Ο Μακρόν κέρδισε καθαρά την Λε Πεν, που μόνο μαρξίστρια και αριστερή ριζοσπάστρια δεν την λες. Ο Γάλλος Πρόεδρος κέρδισε, κερδίζοντας και αφήνοντας κατά πολύ πίσω του την κομματική έκφραση του αριστερού ριζοσπαστισμού από την πρώτη Κυριακή. Δεν ήταν αυτός εξάλλου ο βασικός αντίπαλός του, αφού η Ανυπότακτη Γαλλία υπό τον θαλερό Μελανσόν συγκέντρωσε το ελλιπές 21,9% των ψήφων.
Τα πράγματα δεν είναι έτσι επειδή έτσι νομίζουμε. Ο Έγελος, πριν η διαλεκτική του αντιστραφεί υλιστικά/πραγματιστικά από τον Μαρξ, μας πληροφορεί ότι υπάρχει πραγματικότητα, γεγονότα αντικειμενικά και ψηλαφητά. Και στην προκειμένη περίπτωση, η πραγματικότητα είναι εξόχως περισματάρα και οι αριθμοί, επίσης επίμονοι: 27.8% την πρώτη Κυριακή για τον Μακρόν, 58,5% στον δεύτερο και κρισιμότερο γύρο. Η ριζοσπαστική αριστερά αποδοκιμάστηκε από του Γάλλους ψηφοφόρους, που την άφησαν εκτός δεύτερου γύρου. Εκεί, ο φιλελεύθερος Μακρόν κλήθηκε να αναμετρηθεί με την Λε Πεν και ολόκληρο τον πόλο του νεοσυντηρητισμού, της εθνικοφροσύνης και της ακροδεξιάς.
Και η νίκη του Μακρόν σημαίνει επιδοκιμασία των φιλελεύθερων ιδεών που εκφράζει, της αταλάντευτης αναφοράς του στην Δύση και αποδοχή των χειρισμών του στο έδαφος της Ουκρανίας. Με σαφήνεια έκανε λόγο για το σεβασμό που πολιτικοί και κόμματα οφείλουν να επιδεικνύουν απέναντι στους θεσμικούς κανόνες που διέπουν το πολιτικό παίγνιο στις δυτικού τύπου δημοκρατίες. Με παρρησία υπερασπίστηκε τις δυτικές αρχές της ανεκτικότητας, του διαλόγου, της οικονομικής ελευθερίας, του ελέγχου των θεσμών του κράτους. Με ευθύτητα υπεραμύνθηκε των επιλογών του και των δράσεών του, που τον έφεραν αντιμέτωπο με τη σημερινή ηγεσία του Κρεμλίνου, με την πολιτειακή κορυφή ενός αχανούς κράτους. Και κέρδισε, κερδίζοντας την Λε Πεν και τον ακροδεξιάς υφής λόγο της. Με την ριζοσπαστική αριστερά δεν είχε λόγο να ασχοληθεί.
Ο αριστερός ριζοσπαστισμός στη Γαλλία αναλύει, σοφά ποιώντας, τα αίτια της πολιτικής του αποδοκιμασίας, αποδεχόμενος την πραγματικότητα. Την πραγματική πραγματικότητα.