Η Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της ενεργειακής κρίσης ετοιμάζεται να αναλάβει νέο ρόλο στο φυσικό αέριο. Το σχέδιο που έχει καταρτιστεί πρόκειται να την μετατρέψει σε κόμβο φυσικού αερίου της νοτιοανατολικής Ευρώπης, έχει διάφορα βήματα.
Το πρώτο από όλα είναι να τοποθετηθεί ένας πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου αερίου στην Αλεξανδρούπολη, το οποίο ήδη έχει λάβει σάρκα και οστά. Μετά την ολοκλήρωση του πρώτου βήματος, το 2023 η Ελλάδα σχεδόν διπλασιάζει τη δυναμικότητα διακίνησης / αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου από τα επτά δισ. κυβικά μέτρα (bcm) σήμερα, σε άνω των 13 δισ. κυβικών μέτρων.
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="498" width="750" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Οι δυνατότητες του σταθμού
Σταδιακά οι δυνατότητες της χώρας μπορούν να ξεπεράσουν τα 30 bcm ετησίως στην περίπτωση που ολοκληρωθούν όλα τα σχεδιαζόμενα FSRU όπως του ομίλου Motor Oil στους Αγ. Θεοδώρους, το δεύτερο FSRU της Gastrade επίσης στην Αλεξανδρούπολη, το σχέδιο των Ελληνικών Πετρελαίων (ΕΛΠΕ) για FSRU στη Θεσσαλονίκη και της Mediterranean Gas στον Βόλο.
Μετά τις εξελίξεις της προηγούμενης εβδομάδας και την ανακοίνωση της Μόσχας για διακοπή της παροχής φυσικού αερίου προς Βουλγαρία και Πολωνία, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σπεύδει να αντιμετωπίσει τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη επιταχύνονται οι επενδύσεις για τη δημιουργία υποδομών που θα επιτρέπουν την απεξάρτηση από το ρωσικό αέριο όπως το FSRU της Αλεξανδρούπολης. Η διοίκηση της Gastrade προσπαθεί να επιταχύνει την επένδυση των 364 εκατ. ευρώ τουλάχιστον κατά έξι μήνες, ενώ όπως είναι γνωστό προωθεί την κατασκευή ενός δεύτερου FSRU με δυναμικότητα 5,5 δισ. κυβικά μέτρα ετησίως. Μέτοχοι της Gastrade είναι η οικογένεια Κοπελούζου, η Gaslog Investments, n ΔΕΠΑ Εμπορίας, η βουλγαρική Bulgartransgaz και ο ΔΕΣΦΑ.
Τι θα γίνει όταν λειτουργήσει ο σταθμός της Αλεξανδρούπολης
Όταν τεθεί σε λειτουργία ο σταθμός αυτός, η Ελλάδα θα έχει αποκτήσει μεγαλύτερες δυνατότητες εισαγωγής LNG, ικανές να καλύψουν πλήρως τις εισαγωγές ρωσικού αερίου. Μόνο η Ρεβυθούσα κάλυψε σχεδόν το 43% των εισαγωγών φυσικού αερίου.
Ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη οι εργασίες για την ενίσχυση των δυνατοτήτων αποθήκευσης και αεριοποίησης της Ρεβυθούσας.
Οι μεγαλύτερες υποδομές στην Ευρώπη
Από πλευράς των υποδομών αεριοποίησης, τις μεγαλύτερες διαθέτει η Ισπανία (60 bcm ετησίως με υποδομές για επιπλέον 7 bcm να έχουν κατασκευαστεί χωρίς να λειτουργούν), ενώ ακολουθεί η Γαλλία με 33 bcm ετησίως και τρίτη είναι η Ιταλία (16 bcm σε λειτουργία και άλλα 19 bcm υπό σχεδιασμό).
Η Γερμανία που δεν διαθέτει σήμερα υποδομές αποθήκευσης και αεριοποίησης LNG σχεδιάζει την κατασκευή τεσσάρων τερματικών συνολικής δυναμικότητας 32 bcm. Μεγάλες υποδομές αεριοποίησης έχουν και η Τουρκία (44 bcm ετησίως) και η Βρετανία (48 bcm ετησίως).
Οι 21 μεγάλοι τερματικοί σταθμοί της Ε.Ε. έχουν σήμερα δυνατότητα εισαγωγών περίπου 200 bcm αερίου ετησίως με υποδομές για πρόσθετα 20,5 bcm να βρίσκονται υπό κατασκευή και υποδομές για περίπου 122 bcm να σχεδιάζονται ώστε να λειτουργήσουν μέχρι το 2030. Στη νοτιοανατολική Ευρώπη, η Βουλγαρία και η Ρουμανία δεν διαθέτουν σήμερα τερματικά LNG.