Οι νέες επικοινωνιακές διαμεσολαβήσεις του πολέμου

Μετά από δύο μήνες σύγκρουσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους αποφάσισαν να παράσχουν τεράστια στρατιωτική βοήθεια στο Κίεβο για να νικήσουν τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Πρόκειται για μια στρατηγική καμπή που μετατρέπει την Ουκρανία σε ένα άνευ προηγουμένου πεδίο μάχης μεταξύ Δύσης και Μόσχας, με τη γεωπολιτική σταθερότητα του πλανήτη να φαίνεται ότι ακροβατεί ολοένα και περισσότερο σε τεντωμένο σχοινί. 

Συγκεκριμένα, η 24η Φεβρουαρίου φαντάζει ήδη πολύ μακρινή, όταν ο πλανήτης, άναυδος, ανακάλυψε την απεχθή επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας. Τότε, ελάχιστοι, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά και στη Δύση, επένδυαν στις πιθανότητες του ουκρανικού λαού να αντισταθεί στον νεοεπεκτατισμό του Πούτιν, με δεδομένη την γενικώς υπερεκτιμημένη ισχύ του δεύτερου στρατού στον κόσμο. Έκτοτε, έχουν παρέλθει περισσότεροι από δυο μήνες, η αλαζονεία της Ρωσίας φαίνεται να έχει αναδιπλωθεί, ιδιαίτερα μετά την αποτυχία στο Κίεβο, την αποκάλυψη των φρικαλεοτήτων της Μπούκα και τη στρατιωτική υποχώρηση στο Ντονμπάς.

Πλέον, βρισκόμαστε σε μια φάση της ένοπλης σύγκρουσης. Οι υποστηρικτές της Ουκρανίας έχουν πειστεί για την ευθραυστότητα της Ρωσίας, με πρώτες τις ΗΠΑ που αποφάσισαν να παράσχουν μια πραγματικά θεαματική βοήθεια σε στρατιωτικό εξοπλισμό. Η υποστήριξη ήταν τόσο άμεση και τόσο μαζική που μετατόπισε το κέντρο βάρους της σύγκρουσης, μετατρέποντας την Ουκρανία σε ένα άνευ προηγουμένου πεδίο μάχης μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας και μετασχηματίζοντας τη σύγκρουση σε ένα πόλεμος αντιπροσώπων, καίτοι δεν λέει ακόμη το όνομά του. 

Ο Πούτιν, από την πλευρά του, που αρέσκεται να επιδίδεται σε επικοινωνιακές και προπαγανδιστικές σκηνοθεσίες των αντιπάλων του, διαπιστώνει ότι έχει επιτύχει να μετασχηματίσει τον πόλεμο σε μια άνευ προηγουμένου αντιπαράθεση μεταξύ δυο αντιθέτων μπλοκ από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.

Και πράγματι, η έως τώρα δράση του Ρώσου προέδρου πέτυχε να αφυπνίσει πλήρως την Ευρωπαϊκή Ένωση, να βγάλει το ΝΑΤΟ από τον λήθαργο και, ακόμη, να τονώσει το πατριωτικό φρόνημα των Ουκρανών. Και ενώ οι Αμερικανοί ήταν αναμφίβολα επιφυλακτικοί στην αρχή των εχθροπραξιών, πλέον ο Πούτιν ενεργοποίησε με τις επιλογές του και τον Αμερικανό Πρόεδρο. Ο Τζο Μπάιντεν έχει ήδη ανακοινώσει μια κολοσσιαία βοήθεια 33 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία.

Έτσι, λοιπόν, όπως και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ ποντάρουν στην οικονομική τους δύναμη για να επιβληθούν οριστικά πάνω στον αντίπαλό τους. 

Ο παραλληλισμός με τον πόλεμο του 1939-1945 γίνεται έκδηλος. Ο Τζο Μπάιντεν αρχίζει να συγκρίνεται με τον Φρ. Ν. Ρούζβελτ λόγω της οικονομικής του αρωγής και τοποθετείται ανοιχτά στη γραμμή του επιφανούς προκατόχου του για να αναλάβει το ρόλο του πολέμαρχου της άτυπης διεθνούς των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Κι αυτή η διεκδικητική, σχεδόν κατακτητική, στάση δεν είναι σίγουρα τυχαία.