Και η Ελβετία στο ΝΑΤΟ;

Το ερώτημα παραπέμπει σε ταινία science fiction, αλλά είναι πέρα για πέρα αληθινό και απασχολεί την «πατροπαράδοτα» ουδέτερη Ελβετία. Ο ελβετικός πολιτικός λόγος, από τότε που άρχισε ο πόλεμος στην Ουκρανία, συγκρούεται με την μακρόχρονη εθνική παράδοση. Η ευρωπαϊκή χώρα φρόντιζε για αιώνες την εικόνα της ουδετερότητάς της: η Ελβετική Συνομοσπονδία δεν έχει πολεμήσει σε διεθνή πόλεμο από το 1815, όταν υιοθέτησε το καταστατικό της στο Συνέδριο της Βιέννης.

Μάλιστα, το 1907, αυτή η ουδετερότητα επιβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια της Σύμβασης της Χάγης, όπου διαπιστώθηκε ότι η Ελβετία δεν θα λάβει μέρος σε διεθνείς ένοπλες συγκρούσεις, δεν θα ευνοήσει εμπόλεμα μέρη με στρατεύματα ή οπλισμό ή δεν θα θέσει το έδαφός της στη διάθεση αντιμαχόμενων μερών.

Αυτό το καθεστώς ανανεώθηκε και το 1990, μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, για να επιτρέψει τη διεθνή συνεργασία, μόνο σε ανθρωπιστικά θέματα.

Η υπουργός Άμυνας της χώρας απέκλεισε, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στην Ουάσιγκτον την περασμένη εβδομάδα, την ένταξη στο ΝΑΤΟ ενώ υποστήριξε τη στενή συνεργασία με τη στρατιωτική συμμαχία.

Εντούτοις, από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η Ελβετία έχει επιβάλει οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία. Από την άλλη πλευρά, δεν παρείχε όπλα στο Κίεβο. Η Ελβετία πρόκειται να εξετάσει χώρα το ενδεχόμενο της προμήθεια όπλων σε τρίτη χώρα, ώστε στη συνέχεια αυτά να κατευθυνθούν προς τον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό. Το μέτρο δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί, αλλά ο Ελβετός Πρόεδρος υπογραμμίζει πλέον ότι η ελβετική ουδετερότητα δεν είναι αποτελεί πλέον ένα «δόγμα».