Το ενεργειακό δίλημμα των ΗΠΑ

Αν και οι δυτικοευρωπαίοι ηγέτες γνώριζαν ότι το «πρασίνισμα» της εγχώριας παραγωγής ενέργειας τους είχε καταστήσει ακόμη περισσότερο εξαρτημένους από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο, η εισβολή του Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία τους έκανε να συνειδητοποιήσουν πόσο ευάλωτοι είχαν γίνει. Σχεδόν εν μία νυκτί, η Γερμανία και άλλα δυτικά έθνη αντέστρεψαν τις μακροχρόνιες πολιτικές, αποφασισμένες να γίνουν πιο ενεργειακά αυτάρκεις.

Θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ; Θα απελευθερώσει την πλήρη παραγωγική και καινοτόμο ικανότητα της αμερικανικής οικονομίας σε μια ανανεωμένη προσπάθεια για ενεργειακή ασφάλεια;

Η εθνική ασφάλεια εξαρτάται από την αδιάλειπτη παροχή αξιόπιστης, οικονομικά προσιτής ενέργειας. Χωρίς αυτήν, τα εργοστάσια κλείνουν, οι μεταφορές επιβραδύνονται και ο στρατός παραλύει.

Τα μεγάλα εμπόδια της αμερικανικής ενεργειακής πολιτικής

Τα εμπόδια της πολιτικής που περιορίζουν άσκοπα την παραγωγή ενέργειας  στις ΗΠΑ είναι αρκετά και σημαντικά και ο Αμερικανός Πρόεδρος το γνωρίζει καλά αυτό. Τα μεγαλύτερα προβλήματα αυτή τη στιγμή είναι οι κυβερνητικοί κανονισμοί που εμποδίζουν την οικιακή εξόρυξη ορυκτών σπάνιων γαιών και την περαιτέρω ανάπτυξη κάθε μορφής ενέργειας, από τα συμβατικά καύσιμα μέχρι την πυρηνική ενέργεια και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Σήμερα, η Αμερική εισάγει το 80% των σπάνιων γαιών που χρειάζεται από την Κίνα. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι η αλυσίδα εφοδιασμού σπάνιων γαιών δεν μπορεί να διακοπεί, έστω και προσωρινά. Τέτοιες διαταραχές έχουν συμβεί και στο παρελθόν, όπως πριν από περίπου μια δεκαετία, όταν η Κίνα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον έλεγχο της εξόρυξης σπάνιων γαιών ως εργαλείο κατά της Ιαπωνίας. Αντί να υποφέρουν σιωπηλά, οι Ιάπωνες αντέδρασαν δημιουργώντας μια αλυσίδα εφοδιασμού αντικατάστασης ανεξάρτητη από την Κίνα. Ως αποτέλεσμα της δράσης του Τόκιο, το παγκόσμιο μερίδιο αγοράς της Κίνας μειώθηκε από 95% στο σημερινό 70% και έδωσε στους Ιάπωνες το αναγκαίο περιθώριο ενεργειακής «ανάσας». 

Το δίδαγμα είναι ότι οι αγορές λειτουργούν, όταν τις το επιτρέπει ο κράτος. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες καλούνται να κάνουν ένα παρόμοιο βήμα, αφού πρέπει να διαφοροποιήσουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, ούτως ώστε να συμπεριλάβουν τη διασφάλιση πρόσβασης σε εγκαταστάσεις διύλισης. Πέρα από αυτό, πρέπει να εξορύξουν περισσότερες από τις σπάνιες γαίες, οι οποίες βρίσκονται στην Αμερική.

Ο όγκος της κρατικής – γραφειοκρατικής παρέμβασης θεωρείται από τους αναλυτές ως υπερμεγέθης, ενώ και οι νομοθέτες των ΗΠΑ σκέπτονται πολύ σοβαρά να μεταρρυθμίσουν πλήρως τον νόμο περί εθνικής περιβαλλοντικής πολιτικής.  Αυτός ο ομοσπονδιακός νόμος απαιτεί από κάθε τμήμα εκτελεστικού κλάδου να αξιολογεί τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις μεγάλων έργων δημοσίων έργων και άλλων δημοσιονομικών και ρυθμιστικών ενεργειών με δυνητικά σημαντικές επιπτώσεις. Η ακολουθούμενη πρακτική επιβραδύνει την πρόοδο και αυξάνει το κόστος για έργα καθαρής ενέργειας και υποδομών που θα ωφελήσουν το περιβάλλον.

Η απαγόρευση εισαγωγής ρωσικού πετρελαίου και η μεγάλη πρόκληση για τον Μπάιντεν

Όσον αφορά την ενεργειακή πολιτική, η χαρακτηριζόμενη ως πιο «δεξιά» πτέρυγα του πολιτικού συστήματος ζητά περισσότερη εγχώρια παραγωγή πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα τώρα, ενώ η ομάδα στα «αριστερά» ζητά περισσότερη παραγωγή πράσινης ενέργειας τώρα. 

Το ζητούμενο όμως φαίνεται να είναι η παρέμβαση της κρατικής γραφειοκρατίας κατά την άσκηση και υλοποίηση ενεργειακής πολιτικής. Εάν οι πολιτικοί ηγέτες μειώσουν τη γραφειοκρατία, θα προσφέρουν ένα καλύτερο παρόν και, σίγουρα, ένα πιο ασφαλές μέλλον για του Αμερικανούς πολίτες.