Με τον λαό κατά της εσωκομματικής δημοκρατίας

Στην πολιτική κουλτούρα της Αριστεράς τα κομματικά Συνέδρια θεωρούνται κορυφαίες στιγμές της εσωκομματικής ζωής και τα συνεδριακά κείμενα επέχουν συχνά θέσης ντοκουμέντων επαναλαμβανόμενης αναφοράς και ισχυρής δέσμευσης. Η άμεση εκλογή του Αλέξη Τσίπρα από τον «λαό», από τη «βάση»  είναι ένας νεωτερισμός που αντιστρατεύεται εν πολλοίς στα αριστερά θεσμικά ήθη και που, ταυτόχρονα, φιλοδοξεί να θεραπεύσει το ακανθώδες πρόβλημα της εσωκομματικής δημοκρατίας, όπως επιμένει να διατείνεται ότι επέλυσε ο αναβαθμισμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χωρίς, ωστόσο, να πείθει επαρκώς (βλ. πρόσφατη συνέντευξη του Α. Τσίπρα στον Real FM και στον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου).

Υπέρ της σχετικής ανεπάρκειας συνηγορούν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις κοινής γνώμης. Όλες μαρτυρούν ότι η επιχειρηθείσα λαϊκή αναβάθμιση δεν προσέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ την επιθυμητή εικόνα ενός ζωντανού, δημοκρατικά παλλόμενου κομματικού οργανισμού, ικανού να κινητοποιηθεί μαζικά προς την εκπλήρωση των πολιτικών στοχεύσεών του και την επάνοδό του στην εξουσία.

Ακόμη, σοβαρές διαστάσεις της εσωκομματικής δομής και λειτουργίας της μείζονος αντιπολίτευσης, όπως είναι η ιδιότητα του μέλους, οι τρόποι λειτουργίας των ενδοκομματικών τάσεων και ρευμάτων και η σχέση ανάμεσα στον ηγέτη και τα χιλιάδες μέλη, δεν ετέθησαν σοβαρά στη βάσανο του πολιτικού διαλόγου και της συναφούς ανταλλαγής επιχειρημάτων.

Ωστόσο, τα πολιτικά κόμματα είναι οργανικά στοιχεία του δημοκρατικού πολιτεύματός μας και το ζήτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας και ο τρόπος που επιχειρήθηκε να λυθεί από την παρούσα ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ απασχολούν συνολικότερα το κοινωνικό σώμα. Οι πολίτες ψηφίζουμε υπέρ του ενός ή του άλλου κόμματος για να αναδείξουμε κυβερνήσεις που θα εγγυηθούν την ομαλή διακυβέρνηση του τόπου και, παράλληλα, συμβάλλουμε αποφασιστικά στη συντήρηση των κομματικών δυνάμεων μέσω των φορολογικών δηλώσεων που υποβάλλουμε.

Και η πρόσφατη επιλογή του Α. Τσίπρα δεν ανέδειξε καίρια ζητήματα ενός σύγχρονου φιλελεύθερου  – δημοκρατικού πολιτικού συστήματος. Ο λόγος αφορά κυρίως τον έλεγχο της ειλικρίνειας του «πόθεν έσχες» του πολιτικών κομμάτων, τη δημοκρατική συγκρότηση του κομματικού οργανισμού επί τη βάσει συγκεκριμένων στοιχείων και τη νομική ρύθμιση της των μελών ενός κόμματος. Πρόκειται για σοβαρά ζητήματα που άπτονται της ποιότητας της εσωκομματικής δημοκρατίας, μέρους του ευρύτερου δημοκρατικού πολιτεύματος, που δύσκολα μπορούν να συσκοτισθούν ή να αποσιωπηθούν.