τέλος των ολοκληρωτικών καθεστώτων…