Νίκη Μακρόν: Βαθιά ανάσα για την Ευρώπη, τα πρώτα συμπεράσματα για την Ελλάδα

Η ηχηρή επικράτηση του Εμανουέλ Μακρόν για τη γαλλική προεδρία αποτέλεσε μια νίκη για τη δημοκρατική Ευρώπη. Σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η είδηση του θριάμβου, ήταν η πρώτη ανακοίνωση σε όλα τα μέσα ενημέρωσης. Το ενδιαφέρον της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, απεδείχθη από το τρόπο που έγινε με ενθουσιασμό, δεκτή η νίκη του Γάλλου προέδρου.

Το αντίθετο αποτέλεσμα θα προκαλούσε σοκ με απρόβλεπτες συνέπειες για το δημοκρατικό κόσμο, και όχι μόνον για τη Γηραιά Ήπειρο. Μια πιθανή νίκη της Λεπέν θα τίναζε στον αέρα ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα ενώ θα προκαλούσε δημοκρατικές αντί συσπειρώσεις με πιθανές εσωτερικές συγκρούσεις στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ένα χάος ήταν ορατό. Με τη Μόσχα την δικά στιγμή να πανηγυρίζει…

Και, όμως, το ποσοστό του 41,2% δεν αποτελεί ούτε κεραυνό εν αίθρια για το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα ούτε ένα αδιάφορο ποσοστό. Είναι μια σημαντική πολιτική δύναμη που συνεχίζει να αποτελεί κίνδυνο. Η Λεπέν κατάφερε να διαλύσει όλο τα Ακροδεξιά κόμματα και κινήματα, να συσπειρώσει στο πλευρό της, μέρος της σκληρής γαλλικής δεξιάς, που βρίσκεται, όμως, εντός του γαλλικού δημοκρατικού τόξου και να προσεγγίσει δυνάμεις της κοινωνίας που νιώθουν ότι δυσφορούν με τον Εμανουέλ Μακρόν. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.

Την ίδια στιγμή, ο δις εκλεγμένος πρόεδρος της Γαλλίας, νιώθει ισχυρός. Όχι, όμως, πανίσχυρος, όπως τη πρώτη φορά. Είναι πιθανή η προοπτική να συγκυβερνήσει με πρωθυπουργό άλλου κόμματος. Και όλοι ελπίζουν όχι με τη Λεπέν. Θα προχωρήσει σε αλλαγές προκειμένου να συσπειρώσει δίπλα του, το σύνολο του γαλλικού λαού. Η επόμενη ημέρα της Γαλλίας και της Ευρώπης δεν είναι και η πιο αισιόδοξη και ο Εμανουέλ Μακρόν οφείλει να ηγηθεί ολόκληρης της ευρωπαϊκής οικογένειας. Πρωτίστως, όμως, της Γαλλίας. Το πρώτο μήνυμα του, είχε τέτοιου είδους πολιτικές εικόνες.

Για να πετύχει στη δεύτερη θητεία του, απαιτείται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια στην ανασυγκρότηση της εθνικής του οικονομίας, στην αναζήτηση νέων μορφών εναλλακτικών ενέργειας, στην ισχυροποίηση του γαλλικού κράτους έναντι του φασιστικού φαντάσματος που δημιουργήθηκε και από λάθη του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Η ενίσχυση της νεολαίας που τον στήριξε στη πλειοψηφία της, του αγροτικού κόσμου, των συνταξιούχων, και της σοβαρής Γαλλίας, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις.

Ο Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει κόμμα. Δεν διαθέτει συνδικαλιστικές κινήσεις στα σωματεία των εργαζομένων, δεν έχει στελέχη στη τοπική αυτοδιοίκηση, δεν έχει ισχυρούς δεσμούς με τη γαλλική κοινωνία. Απαραίτητες προϋποθέσεις για να πετύχει στη δεύτερη θητεία του στο Μέγαρο Ηλυσίων. Ο Ιούνιος είναι μόλις ένα μήνα μακριά και οι βουλευτικές εκλογές θα αποτελέσουν βαρόμετρο για τον Εμανουέλ Μακρόν. Μπορεί η επικράτηση του, να του δίνει ένα μεγάλο αέρα αλλά οι εκλογές για τη κυβέρνηση, φαίνεται πως κρίνουν εκπλήξεις.

Στην Ελλάδα…

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι γνωστό πως διαθέτει ισχυρούς δεσμούς φιλίας με τον Εμανουέλ Μακρόν. Το Ελληνογαλλικό σύμφωνο φιλίας εξισώθηκε ιδιαίτερα από τη πρωθυπουργία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Οι γαλλικές επενδύσεις την Ελλάδα, ενισχύθηκαν σημαντικά, ενώ και η απόφαση της χώρας να επενδύσει στο γαλλικό οπλικό σύστημα, έδωσε νέο αέρα στις ελληνογαλλικές  σχέσεις. Εξάλλου στη σύγχρονη εποχή, η διπλωματία ενέχει και αυτό το ρόλο.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός συνεχάρη τον Εμανουέλ Μακρόν. «Μια σημαντική νίκη για την Γαλλία, την Ευρώπη, την Δημοκρατία!», τόνισε στο μήνυμα του.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός γνωρίζει καλύτερα από το καθένα πως η επικράτηση Μακρόν, ενδέχεται να αποτελέσει και ευκαιρία και για τον ίδιον. Η εκλογή ενός κεντρώου πολιτικού στην ισχυρή Γαλλία, με τον αντίκτυπο της, δημιουργεί συνθήκες επικράτησης και άλλων φιλελεύθερων πολιτικών. Ανέκαθεν συνέβαινε αυτό στην Ευρώπη. Μπορεί η Γηραιά Ήπειρος να κινείται σε αχαρτογράφητα νερά, μετά και την Ουκρανική κρίση αλλά δεν παύει να δημιουργεί ανάλογες πολιτικές προοπτικές. Είναι διαφορετικά στην Ευρώπη να ηγούνται σοσιαλιστές και διαφορετικά φιλελεύθεροι. Μπορεί οι εκλογές να είναι εθνικού επιπέδου αλλά επηρεάζονται από το ευρύτερο διεθνές κλίμα.

Από τη πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας, μάλλον νιώθει άβολα. Από τη μια ο Μακρόν ως πρόεδρος της Γαλλίας-οι σχέσεις τους, βέβαια είναι άριστες-και από την άλλη η πιθανή πρωθυπουργία Μελανσόν-με τον οποίο δεν φημίζονται για τη στενή τους φιλία- δεν δημιουργούν και το καλύτερο κλίμα. Η επικράτηση Μακρόν με τη στήριξη των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας του, είναι και ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες και στην Ελλάδα. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δείχνει πως έχει επιλέξει το νέο του πολιτικό δρόμο. Η ιδεολογική στροφή του, προς τη σοσιαλοδημοκρατία, και οι νέες οικονομίες του προσεγγίσεις-έστω και δειλές- είναι δείγματα γραφής. Μέλλει να ολοκληρωθούν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ανάλογα προβλήματα. Και η πορεία του Εμανουέλ Μακρόν προς τον θρίαμβο δύναται να αποτελέσει και το προεκλογικό σχέδιο του. «Σταθερότητα απέναντι στον λαϊκισμό»…